Al weer een eind in januari

En weer vliegen de dagen om. In de vakantie was het lekker rustig op de weg, in elk geval de tijden dat ik naar en van mijn werk onderweg was. Scheelt best een hoop reistijd. Ook in het ziekenhuis is het dan anders, rustiger. Alhoewel de mensen die er liggen juist weer extra ziek zijn.
Inmiddels is alles weer normaal. Iedereen is terug van vakantie, terug van ziek zijn (collega's bedoel ik dan). En we rollen zo in ons gewone ritme.
De kinderen nog niet helemaal. Thijs was maandag nog vrij. Hij had geluk: onze gasten, 'oude' bekenden, waren er wel. Dus hij had aanspraak genoeg. Gold andersom ook, trouwens.
Afgelopen vrijdag was Arjan vrij. Die heeft meestal niet zoveel aanspraak nodig. Hij had het ook druk met zijn proeven voor de science fair die volgende week zaterdag is. Er is wel het één en ander opgefikt, dus ik ben benieuwd wat dat gaat worden, volgende week.
Thijs moet voor het eind van de maand een spreekbeurt houden. Alle onderwerpen waar hij belangstelling voor heeft waren al gekozen door andere kinderen: tweede wereldoorlog, enge ziektes, dat soort dingen. Uiteindelijk, toen we samen voor de laptop zaten, kwam hij met een zinvol onderwerp: De natuur. Oei, iets specifieker, graag. Nog een tijdje nadenken en surfen op internet: Suriname.
Suriname intrigeert hem. Geen idee waarom. Maar dat geeft niet, hij weet wel hoe hij dingen op moet zoeken. Kiest daarbij een heel andere strategie dan ik zelf zou doen. Het is dus wel leuk om er dan naast te zitten en te zien hoe hij het aanpakt. Via plaatjes, een echte beelddenker! Door de foto's komt hij wel bij de tekst, die hij vervolgens moeiteloos opslaat in zijn hoofd. Daarom doet hij ook veel liever een spreekbeurt dan een werkstuk, want dan moet je wel netjes alles op papier zien te krijgen.
Over natuur gesproken, hij is bezig met een hut. Lekker timmeren en zagen, struinen over het park op zoek naar bruikbare materialen. Zo kwam hij met kapotte tegels aan, waarmee hij een paadje gemaakt heeft. Een paadje naar nergens... maar wel leuk. Vriend Kiet kwam ook nog twee keer een middag timmeren, die houdt ook van zulke acties.

De jungle in onze tuin begint er weer normaal uit te zien. Dat wil zeggen: Ard werkt zich een ongeluk om alle gras van meer dan een meter hoog weg te krijgen. Het is vechten tegen de bierkaai, want het regent nog steeds heel regelmatig. Dat is groeizaam weer, samen met een heerlijk zonnetje. Echt, het groen schiet uit de grond waar je bij staat. Gelukkig geldt het niet alleen voor het onkruid, ook het groen wat we wel graag zien groeit als kool. Alleen hebben we nu juist geen kool in de tuin.
Ik denk dat onze amandelboom in een maand of 5 twee keer zo groot is geworden. Geweldig om te zien. Palmen, bougainville, al die dingen, ze tieren welig.

Gister hebben Arjan, Ellen en Thijs elk een stuk tuin aangepakt: alle, nu ja: veel, grasjes getrokken. Monnikenwerk. We hadden ze wel een beloning in het vooruitzicht gesteld. En voor een eerlijke verdeling van het werk had Ard ze alledrie een stuk tuin aangewezen en pionnen gezet. De beloning was frikandelhapjes. Ze hadden wel gezelligheid erbij, want de achterbuurvrouw was terug van vakantie (die ook al...) en daar was ook nog een tuinman bezig. Ard was aan het werk en ik moest ook weg, maar we hoorden achteraf wel hoe het gegaan was. Dat ze de chappie van de tuinman geleend hadden, bijvoorbeeld. Door al de nattigheid van de afgelopen tijd is de grond best zacht, een goeie tijd dus om je tuin aan te pakken. We kregen van de achterbuurvrouw ook nog twee mooie stekken. Ik zal nog eens even uit zien te vissen hoe die plant heet. Je ziet hem hier heel veel, in verschillende kleuren. Wij hebben eentje met rode bloemetjes.

Ellen is weer naar de Zeeverkenners geweest, vandaag. Samen met Thijs heb ik haar opgehaald en zijn we met z'n drietjes naar de film geweest: Mees Kees op de planken. Geweldig, wat een film. Ik vind hem de beste van de drie. Al zijn ze allemaal leuk om te zien. Nu het boek nog te pakken zien te krijgen.
Thijs mag komende woensdag nog een keer, want ze gaan er met de hele klas naar toe. Ze hadden kaartjes gewonnen met de sponsoractie in november. Hij vindt het geen enkel probleem om nog een keer dezelfde film te zien. Wat ik me goed kan voorstellen.

Ziezo, nu een lekkere, frisse douche en dan nog even genieten van onze zaterdagavond. Brr, ik hoop zo dat Margriet binnenkort weer eens een vlucht naar Curaçao heeft. Dan zal ik haar lief aankijken of ik een uurtje in een lekker warm bad mag.... want het douchewater is zooooo verschrikkelijk koud! Daarna neem ik nog een glas glühwein (aanbieding bij de AH, gister, wat een mazzel). Ard lacht mij uit, die kan het niks schelen of het water koud of warm is. Maar ik verheug me erop dat de leidingen weer een tikkeltje opwarmen in de zon. Kan nooit zo lang meer duren.