nieuws

Hoog tijd voor een update. Afgelopen dinsdag is Samuël geopereerd. Een spannende gebeurtenis omdat het een grote operatie is en omdat zijn gezondheid sowieso niet geweldig was. De operatie is goed gegaan. Ze hebben een deel van de aorta vervangen. De eerste dagen had hij heel veel pijn, maar ging het langzamerhand beter. Gister ging zijn Hb steeds verder naar beneden, zodat ze dachten dat er een bloeding zat. Dat was niet zo, maar wel kwamen de artsen er achter dat er 2 grote stolsels in de aorta zitten. Eén sluit een nier af. Dit hoort bij de risico's van een grote operatie. Dus nieuwe spanning. Ze hebben de antistolling verder opgevoerd, zodat de stolsels kunnen oplossen. Voorlopig blijft het dus nog wel spannend. Daniël had tegen Ellen gezegd dat hij er zo min mogelijk aan wil denken dat Samuël in het ziekenhuis ligt. Het is ook moeilijk te handelen, van zo grote afstand.
Verder gaat het met Daniël prima, bij ons. Hij heeft zijn eigen plekje, tussen de anderen. Vanmorgen heeft hij met Theo en Thijs gevist. Ze waren net geïnstalleerd, in een hoekje van de baai, toen Daniël al een grote vis aan de haak had. Daarna lukte het bij hem niet zo goed meer, maar Theo heeft er nog een heel rijtje uitgevist.
Na het vissen, ze waren al om 7 uur de deur uit..., hebben de jongens zich nog vermaakt met springen en zwemmen. Ze mochten de restjes van het ontbijt opeten, bij het restaurant van de baai. Het heeft zo z'n voordelen om Thijs mee te nemen. En pas na twaalf uur kwamen ze weer thuis. Met de koelbox waar de vissen inzaten. Die moesten nog schoongemaakt worden, wat Theo en Daniël met grote toewijding gedaan hebben. Blij toe dat ik dat niet hoef te doen, want het was een rotzooi wat uit die vissenbuiken kwam. Brr.
Als Theo de schoongemaakte vis niet in de vriezer had gedaan, hadden we ze vanavond gegeten, nu lukte dat niet meer. Was al te hard bevroren, dus hebben we een frikandel gegeten bij de frietjes en de sla. Ook lekker.

Van de week hadden we elke avond wat, dat gebeurt ons niet zo vaak. Dinsdagavond ben ik uit eten geweest met mijn collega's. Cadeautje van het ziekenhuis omdat we vorig jaar een record aantal patiënten gehad hebben. Het was erg gezellig, we hadden een zaaltje apart en dat was maar goed ook, want we hebben veel gelachen.

Gister kregen we bezoek van een stel uit Nederland wat hier wilde oriënteren. We zijn naar de baai gegaan, tenslotte kun je daar ook prima praten. Gelijk een mooie gelegenheid om weer eens relaxed een broodje gezond bij de baai te eten. Zelf meenemen in de koelbox, niet te dicht bij de bar gaan zitten, dan is er niemand die daar moeilijk over doet. Theo was aan het werk, die was dan ook de enige met commentaar.

Ellen gaat eind maart een onderzoek krijgen bij de kinderpsychiater. Om helder te krijgen op welk niveau ze nu zit. Ze stond op een wachtlijst en gister kreeg ik het telefoontje wanneer het precies plaatsvindt. 26 maart. Daarna natuurlijk nog wel even wachten op de uitslag, maar dat moet wel lukken voor mei, wanneer ze de EFO heeft.
Ellen heeft mazzel gehad, haar laptop hield er een tijdje geleden mee op. Toen had ze het met tante Norin erover, want die miste haar op facebook... mocht ze haar laptop nog meegeven voor een familielid die er verstand van had, maar het was echt einde verhaal. Tja, 7 jaar, het houdt een keer op. Maar toen had, tot Ellen haar grote vreugde, tante Norin nog een gebruikte laptop over. Wat een mazzel. En zo is Ellen weer online. Nu was ze dat ook wel met haar telefoon, maar met zo'n klein schermpje is dat wat lastiger en doe je er niet alles mee. Met de "nieuwe" laptop gaat dat makkelijker. Dus we hebben een heel gelukkig meisje!

Na zo'n onderzoek, als iedereen heeft geconstateerd dat het apparaat niet meer gaat werken, denkt Arjan: Oké, niks meer te verliezen, laat mij maar lekker knutselen. En echt, vraag me niet wat hij heeft gedaan, hij heeft hem weer aan de praat. Kom er vooral niet aan, want heel stabiel is het niet, maar het werkt.
Arjan heeft ook net zo lang met oude computers gepuzzeld tot hij het voor mekaar kreeg: we hebben een fileserver. Daar kunnen we dingen opzetten waar iedereen hier in huis belang bij heeft.
Zoals, van de week, het werkstuk van Thijs. Waar ik nog een beetje aan moest schaven, het op een USB zetten en uit laten printen. Heeeel handig dus. Het heeft Arjan minstens anderhalf jaar gekost om zover te komen, maar dan heb je ook wat.
Nu is tie trouwens aan het eenwieleren, met Theo. Dus het is niet alleen een wizzkid.

Thijs moest een werkstuk maken over 2 natuurrampen. Wat had hij gekozen: bosbranden en sneeuwstormen. Leuk om dan weer eens te vertellen over de sneeuwstorm van 1979, die ik toch wel heel bewust heb meegemaakt. We hebben er foto's bij gezocht, leve het internet. Volgens Thijs moest het minstens een 9 worden. We zullen zien wat juf er van vindt.

Morgen gaan we met de hele gemeente weer naar Santa Cruz. Eerst houden we daar een kerkdienst en daarna een gemeentedag. Compleet met bbq. De vorige keer was een groot succes, toen we in augustus afscheid namen van onze tijdelijke dominee. En ook nu is de aanleiding weer een afscheid. Ds. Arjen de Groot vertrekt maandag weer met zijn gezin naar Nederland. We hebben een goede tijd gehad met elkaar.

Vakantiedag

Vandaag heb ik lekker een vakantiedag gehad. Met Margriet. Na een bakje koffie thuis, waren we om een uur of 10 al aan de baai. Heerlijk. Genoeg ruimte, al was het best bezet, om nog een mooi plekje te vinden. Ellen was mee, die heeft Farah vermaakt (leidster van de kidsclub).
Het was mooi, zonnig weer vandaag. Genoeg wind om het aangenaam te vinden. Weinig wolken, blauwe zee. Oftewel, genieten vandaag.
Tussen de middag ben ik naar huis gegaan, want Kiet kwam bij ons en Ellen ging met Kiet z'n moeder mee. We ruilden voor een dagje. Thijs en Kiet gingen naderhand met mij weer mee naar de baai. Waar ze kokosnoten gingen zoeken. Thijs probeert ze altijd te verkopen, maar daar kwam hij vandaag niet aan toe. Want de Blue Bay-mensen zagen de kokosnoten en toen werden ze gelijk ingenomen. Wel in ruil voor een beker drinken, dus de jongens mochten nog niet klagen. Morgen is er namelijk een bruiloft op het strand en daarvoor hadden ze 18 kokosnoten nodig. Toch handig als die vast geplukt waren...
Zo was het niet helemaal Thijs zijn bedoeling. Die heeft er liever geld voor, onze handelsman.

Arjan had mijn laptop onder handen genomen. Ik baalde zo van Firefox, maar ja, Google Chrome werkte niet meer en je moet wat. Arjan heeft er zaterdagmiddag flink mee gegoogeld en Opera op gezet. Nu hapert hij nog wel bij tijden, maar het gaat over het algemeen een stuk sneller allemaal. Al zit er ergens nog wel iets wat niet klopt, want de batterij wordt binnen anderhalf uur leeggetrokken. Nu ja, je moet wat te zeuren overhouden.

Gister was het een rustige dag: heel het eiland lag plat, de dag na Carnaval. Al was de Centrum wel open. Ik moest er wel heen om eten te halen, maar dat had ik beter anders aan kunnen pakken. De hele parkeerplaats stond vol en de rijen voor de kassa waren tot halverwege de gangpaden. Dat is bijna nooit zo. En na bijna 4 jaar weet ik de meest gevaarlijke dagen wat dat betreft wel. Alleen deze dag was me ontgaan. Ach, gewoon gaan staan, geduld hebben, en vooral geen diepvriesspullen meenemen. Dat had ik dus ook niet.

Nog een paar dagen genieten van de vakantie. Geen wekker op een onmogelijk vroeg uur, bijvoorbeeld. Al zijn sommige huisgenoten alsnog voor dag en dauw wakker... ik niet, in elk geval.

Foto's met verhaal...

Eerst nog een paar foto's van zaterdag. Zoals van Ard die een geitje redt.

en de Pick-up van domi Anne volgeladen

en van Arjan die in no-time een vuurtje aan heeft

Daarna was het maandag Arjan zijn verjaardag. Hij kreeg een grote bak voor zijn duikspullen en samen met Ard heeft hij daar zijn initialen op gespoten. Nu, 3 dagen later, zijn de blauwe sporen nog zichtbaar op zijn handen...

op speciaal verzoek van Arjan aten we 's avonds zelfgemaakte pizza. Thijs heeft voor 20 maart gelijk hetzelfde besteld...

Het cadeau erbij is een vaartocht naar Oostpunt waar ze dan 2 duiken gaan maken. Een gebied waar je moeilijker komt. Maar waar het heel mooi is (zeggen ze...).

Dinsdag begon mijn vakantie. Kinderen naar school, tot kwart over 12, heb ik lekker het rijk alleen. Heerlijk, zo'n paar dagen. Een mooie gelegenheid om de berging overhoop te halen. Ik had de afgelopen tijd kakkerlakken gezien, mieren, en zowaar weer een muis. Hoogste tijd om dat gespuis om zeep te helpen.

eerst moet je wel door een rijstebrijberg van zooi heen, voordat je het einde van de tunnel ziet...

Ik vond wel een hoop poepjes, inderdaad, van kakkerlakken en van muizen (mieren laten weinig achter), maar het enige wat ik verder vond was een dode muis. Hoe vies.... Ik begrijp niet dat het niet erger heeft gestonken.

zoek de muis...

Aan het eind van de middag was alles schoon en fris.

3 vuilniszakken met onbruikbare dingen weggegooid. Dat ruimt echt op!

Dus woensdag ben ik gelijk maar vlijtig met de keuken begonnen. Eigenlijk was het er veel te warm voor, want de wind was ineens weg. Dat hoort helemaal niet in deze tijd van het jaar, maar het was wel degelijk zo. En niet alleen was de wind weg, ook het internet was weg.
Gelukkig is dat inmiddels weer verholpen. Ik had me lichtelijk vergist in de datum dat er betaald moest worden... Vandaag kregen we de aanmaning dat we snel moesten betalen, anders zouden we afgesloten worden. Beetje mosterd na de maaltijd. We waren net weer aangesloten :)

En wat gebeurt er 's avonds als Ellen in bed ligt? Dan krijgt de cavia klimles. Alleen is hij erg hardleers. Ze probeerden hem op het houten huisje te lokken dat in het hok staat. Als hij erop gezet wordt springt hij er met gemak af, maar erop klimmen? Dat is een ander verhaal. Zijn nog wat meer lesjes voor nodig, heb ik het idee....

Eruit

Ondanks alle zorgen die er zijn, zijn we toch lekker eruit gegaan vandaag. Omdat onze gasten ook meegingen naar de vlakte van Hato was het vervoer geen probleem. We hadden afgesproken bij de benzinepomp van Tera Kora, want ook de familie de Groot (onze tijdelijke dominee) en domi Anne Rienks gingen mee.
Toen we, net op de vlakte, even stopten om de kunstwerken te laten zien die daar op de rotsen zijn gemaakt (dierenfiguren van dakpannen) hoorden we een jammerend geluid. Het leek wel wat op het huilen van een kind, maar het was een geitje. Bleek het diertje vast te zitten in een kleine grot, meters boven de grond. Ard bedacht zich niet en klom naar boven. Aangezien het een steile rotsmuur is, een adembenemend avontuur voor de mensen die het beneden aan stonden te zien. Het is goed afgelopen, anders had er wel iets anders boven dit stukje gestaan....
Het geitje sprong voorzichtig weg nadat Ard het los had kunnen wrikken. Wel met een zeer pootje, waardoor het nog spannend was of het niet alsnog naar beneden zou kukelen. Het ging goed, maar het hele avontuur kostte Thijs nogal wat tranen. Hij vond het zo zielig voor het geitje. Joël, van de dominee (bijna 7 jaar) stond zijn best te doen om Thijs op te monteren: Het komt goed, het komt goed. Daarmee ook zichzelf moed insprekend.
Toen dit allemaal achter de rug was, zijn we door gegaan naar de grotten, Kueba di brua. Eerst even wat drinken en daarna de wandeling. Arjan bleef bij de ingang achter om een vuurtje te maken en de blikjes vast op te warmen, ik bleef erbij om hem gezelschap te houden en omdat het voor de jongste deelnemer nog wat te spannend was, bleven Els en Amos ook.
Tot onze verrassing kwamen ze langs hetzelfde pad weer terug, toch maar niet geklommen. Maar de vleermuizen hadden ze wel gezien.
Naderhand hebben we heerlijk bolletjes knakworst gegeten met als toetje marshmallows.

Later zijn we doorgereden naar Houtjesbaai, waar we nog wat mooie stukken hout hebben gescoord en we konden genieten van het ruige geweld van de noordkust. Machtig mooi.

's Middags kwamen Herman en Anja nog even langs. En aan het eind van de middag ging Ard duiken met 2 duikvrienden. Lionfish-hunters. Ze hebben een mooi maaltje gevangen. Eens zien of ze dat kunnen slijten bij het restaurant van Blue Bay, zo niet dan zijn er genoeg andere liefhebbers, maar het is een uitdaging voor Ard om de kok zo ver te krijgen dat hij het hier op de kaart gaat zetten.

Tot slot heb ik vanavond pannenkoeken gebakken. Heerlijk dagje zo. En dat de vloer dan niet meer gedweild is... tja, komende week dan maar weer op de huishoudelijke toer.

Boevengilde

De meeste mensen zullen het al wel gelezen hebben op facebook, maar een beetje frustratie moet ik nog wel kwijt. Dat kan dan in de blog...
Maandagmiddag ging Ard met de jongens, Thijs en Kiet, naar judo. Meestal ga ik mee, omdat Ard dan nog niet thuis is. Dan zit ik daar anderhalf uur te lezen, radio aan in de auto. Is ook wel relaxed, al denk ik ook wel eens dat ik iets beters kan doen dan daar te zitten.
Deze middag kon Ard mee, hij was op tijd thuis. Had nog wel wat klusjes in de buurt te doen, dus dat kwam wel mooi uit.
Sommige klusjes konden niet doorgaan, maar onder andere moest hij even bij de Boulevard zijn, bij Seaquarium beach. Tot zover ging alles goed.
Alleen toen hij terug kwam bij de auto... auto, waar auto?? Was tie dus weg. Je hoort die verhalen regelmatig, maar er was ons nog weinig overkomen op dit gebied. Als het dan gebeurt, dan is het ook gelijk goed raak.
Die auto zien we nooit weer terug, al blijft Thijs op een wonder hopen. Er zat niks waardevols in, wat op zich een wonder is. Maar daarom denk ik ook dat ze hem echt meegenomen hebben voor de onderdelen. Die staat natuurlijk ergens gestript, bou di palu. Het is bijna carnaval, dan gaat het boevengilde pas echt los. Ze hebben geld nodig om feest te kunnen vieren. Toch sneu dat ze daarvoor geen andere manieren kunnen vinden. Ik hoorde vandaag dat er het afgelopen weekend 10 atrako's hebben plaatsgevonden (inbraken/overvallen) met als meest opvallende zaak: meisje van 15 achter het stuur, 2 jongens erbij in de auto waarvan één ook 15 jaar was, en de gestolen goederen ook. Ze vielen een beetje op in het verkeer. O ja, en het was ook nog een gewapende overval. We zijn dus niet de enigen met frustratie.
Ik heb Ard en Thijs opgehaald, maandagavond. Toen werd het tijd om meteen creatief naar oplossingen te zoeken. Want hoe ga je dit probleem te lijf? Ard bracht nog wel eens mij met de kids weg, kon hij zelf de auto gebruiken (bijvoorbeeld als de Pick-up naar de garage moest) maar 4 kinderen achterin, met redelijk volwassen lijven, gaat niet meer. Het meest urgent werd het vandaag, maar kon Ard vanmorgen thuis werken (administratie genoeg) en wordt het vrijdag. Maar zelfs dat is opgelost. Maandag zijn de kinderen vrij en vanaf dinsdag ben ik anderhalve week vrij. Leven bij de dag.

toen hadden we hem net nieuw... betere tijden

Verder gaat het met de kinderen prima. Daniël en Ellen werken heel hard aan hun huiswerk, 's middags. Veel sommen, maar bij Ellen kan ik goed het verschil zien met een half jaar geleden. Ze werkt een stuk zelfstandiger en komt er beter uit. Al duurt het soms wel lang.
Voor vrijdag moet Zuid-Amerika geleerd worden, landen met hoofdsteden. Daar werken we ook elke dag aan.
En Papiaments, ook een toets voor vrijdag. Gelukkig is het wel een leuk boek, mooi vormgegeven. Scheelt voor mij in elk geval wel... ik steek er tussen neus en lippen door ook heel wat van op. Weet in elk geval nu dat fantasma 'spook' is. Zo leer je nog eens wat.
Natuurlijk blijft er ook nog wel tijd over om te voetballen. Theo had Thijs en Daniël vanmiddag meegenomen naar het voetbalveld net buiten Blue Bay. Even lekker energie kwijt raken.

Vandaag hoorden we van Samuël en Galina dat de operatie van Samuël waarschijnlijk over 2 weken plaats zal vinden. De spanning stijgt, wat dat betreft.

Weerzien

Om maar bij het eind te beginnen: zaterdagmiddag had Rianne, dierbare vriendin, een tussenlanding op Curaçao. Al weer 2 jaar geleden was het dat ze hier stage liep en we elkaar dagelijks (bijna) spraken. Vorig jaar liep ze stage op Bonaire en daar gaat ze nu dus weer heen. Inmiddels heeft ze daar een appartementje gescoord, zodat ze haar eigen plekje heeft.
We hadden van half 4 tot half 6 de tijd om bij te kletsen. Veel te kort natuurlijk, maar we hebben het er mee gedaan. Zijn weer redelijk op de hoogte van elkaar reilen en zeilen.
Daniël is vrijdag uit logeren gegaan, naar familie toe. Het was al afgesproken, maar Thijs kan niet wachten tot hij weer terug is. Zo grappig om te zien hoe snel het went, een huisgenoot erbij. Overigens is het ook erg goed gegaan, van de week. Ellen en Daniël kunnen samen huiswerk maken. Als de één een boek vergeet, heeft de ander het wel mee. Huiswerk vergeten is er niet meer bij, of ze zouden het al samen moeten bekokstoven. Maar daarvoor zijn ze allebei veel te eerlijk.
Afgelopen woensdag zijn ze naar een VSBO school geweest. Allebei helemaal enthousiast, hoe leuk is het om naar het voortgezet onderwijs te mogen! Ze zijn natuurlijk van broers en zus al lang gewend aan verhalen over hoe het er daar aan toe gaat. Kijken niet meer op van allerlei lessen in verschillende lokalen. En ik denk dat ze ook de leeftijd wel hebben voor deze verandering (13/14 jaar).
2 dagen later, op vrijdag, mochten ze kijken op een AGO school, dat is in Nederland Praktijkonderwijs. Dat was nog leuker... koken, serveren (Ellen vertelde dat je van links een bord voor iemand neer moet zetten, handig om te weten ;) ), verzorging en techniek.
Nu nog even doorbijten op school, over een half jaar is het zo ver dat ze echt afscheid moeten nemen van de Dividivischool.

Theo had weer heel andere ervaringen deze week. Woensdagmiddag moest hij voor de keuring voor de politie. Wij naar Brievengat, waar de Arbo zit. Daar zitten de keuringsartsen. Ik dacht dat het met een half uurtje wel bekeken zou zijn. Gelukkig had ik wel mijn boek mee, want ik heb er 2 uur zitten wachten. Toen was ik helemaal verkleumd van de airco... In elk geval was Theo goedgekeurd. Hij had nog een formulier mee voor bloedprikken (haha, dat was mijn kans!). En ook één voor een thoraxfoto. Het gewone gedoe bij een keuring.
Donderdagmorgen vroeg heb ik Theo geprikt, de eerste keer in zijn leven dat hij bloedgeprikt heeft! Het viel mee....
En 's middags, na werktijd, zijn we snel naar het ziekenhuis gegaan voor die foto. Kon allemaal net! Ze raadden Theo aan om naar het Adventziekenhuis te gaan voor foto en bloedprikken. Grappig om te horen dat ze dat advies geven. Theo had wel even verteld dat zijn moeder daar ook werkte, dus dat dat goed uitkwam.

Vervolgens zei Theo, 's avonds: En nu wil ik mij aanmelden voor de studie Milieukunde.
Hij wil toch naar Nederland. Maar die aanmelding is nog een behoorlijke klus. Want natuurlijk heeft hij geen DigiD, en geen adres in Nederland. Dus gaat het via een andere route. Nououou, zei Theo toen, dat doen we een andere keer wel. Wat een gedoe!!
Tja, je wilt het zelf, toch?? Wordt vervolgd.

En dan nog wat natuur-moois:

ons huisdiertje, een kikker op de muur

en ook deze woont in onze tuin: een kolibri bij de bougainville