we sukkelen door

Nee, het is geen virusje dat je zo weer kwijt bent. Vooral 's morgens kom ik stijf en pijnlijk uit mijn bed. Arjan heeft vooral last van zijn benen, ik ook van mijn handen en ellebogen. Rustig aan doen, ik weet het.
Dus heeft Ard zich vandaag uitgesloofd in huis, terwijl ik in bed lag. Ik prijs mij gelukkig met zo'n handige man.
Theo aan het werk, die vertelde net dat hij gister laat thuis was. Hij was om 5 uur begonnen, tegen 12 uur thuis. En vanmorgen weer om half 7 begonnen, alleen werd hij om 6 uur pas wakker. Normaal gesproken gaat hij er om 5 uur uit, zodat hij alle tijd heeft om zich voor te bereiden op de werkdag. Dat moest dus vanmorgen iets haastiger.
Arjan had zich teruggetrokken in zijn kamer, geen gezeur aan zijn hoofd en zere benen...
Ellen naar de Zeeverkenners, die had daar een hele dag.
En Thijs, die had gelukkig nog geholpen met de afwas!
Vanmiddag zijn we naar de baai geweest. Leek me wel een goed idee, even zwemmen in het zoute water, helpt misschien tegen de jeuk. Alhoewel ik overdag niet veel jeuk voel, dat komt dan weer 's avonds opzetten. Het zeewater voelt zoooo koud. Maar verder was het wel lekker. Zeker om een poos te slapen op een bedje in de zon, waar steeds wat wolken voorbij drijven, zodat je niet te heet wordt. Beetje wind erover heen.
Thijs had nog een mazzeltje. Hij was met Ard in het water toen er een seedoo voorbij kwam met een aardige meneer. Hij mocht 3 rondjes mee, achterop. Het was nog net niet de mooiste dag van z'n leven, maar Thijs vond het geweldig.

goed vasthouden, Thijs!

Raak!

Vandaag was het dan zover. Gister klaagde Arjan al dat hij niet zo lekker was, vanmorgen mocht hij thuisblijven. Zag er inderdaad beroerd uit.
Ergens halverwege de ochtend zei Ard tegen mij: Wat heb jij daar nou?
Boven mijn hempie was een rood vlekkenpatroon te zien. Huh?? Ooooh, dat is nou Chikungunya. Aha, daarom doen mijn knieën en mijn handen zo'n pijn. Alleen had ik gedacht dat het met koorts zou beginnen. Niet bij mij dus.
Ik naar Arjan, die op zijn kamer rondhing. Ik vroeg aan hem of ik zijn romp eens mocht bekijken. Een licht rood waas was te zien, maar lang niet zo sterk als bij mij. Alleen toen ik hem aanraakte voelde ik een kacheltje: hij had dus wel koorts.
Gelukkig is Arjan niet zo'n lastige patiënt. Zeker als hij met rust gelaten wordt. En dat doen we natuurlijk... Verder strompelt hij net zo elegant door huis als ik.

De vlekken die ik heb gloeien geweldig. Niet fijn. En over een dag of 2 zullen ze gaan jeuken. Ik ben al lang ingelicht door allerlei patiënten. Tegen de avond dacht ik: Sjonge, wat is het hier koud!
Ook koorts. Maar het meest vervelende zijn de gewrichtsklachten. Met het weten dat dit maanden kan duren. En de paracetamol is bijna op op het eiland... Even zien hoe we een beetje vlot een voorraad uit Nederland kunnen krijgen.
Hoe dan ook, aan de onzekerheid is een einde gekomen. Het is hier niet zo zeer de vraag òf je Chikungunya krijgt (als je hier woont) maar wanneer. Ik heb het antwoord voor mezelf gevonden.

En dan Ellen!

Ellen is heel creatief. Ze knutselt graag en met allerlei materialen. Soms neemt ze daarvoor haar eigen broek... maar of dit nu helemaal geworden is wat ze bedoelde??

Valt natuurlijk ook niet mee om dit in bed te organiseren, met een zaklantaarn erbij. Misschien is het handig om de volgende keer je moeder te vragen om te helpen, Ellen? Met een paar tips hoe je een broek recht af kunt knippen.
Ach, ook hiervan leer je. Allebei. Bijvoorbeeld geduld hebben en je kalmte bewaren.

Voor de rest knutselt ze hard aan een Sinterklaassurprise. Verboden om haar kamer binnen te komen! Ze heeft vanmiddag de allergrootste doos meegenomen die ze bij de Centrum kon vinden. Spannend.

Thijs heeft voor school al een surprise gemaakt toen hij (samen met Ellen) zondag bij oom Herman en tante Anja was. Cadeautjes hadden Thijs en ik zaterdag al gekocht, tijdens een gezellige moeder/zoon-ochtend. Waarop ook nog snel een paar schoenen zijn gescoord voor Thijs. Hard nodig, want van het vorige paar was de halve zool al los. Kon dus echt niet meer.

Ard traint her en der. Hij heeft in de afgelopen week op San Juan gezeten, bij Boca Sami en gisteren zelfs bij de Dolphin Academy. Thijs en Ellen waren al jaloers, maar helaas had ook papa niet bij de dolfijnen mogen zwemmen. Het was training voor het personeel, niet voor de dolfijnen...
Nu "traint" hij weer UNA studenten. Dat is tenminste lekker dicht bij huis!

En dan nog een paar leuke foto's van Thijs, die samen met papa lekkere pizza's heeft gemaakt. We kregen 10 pizza-bodems. Een mooie gelegenheid om "pizzeria" te spelen.

O, wat was dat lekker!

Thijs in the picture

Vandaag een paar foto's gemaakt voor Thijs zijn juf. We hebben nog niet een uitgekozen, maar ze zijn allemaal grappig:

dit is na een rondje fietsen op het park, nadat het lekker geregend had...

Thijs bij de komkommerplant

zouden de gele bloemetjes uiteindelijk vruchten opleveren?

het gras groeit wel een meter hoog

boefje

verstopt

en gevonden

Kikkertijd

Dat we in de regentijd zitten is wel duidelijk. Elke dag buien, hard en harder. Het water in de rooi zakt niet meer. En ook de waterpartijen op de golfbaan vullen zich vanzelf.
Zo zou ik vanmorgen gaan wandelen, samen met Erna. Maar we hebben eerst rustig een bakje koffie gedronken hier thuis. Het stortregende, geen weer om op pad te gaan. Even goed was het een uurtje later droog en zonnig. Wat witte wolkjes in de lucht. We hebben het erop gewaagd. En inderdaad, geen spat regen gehad onderweg. Het was heerlijk om te lopen en te praten!
Ik heb vandaag zelfs nog 2 wassen kunnen drogen aan de lijn. Een wonder, en gelukkig dat Ard ergens vanmiddag tussendoor, de tweede was binnen heeft gehaald, want ik was net thuis van allerlei boodschappen, toen plensde het weer.
Nu heb ik de hangplanten en potplanten van de porch ook maar buiten gezet. Kunnen ze gratis water krijgen. Er van uitgaande dat het vannacht ook wel weer zal regenen.
Ard heeft morgen een training op San Juan, daar kunnen ze eigenlijk geen regen bij gebruiken...
Maar de kikkers vieren feest. Die fluiten en kwaken heel de nacht door. Persoonlijk vind ik het wel een gezellig geluid, en meestal valt het mij niet meer op. Een soort van achtergrond geluid, zeg maar.

Thijs had pas nog een paar leuke gezegdes. Hij vertelde van zijn juf, een ondernemend iemand, die alle continenten had bezocht, volgens Thijs. Zelfs alle Afrika's...
Hij heeft nog steeds moeite om het verschil te begrijpen tussen Amerika en Afrika.
Verder was hij bij een foute actie "op de kop getikt". (op de vingers getikt...)

Ellen en Daniël vertelden in de auto, op weg naar de Albert Schweitzer, waar we Arjan en Thijs op moesten halen, dat ze woorden aan het leren zijn die uit een andere taal komen. S'il vous plait, bijvoorbeeld. Ellen vindt het heel mooi klinken, ik heb het de hele middag aan moeten horen, te pas en te onpas.
Maar ook: sowieso. Komt uit het Duits.
Wat?? Hé, dat is grappig, daar had ik zelf nog nooit bij nagedacht. Zo zie je maar weer, je bent nooit te oud om te leren.

Arjan zit dan weer met andere woorden. Hij vertelde over de science fair, die ze gaan houden op school. Ellen vroeg om uitleg, en Arjan vertelde wat van het project. Dat ze in groepjes ingedeeld gaan worden, dat ze waarschijnlijk zelf een onderwerp mogen aandragen. Waarop Ellen zegt: nu snap ik het nog steeds niet.
Wat is "science"? Arjan: dat is wetenschap.
Sowieso gaan hier veel Engelse woorden over tafel...

Verrassing!

Vandaag, en gister ook al, regende het bij tijd en wijle nogal. Niet dat wij dat heel erg vinden, maar voor sommige dingen is het jammer. Zoals dat we eigenlijk vanmiddag een verjaardagsfeestje zouden hebben op Daaibooi. Dat viel een beetje in het water.
Daarom bedacht Ard dat hij wel met Arjan en wie nog meer zin had, naar "hole 5" kon gaan om daar te gaan snorkelen en golfballen uit de zee te vissen. Na enig aandringen wilde Thijs wel mee. Ellen bleef thuis. Ik ging ook mee voor de verandering, stoeltje erbij en e-reader mee. En hopen dat het droog zou blijven...
Ard en Arjan gingen het water in. Het was veel rustiger daar dan normaal. Meestal slaan de golven vrij wild tegen de rotsen. Maar het is al een paar dagen rustig weer, dus weinig golven.
Thijs scharrelde een beetje bij de rand, hij had geen zin om te zwemmen. Ik heb een beetje foto's zitten maken van de grijze luchten en wat zitten lezen. Tot het begon te regenen. Toen het uiteindelijk heel hard begon te regenen ben ik bij de auto onder een afdakje gaan schuilen.

Aan het eind van de middag zijn Ard en ik alsnog naar het verjaardagsfeestje van Carlos geweest. Kids bleven thuis, Carlos en Jantine wonen niet zo heel ruim, dus niet heel handig om ze mee te nemen. Het is hier ook vlakbij, net buiten Blue Bay. Instructies waren: om een uur of 6 gaan eten en daarna zien jullie wel wanneer wij thuis komen.
Nu was het natuurlijk erg gezellig, wat we ook al wel verwacht hadden. Dus pas om kwart over 8 waren wij weer thuis. Vonden we daar tot onze grote verrassing Thijs al diep in slaap en Ellen in bed. Arjan had het allemaal keurig geregeld! Ha, zo'n feestje kunnen we nog eens vaker doen...

Menu van de week met een emmer ernaast

Thijs had zondag een lijstje gemaakt voor mij, van wat we deze week zouden gaan eten. Heel handig, scheelt een hoop gezeur aan tafel. En hij weet welke regels er dan gelden: in elk geval groente.
Het is wel grappig hoe het er dan uitziet:

de eerste 2 dagen had ik al opgeschreven, maar wel met zijn goedkeuring.
Vandaag waren we aan de frietjes met slaa toe. Daar smult hij dan ook van: lekker met z'n handen eten. Ik weet niet wat dat is, bourgondisch of motorische onhandigheid, maar zo lang hij met zijn handen mag eten gaat er ook veel meer in. Bestek is aan Thijs niet besteed.
Zaten we lekker van de frietjes te eten, toen schoot er iets door mijn hoofd heen. Toen ik de friet in de pan deed, zat er een soort kaasdraad aan het mandje. Ik vond het raar, want wij bakken nooit iets met kaas in de frituur. Maar goed, friet er in en bakken maar. Tot ik dus onder het eten bedacht: het zal toch niet zo zijn dat er een pega-pega (zo'n nacht-salamander) in de frituurpan is gekropen die nu geheel meegebakken is met de friet? Ieieieiew, niet verder over nadenken. Nu maar hopen dat er niemand van ons gezin de blog leest.

Ellen en Thijs hebben 2 nieuwe vriendjes te pakken. Mensen die net hier aan het pleintje zijn komen wonen. Een meisje van 6 en een jongen van bijna 4. Thijs, die eigenlijk liever met oudere kinderen speelt, neemt zijn kans waar. Want ze wonen in een huis met een zwembad. Ellen vindt die kids natuurlijk sowieso erg leuk, die houdt juist wel van dat kleine grut. Kan ze lekker over moederen. Gister waren Ellen en Thijs daar geweest, volgens afspraak. En vandaag kwamen ze Ellen en Thijs al ophalen. Hoe dan ook, altijd gezellig als ze met buurkinderen kunnen spelen.

Verder had ik een meevaller. Een paar weken geleden waren we er achter gekomen dat er iets niet klopte met mijn salarisstrook. Met enige hulp hadden we het uitgepuzzeld en was ik ermee naar de verantwoordelijke persoon gegaan in het ziekenhuis. Zij had mijn papieren bestudeerd en vandaag had ik er een gesprek over. Je kon er eigenlijk 2 kanten mee uit, of mijn brutoloon was goed en het aantal uren per maand klopte niet, of het brutoloon was te hoog omdat ik minder uren per maand werk dan op mijn strook staat. En eind april loopt mijn contract weer af... Ik bedoel maar, best spannend. Maar ze begon gelijk met te zeggen dat mijn brutoloon wel klopte. Fieuw, toen wist ik al dat het oké was. Ze had een volledige berekening gemaakt. Eind van de maand krijg ik een flink bedrag extra. Wow, wat een meevaller!

Even oversteken

Soms zouden we wel even over willen steken. Bijvoorbeeld mee in de koffer van onze gasten, Harm en Iñez, die vrijdag weer vertrokken naar Nederland. We hebben een erg gezellige week gehad met hun. Veel gepraat... een week is veel te kort!
En dit weekend waren mijn ouders en de rest van de familie bij elkaar in een kampeerboerderij in Drente. Vanwege het 45-jarig huwelijk van mijn ouders. Tja, dat is wel even slikken om er niet bij te kunnen zijn. Thijs en Ellen bedachten nog dat we best voor een weekend even over konden steken. Maar nee, helaas, dat kan echt niet.
In elk geval hebben we gister lekker pizza gegeten vanwege dit heuglijke feit. We blijven wel aan het feest-eten, wat dat betreft. 20 jaar geleden, in het jaar 1994, waren eerst Ard zijn ouders 25 jaar getrouwd (mei), in september trouwden wij zelf en vervolgens in november waren mijn ouders 25 jaar getrouwd. Een bijzonder jaar. Hoe zal het zijn over 5 jaar?

Gisterochtend, heel vroeg, heeft het gehoosd, vertelde Theo. Hij werd pas na een kwartier wakker van zijn wekken. Hoorde de wekker niet eerder gaan omdat het zo hard regende. Ik heb het in mijn onderbewuste ook wel gehoord, maar Ard was door alles heen geslapen.
Toen ik in de tuin kwam om de was op te hangen, zag ik de sporen van de regen door de grond getrokken. Pas later hoorden we van Theo dat het zo hard gegaan was.
Maar in vergelijking met Sint Maarten was het nog niks. Daar was in de nacht 32 cm gevallen: geen mm, nee: CM. Heel het eiland ondergespoeld. Alles is stilgelegd en mensen werd het verboden om naar buiten te gaan, althans, de weg op te gaan. Je mocht alleen over straat als je naar of van de luchthaven kwam...
Al die regen heeft als voordeel dat het groen aan alle kanten uit de bomen en planten spat. Het uitzicht vanaf onze achterporch wordt groener en groener. Zo mooi! Er zit natuurlijk ook een minpuntje aan: ook het onkruid schiet hard omhoog. 't Is net of we een grasmat hebben, er is geen houden aan. Waar grint ligt gaat het beter, maar aan de zijkant waar geen grint is is het erg, erg groen... Nu ja, er komt wel weer een andere tijd.

En dan vandaag zondag. De dominee heeft ook Chikungunya, net als vele anderen hier op het eiland, dus het was een beetje improviseren. De preek was gelukkig al klaar toen het beest toesloeg, zoals hijzelf verwoordde. Ook de muziekleider was geveld, maar we hebben meer talenten in de gemeente. Dus ook dat kwam goed. En hadden we een mooie dienst, vanmorgen, over dat je mag genieten van wat je krijgt. Overigens werd er natuurlijk niet bedoeld dat je mag genieten van die ziekte die je krijgt... Wel van de fijne dingen, gaven, geschenken, wat er op je pad komt. Wacht niet met genieten tot je oud bent, zegt de Prediker dan ook. Dus ik denk dat ik nu even ga genieten van een spelletje met Thijs. Straks hebben we wijkkring. Daar kunnen we ook van genieten! Zeker ook van de maaltijd die Anja al heeft klaargemaakt: stamppot-buffet...

Nieuwe gast

Vandaag werd ons een hond in de schoot geworpen. Onze achterbuur-hond, waar onze kinderen (en Ard) al flink mee gespeeld hadden door het hek heen. De buurvrouw vertelde spontaan dat deze pup haar toch ietwat veel werk kostte, veel aandacht vroeg die zij niet kon geven, oftewel, dat ze graag van het beestje afwil. We mogen haar zo hebben. De kinderen juichten. Ik niet. Want voer en dierenarts alleen al zijn kostenposten die we er nu niet bij kunnen hebben.
Geeft niet, buuv betaald het eten wel. Als wij haar, Bruna, opvangen als zij er niet is. En zo kregen we een gastje erbij, vandaag. Het is echt wel een lieverd. Volgende week mag ze komen logeren, want dan gaat buuv een paar dagen naar Aruba.

Spaans...

Nee, hoor, het viel mee, niet Spaans benauwd. Maar wel veel keuken Spaans. Ellen moest namelijk een lijst van 35 woorden in het Spaans vertalen en bij het juiste voorwerp plaatsen op een tekening van een keuken. Zwart-wit, niet altijd even duidelijk. Arjan had haar al een heel eind op weg geholpen. Hij gaf ook de tip om een Spaans woordenboek op te zoeken op internet. Zo'n vertaal-site. Helaas kwam ze er toen nog niet uit. Dus heb ik haar verder geholpen met de puzzel. Allen woorden op een blad geschreven en vertaald. Toen misten we nog ongeveer 5 woorden. Bleek dat er 2 woorden bij zaten die allebei vertaald worden met "pollepel" en dat terwijl er geen pollepel op het plaatje te zien was. Moesten we een beetje creatief oplossen. Soms hielp het als Ellen de Nederlandse vertaling intikte en dan zo het Spaanse woord erbij zocht.
Uiteindelijk was het meest grappige nog dat we bij "recogedor" wat vertaald werd met "datumkiezer" (en die was niet te zien in de keuken) intikten op Google en dan bij afbeeldingen, netjes uitkwamen bij een blik en veger. Aha!! Die misten we al...

Net zo met het woord "bayeta", wat vertaald werd met "baai", tja, niks van te maken... en door de afbeeldingen bij Google een keur aan sopdoekjes te zien kregen. Dat leek meer te kloppen met het keuken-thema.

Uiteindelijk bleven we zitten met het plaatje van een gasfles, in een keukenkastje. Ik mag hopen dat ze dat zo niet doen in Spanje. Ik zal Sinterklaas tzt eens even vragen... Maar het bleek het 36-ste woord te zijn, dat hebben we toen zelf opgezocht en eronder geschreven. Bonuspuntje voor Ellen, lijkt me. Beetje dubieus vonden we alleen nog de woorden voor koekepan, steelpan en gewone pan. Ik hoop dat de meester het blad eerst goed nakijkt voordat ze alle woorden moeten leren!

Geocaching

Enthousiast gemaakt door Hermen en Petra, zijn we vandaag voor het eerst zelf op pad geweest. Geen onverdeeld succes...
Die bij Vaerssenbaai was een makkie. Thijs en Ellen hadden hem zo gevonden.

Maar die bij de Pontjesbrug hebben we niet kunnen vinden. We hebben een uur daar gezocht en rondgekeken. Dus daar moeten we thuis nog beter op studeren. Volgende keer beter.

even wachten tot de brug weer dicht is en wij eraf kunnen

nog een keer de brug open, nu om een groot schip erdoor te laten gaan

huppetee, alles los en varen maar, duwen is niet meer nodig

Thijs, lichtelijk teleurgesteld...

Toen had Thijs het helemaal gehad en zijn we naar huis teruggegaan. Bij huis kwam ik er achter dat mijn horloge een half uur achterliep, dus het was maar goed dat we niet meer naar Hato gingen, waar er ook eentje ligt. Die gaan we zeker weten wel vinden, alleen moeten we daarvoor sokken en schoenen aan, zegt men...