Tollen

Soms tolt mijn hoofd van alles wat er in rond draait. Wat moet ik nog doen om het huis netjes achter te laten. Want de komende maanden hebben we ons huis verhuurd. Een fijne optie, zodat we langer de tijd hebben om het te verkopen. Alleen moeten we dan woensdag uit het huis. En gaan we voor de laatste dagen nog naar Westpunt, in een vakantiehuisje.
Natuurlijk erg leuk, want je krijgt pardoes een vakantiegevoel. Het enige nadeel is dat ik goed moet bedenken wat er allemaal mee moet. Het voordeel is dat het huis niet leeg hoeft...
Zoals ik dan ben, er hangt een lijstje aan de koelkast. Om het overzicht niet kwijt te raken. We poetsen nog de ramen (gelukkig helpt Ellen mee, die hoeft niet meer naar school), de koelkast, de berging. En passant nog even een muisje om zeep geholpen, helaas muis, had je maar niet hier in de berging moeten kruipen.
De planning voor een week wat we gaan eten, staat op het lijstje. Kan ik vast de boodschappen in huis halen.
Dan al de afscheidsfeestjes die er komen: school, Zeeverkenners, mijn werk. En natuurlijk de kring.
Het tolt en ik kan bijna niet nadenken over wat er na de twintigste komt.
Gelukkig zijn we tot eind augustus onder dak. Dat is geregeld.
Soms heb ik het gevoel: twee stappen vooruit, één achteruit. Sommige dingen zitten mee, sommige zitten tegen. Maar hoe dan ook, we komen er wel.

En toen was gisteren Margriet er. Onverwacht was ik de woensdag vrij, in plaats van de donderdag. Hoe goed kwam dat uit. We zijn, op mijn verzoek nog een keertje de stad in geweest: laatste foto's maken op de Pontjesbrug. We kwamen er aanlopen, stond de vlag op oranje en de hoorn toeterde. Oranje, dat betekent dat de brug kort dicht gaat. In dat korte poosje hebben wij even leuk foto's staan maken op de brug... de lege brug.

Daarna hebben we heerlijk arepa di pampuna (pompoen-pannenkoekjes) gegeten, echt local. Ik was er nog nooit binnen geweest, bij Plasa Bieu. Dat was dus op de valreep. Het grappige was dat Margriet het wel van binnen kende... Zo leuk!

's Middags hebben we lekker gelegen bij de baai. Wat een luxe. Dat doe je dus, als je bezoek hebt. Het voelde haast als een vakantiedag.

Vandaag had Arjan iets leuks. Ik kan er niet te veel van zeggen, maar hij mocht helpen bij een archeologische opgraving. De toetsen zitten er op en prompt komt er zoiets op zijn pad. Heel bijzonder. Later zal er wel meer over bekend worden, schat ik in.

Ellen had een ander feestje, die mocht met Herman en Anja mee.

En Thijs en ik hebben gelunched bij Billy en Vanessa. We zijn er heerlijk verwend! Wat een gezelligheid allemaal.

Met dat alles is het niet zo gek dat mijn hoofd af en toe tolt. Uiteindelijk zal het allemaal wel op zijn pootjes terecht komen. Laat ik het maar dag voor dag bekijken...