Zeewolde onveilig gemaakt

Gister heb ik Zeewolde onveilig gemaakt. 's Morgens naar Marlies, op kraamvisite. Gelukkig begon Elin al snel te huilen en Marlies was aan de telefoon. Een goeie smoes omElin even uit haar stoeltje te halen en de rest van de ochtend zoet te houden op schoot. Wat een mooi meisje! Toen ik er heen reed dacht ik nog dat het zo jammer was dat ik dan Sander niet zou zien omdat hij naar school zou zijn... dom, dom, het is natuurlijk vakantie. Dus Sander was thuis en zat heel stoer zijn lego-brandweerauto te maken. En daarna nog 10 andere auto's...
Al met al een gezellige ochtend, al was het jammer dat Leo er niet was (tja, er moet wel gewerkt worden) en Job was naar de opvang...
Wat een bijzonder gevoel om door Zeewolde te fietsen. De bomen te ruiken en het vers gemaaide gras. Het voelt en ruikt nog zo vertrouwd.
Toen op naar Janneke, hun nieuwe huis te bekijken en vervolgens samen naar de Oude Bieb te gaan. Ik had er al veel van gehoord: het is heel mooi oud geworden en je kunt er dus gezellig iets eten en drinken.
Nog even op de terugweg bij onze oude buurvrouw aan de deur geweest. Helaas was ze niet thuis!
En 's avonds nog bij Mark en Anja en de kids geweest. Heel veel belangstellende vragen beantwoord :-). Zo leuk. En zo heb ik al weer veel vroegere buren gesproken.

Voor vanmorgen had ik een afspraak met Petra. We hebben wel 3 uur zitten praten en we hadden allebei het gevoel dat we ons ook de rest van de dag niet zouden hebben verveeld als we die samen zouden hebben doorgebracht.
Maar dat kon niet, want ik zou gaan lunchen met mijn oud-collega's van het bloedprikken. En dat wilde ik zeker niet missen. Zooooo leuk om nu onze ervaringen naast elkaar te leggen. En ondertussen een heerlijk broodje beenham of een broodje gemekker weg te werken.
Toen ik bij het medisch centrum aankwam op de fiets, in de regen, het is hier wel Nederland natuurlijk, stond net de fysiotherapeut in de deuropening van zijn kamer. Hij groet me alsof ik er gister ook nog was. Ineens zie ik zijn ogen groot worden en zegt hij: Jij hier, dat kan toch helemaal niet???
Zo komisch, die reactie. Heb ik de afgelopen dagen bij meer mensen gezien.

Halverwege de middag hebben we mijn koffer opgehaald bij Joke. Alweer tijd om daar afscheid te nemen... we hebben wel hoop dat we elkaar volgend jaar weer terug zien :-)
Toen door naar Elly, waarmee ik bijna 10 jaar min of meer samengewerkt heb bij het bloedprikken.
Ze heeft een heerlijke wortelsoep gemaakt. Thijs, dat vind jij vast ook heel lekker, gaan we een keer proberen! En daarna champignons, op mijn verzoek, want dat lusten onze kinderen niet, met gnocci. Nog nooit gegeten, maar het was heerlijk!
Omdat we samen waren hadden we eindeloos de tijd om bij te praten. Wat een geluk dat we morgen ook nog tijd hebben, want-ehh... we zijn nog niet uitgepraat.

Hoe leuk!

Vrijdagmorgen, ja, echt tijd om te updaten..., brachten papa en mama mij naar Joure. We hadden met mijn zusje Ingeborg afgesproken bij de Mac. Even tijd om bij te praten. Toen zijn wij doorgereden naar Harderwijk.
Gek is dat, in Leek had ik het gevoel dat er zoveel veranderd is. Dat kwam gewoon omdat ik daar sowieso al niet meer zoveel kwam. Maar hoe dichter we bij Harderwijk kwamen, hoe bekender het werd. Inmiddels was het zonnetje ook al gaan schijnen. En konden we heerlijk in het zonnetje bijpraten... Leuk om ook de kinderen weer te zien. En toch, net of we elkaar pas nog gezien hadden.
's Avonds tijd om te kletsen, want ik bleef gezellig slapen.
Zaterdags,koningsdag, gingen Nienke en Marjolein al voor dag en dauw op de kleedjesmarkt zitten. Ingeborg bracht ze om half 6 naar de markt. Wat was ik blij dat ik mocht blijven liggen... Toen ik om kwart over 8 uit bed kwam scheen de zon! Een stralende dag.
De meiden hadden flink verkocht, voor het goede doel. Super.
Aan het begin van de middag had ik afgesproken met Jannet. Zij heeft een paar jaar gewerkt met kinderen, op Curacao. Zo gaaf om nu weer even bij te praten! En te horen hoe het is, nu ze al weer 2 jaar terug is in Nederland.
Om kwart over 3 stonden mijn schoonouders bij het station om mij mee te nemen. Eerst naar Putten, naar hun nieuwe stacaravan. Waar we beschuit met aardbeien hadden. Mmmm, aardbeien! Die eten we niet bij ons, veel te duur en vaak zien ze er ook niet meer uit. Veel te kwetsbaar fruit. Dus, extra van genieten. Toen zijn we doorgereden naar Ikea. Heel verleidelijk. Gelukkig moest ik nog lampjes hebben voor in het appartement. Die heb ik gevonden, grappige witte lampjes met een lange, buigbare steel. Maar een stevige, zware voet... Wat een geluk dat Kirstens ouders binnenkort met een lege koffer naar Curacao gaan! Ik zorg wel dat ze aan hun kilo's komen :-)
We gingen bij Ikea ook een hapje eten, al moest het snel, want vanwege Koningsdag sloten ze al om 6 uur. Geeft niet, Zweedse balletjes hadden ze wel. Die smaken ook al zo lekker als je ze 3 jaar niet gehad hebt. Ik kom hier kilo's aan...
Na Ikea zijn we naar Hilde en Jan gegaan, een zusje van Ard. Ik had me er erg op verheugd om familie weer te zien en te spreken, maar het is nog leuker dan ik me voorgesteld had. Gelukkig spreken we elkaar nog verder in de komende week.

Daarna was het tijd om naar Zeewolde te gaan. Harm en Joke, pas nog bij ons op Curacao, hadden aangeboden dat ik bij hun mocht logeren. Wat ik dankbaar aangenomen heb.
Vanmorgen was ik dan weer eens in Zeewolde in de kerk. Tot verrassing van velen. Hoe vertrouwd voelt dat dan nog. Allerlei mensen even kort gesproken. Er was minder veranderd dan ik van te voren verwacht had. Aangezien we pas om 11 uur kerk hadden en we vervolgens de laatsten waren die bij de kerk weggingen, was het al een eindje inde middag eer we thuis waren. Genieten van de rust die we in de zondag krijgen...

Ik voel me zo rijk met al die lieve mensen om mij heen, die mij met zoveel warmte begroeten. Waar op elk adres God gedankt wordt dat ik er ben... andersom ook trouwens, ik ben zo dankbaar dat ik hier mag zijn, deze 2 weken in Nederland!

Fruithapje

Elke avond maakt mama een lekker fruithapje klaar. Back to basics...
En vandaag hebben we op mijn verzoek bloemkool gegeten. Dat is bij ons zo megaduur, dat eten we nooit. Heerlijk dus om dat hier weer eens te eten!

Vandaag zijn we dan Leek in geweest. Ik heb kwijlend door de Action gelopen. Nu was dat altijd al een winkel waar ik graag kwam, maar nu istie nog mooier. Wat een leuke dingen kun je daar krijgen voor je huis. Het is maar goed dat mijn koffer niet rekbaar is, nu is het wel duidelijk dat er veel niet mee kan. Punt... Bleef er nog genoeg over om na te denken. Voorlopig heb ik wel weer wat cadeautjes op voorraad.

Arjan zijn eenwieler was ook een puntje. Bij de Action ging dat niet lukken, dus een fietsenmaker opgezocht. Ik legde even het probleem uit, hij snapte het meteen. Was ook wel op de Cariben geweest, maar dan op de Bovenwinden. Hij wilde graag nog eens op Curacao komen kijken... nu heb ik wel een band die extra stevig is! En een setje bandenlichters, ook wel handig.

Verder kwam er nog bezoek voor mij. Ineke, die ik al heel lang ken, via via. Via familie en via facebook. Eindelijk hebben we elkaar nu eens in het echt gesproken. Deze gelegenheid was te mooi. We hopen elkaar op Curacao weer te zien, want ze hebben plannen voor een reis die kant op. Heel gaaf!
Enne, die stapel boeken moet ook nog mee naar Curacao. Allemaal gekregen!!
En dan heb ik mijn koffers weer ingepakt. Gelukkig nog niet voor de terugreis, maar voor een voortzetting van mijn vakantie verder naar het midden van Nederland. Ik ben blij dat ik volgende week vrijdag weer hier kan zijn om de verjaardag van mijn moeder mee te vieren.

Geslaagd

Vandaag zijn mama en ik naar Groningen geweest. Met de auto naar Hoogkerk en dan met de cityliner verder. Zo verschrikkelijk leuk om dan door de wijken te gaan waar we vroeger fietsten op weg naar school. Om tenslotte langs het mooie hoofdstation te rijden! Op de Grote Markt zijn we uitgestapt. In 1 streep door naar de H&M. Waar we uren rondgeneusd hebben, nou ja, uren is een beetje overdreven. Maar dat we onze mannen niet bij ons hadden was wel handig... Ik kan in elk geval weer een jaar vooruit, zullen we maar zeggen.
Tussen de middag zijn we naar V&D gegaan, La Place. In het zonnetje hebben we een heerlijke salade gegeten. Buiten! Met het uitzicht op de Martinitoren. Wat had ik een spijt dat we geen fototoestel bij ons hadden. Helaas.
Daarna zijn we door de Herestraat teruggelopen. Waar we nog een paar winkels met een bezoekje hebben vereerd...
Ik dacht dat de bus ook weer langs het station zou gaan, leek me een logische route. Gelukkig was dat ook zo, het was even zoeken, maar uiteindelijk zagen we het goeie nummer aankomen.
Vanaf Hoogkerk zijn we met de auto over Peize en Roden teruggegaan naar Leek. Ik moest er aan denken dat Ard vorig jaar Nederland zo grijs vond. Mijn beeld van Nederland nu is dat het zo groen is. Zoveel ruimte en zo groen! En dat er zoveel fietsers zijn... Hoe vreemd is het dat ik toch ook in een stad woon, Willemstad is bepaald geen dorpje, maar toch heb ik het gevoel dat het hier in de stad veel drukker is. Ander straatbeeld misschien?
's Nachts is het daarentegen zo stil hier. Je hoort geen enkel geluid. Dat ben ik niet meer gewend.

Roden was ook leuk om nog even heen te gaan. Bij de Vogele hebben we nog een korte broek gekocht. Allebei... op Curacao kan ik die nooit vinden, dus dit was echt een meevaller.

Thuis zijn we eerst aan de koffie gegaan, heerlijk. Vermoeiend, zo'n dagje, maar erg gezellig en het heeft genoeg opgeleverd :-)

nog een keer...

Kan ik wel weer boven de blog zetten: genieten, maar dat is een beetje raar. Vandaag ben ikbij mijn zusje Bernadette geweest. Heerlijk een hele dag bijpraten, zonder dat skype stoort, de verbinding wegvalt of dat soort ongein. We hadden elkaar zondag natuurlijk ook al even gesproken, maar dit was iets uitgebreider. Ook leuk om hun kinderen nu weer bezig te zien. Hoe groot zijn die geworden! Letterlijk... ik heb bijna een trapje nodig :-) Alleen de jongste is nog een beetje op mijn niveau. Zwager Heerco had het druk met zijn werk en studie, hoe herkenbaar.
Bernadette en ik zijn vanmiddag nog Drachten in geweest, vast de Hema leeggekocht. In elk geval heb je 2 nieuwe zwembroeken, Ard. Sokken en t-shirts voor de jongens. Voor Ellen een bikini en een pyjama, wat ze heel noodzakelijk vond.
Morgen gaan we, mijn ouders en ik, de Stad in. Dat is wel heel lang geleden, dat ik in Groningen ben geweest!
Nu eerst maar eens een lekker dutje doen. Het valt nog niet mee om in slaap te komen, beetje last van het tijdsverschil. Gelukkig heb ik Melatonine...

Genieten

Vandaag kwamen Gerard en Hannie met hun jongens. Zo leuk om ze eindelijk weer te zien. Wat is drie jaar dan lang! Roelof van 10 jaar gaat een werkstuk maken over Curacao en daarvoor heeft hij mij geinterviewd. Ik moet thuis nog foto's opzoeken van dieren en bomen op Curacao. Leguanen, schildpadden, bananenboom en bougainville, dat soort dingen.
Vanmiddag kwamen ook nog oomHans en tante Sietske met hun dochters. Echt genieten dus van al mijn familie.
De neefjes vroegen al wanneer ze met vakantie naar Curacao zouden gaan, het leek ze erg leuk, na al mijn verhalen. Ze zaten ook boordevol vragen. Daaraan kon ik ook goed merken dat ze een stuk ouder waren geworden!

Koude voeten...

Gistermiddag stond ik dus met Ard op Hato, afwachten of ik mee kon met de vlucht. Meestal lukt het wel, maar ja, je wilt toch wel graag zeker weten of het kan. Eerst door de douane en de controle. En ja, uiteindelijk kreeg ik mijn definitieve boardingpass. Toen ben ik er ook snel doorheen geglipt, net doen of je gek bent..., zonder nog een keer achter in de rij aan te sluiten. Hoppeta, gelukt! Rij en stoel zoeken. Mazzeltje, bij het schot voor de babybedjes. Die waren blijkbaar niet nodig e wij hadden een beetje extra beenruimte.
We hadden lekker eten, ook mooi meegenomen. Daarna begon de lange zit in het donker. Ik heb een beetje gedoezeld, maar slapen lukte niet. Tegen half vijf was ik het hangen beu en heb ik maar een film opgezet, Mees Kees op kamp. Hij is echt zo leuk. Daarna had ik nog steeds tijd over en heb ik een deel van de film Morrison krijgt een zusje, gezien. Ellen, dat is een film die je zeker weten leuk vindt!
Na een heerlijk ontbijt kwam het einde in zicht. Met een half uur vertraging kwamen we dan aan. Het halve uur dat we ook al te laat waren vertrokken. Snel door de controle en de douane, mijn koffers kwamen dus lang niet als eerste... was ik snel erdoor. Er werden alleen een paar donkere mensen uit gepikt die hun koffers open moesten maken. Best genant.
Om goed acht uur kon ik mijn ouders omhelzen!
Toen nog ruim twee uur in de auto naar Leek. Poeh he, dat ben ik niet meer gewend. Door het vertrouwde Flevoland! Met een heerlijk zonnetje erbij. Wat is Nederland toch mooi in de lente. Velden vol tulpen, de bomen al flink in blad.
En de zonsopkomst was ook al zo mooi, in de lucht. Ik kom elke keer weer onder de indruk hoe mooi God de wereld heeft gemaakt. Net of je dat vanuit de lucht ook nog beter kunt zien.
In Leek kon ik eindelijk het 'nieuwe' huis van mijn ouders bewonderen. Het is veel ruimer dan ik dacht, als we skypen is het dus toch niet zo goed te zien. Alles nog zo mooi nieuw, netjes en opgeruimd. Ook al wonen ze er nu al weer bijna twee jaar. We hadden heel veel bij te praten, maar daar hadden we dan ook alle tijd voor. Om kwart over twee hoefden we pas (al) weer in de kerk te zijn. Ik heb genoten van het zingen in een kerk met een goede akoestiek, alle remmen los en jubelen omdat de Heer is opgestaan, Christus onze Heer verrees, halleluja!

Vanmiddag hebben we nog foto's bekeken uit de oude doos. Echt oud, van mijn grootouders en overgrootouders! Thijs, ik neem foto's mee op de USB, zodat je je voorvaderen kunt zien... Verder waren er nog andere leuke documenten, met bijbehorende verhalen.
Vanavond kwam mijn zusje Bernadette nog met haar gezin, ze kon niet wachten tot dinsdag :-)  maar dat verbaasde me niks... Heerlijk om weer face to face te kletsen en samen te lachen.

En nu zit ik dus in bed nog een blog te schrijven. Pyjama aan, sokken aan, fleecetrui aan en een dik dekbed over me heen. Ja, het is wel koud, maar als ik zo ga slapen trek ik de fleecetrui uit (de rest hou ik aan).
Morgen zal ik ook wat foto's proberen te maken!

Goede Vrijdag

Vanmorgen hadden we een mooie kerkdienst. Domi Rudsel had een aansprekende preek over de laatste woorden van Jezus die Hij sprak aan het kruis.
Verder was het wel een beetje een spannende dienst voor mij met heel veel beam-toestanden. Het ging dus niet vlekkeloos. Sommige dingen had ik niet goed doorgekregen. We snapten het allebei niet, Rudsel en ik. Tot ik vanavond mijn mail inkeek. Vanmiddag kreeg ik een mail binnen die ik gister al had moeten hebben. Ergens blijven hangen. Tja, konden we allebei niet veel aan doen.
Maar de vertaling van de presentatie was wel goed. En Marloes tolkte tijdens de preek, dat doet ze super.
Het is ook zo gaaf om met z'n allen bij elkaar te zijn en samen Avondmaal te vieren, jong en oud, bruin en blank. Ik word zo blij van deze diensten...

Na de kerkdienst is Ellen met Herman en Anja meegegaan. Die is voorlopig onder de pannen.
Ard is met de jongens naar huis gegaan, die hebben een kopje soep gegeten en zijn daarna naar de baai gegaan. Ik had eerst nog een gesprek met een vriendin onder vier ogen. Met uitzicht op die eindeloze blauwe zee, die nooit verveeld.
Thuisgekomen heb ik snel een bikini aan gedaan en ben ook naar de baai gegaan. Lekker even liggen lezen en uitrusten, tot de zon bijna onder ging.
Zodat we heel laat aan tafel zaten, maar ach, morgen is het zaterdag.
Nog één nachtje slapen, en dan moet die koffer echt ingepakt. Alleen zag Ard toen hij mij wilde inchecken dat ik op "standby" sta. De vlucht is dus overboekt en de kans zit er in dat ik pas zondag mee kan. Dat zou me balen zijn! Een andere mogelijkheid is nog dat ik in de businessclass mee mag. Of dat ik wel gewoon mee kan... Alle opties zijn open. Dus we gaan in elk geval op tijd naar Hato!

Vakantie!

Alhoewel de vakantie voor ons begonnen is, moesten we vanmorgen alsnog op tijd uit bed. Want Maria zou komen. En die staat om half 8 bij de poort... Dus de wekker stond op 7 uur.
Aangezien de jongens nog niet uit bed waren, had ik bedacht dat Maria wel de berging kon gaan schoonmaken. Een mooi karwei voor zo'n dag als vandaag. Omdat daar nog steeds een muis bivakkeert, durfde ik daar zelf niet aan te beginnen. Ik durf nog niet eens de mand met lampjes te pakken, want dat heb ik één keer gedaan en toen sprong die muis eruit. Een gil van mij en een hoop kippenvel.
Dat heb ik Maria niet van te voren verteld, ik hoopte dat het goed zou gaan. Gisteravond heb ik nog even een flinke hoeveelheid korreltjes gestrooid, want die muizenval heeft ook nog steeds niet gewerkt. Af en toe zien we de muis voorbij wandelen in de berging. Maar vandaag dus niet. Wel vond Maria enige aanwijzingen dat er een muis moet zijn, hij zal vandaag wel aan de wandel zijn geweest. Gelukkig maar. Alleen het zakje van de muffin-mix was aangevreten. Helaas, geen muffins voor zondag.
En de berging is dus weer lekker schoon. Ik heb Maria uit de grond van mijn hart bedankt voor haar inzet. Verder had ze ook nog de badkamers en de woonkamer en de slaapkamers van Thijs en Ellen gedaan. Die waren toch al vroeg uit bed.

Ondertussen heb ik de ppt voor morgen gemaakt. Eerst de presentatie van de Papiamentstalige dominee vertaald, want we hebben morgen een gezamenlijke dienst. Al met al een hele klus, het grootste deel van de dag ben ik daar mee bezig geweest. Het Bijbelgedeelte in de ppt, het formulier voor het Avondmaal in de ppt...
En ondertussen nog een diepzinnig gesprek met Ard gevoerd. Kids waren allemaal bezig met andere dingen. Ellen naar de baai, Arjan ook (om zijn nieuwe speer uit te proberen). Theo is aan het leren voor zijn theorie examen van het rijbewijs, ach ja, dat kan er ook nog wel even tussendoor. En Thijs maakte van de gelegenheid gebruik om ongestoord lekker lang op zijn laptop te werken.

Toen die ppt eindelijk klaar was had ik zelfs nog tijd om mijn naaiklusjes te doen. Zo kan ik nog een iets minder lange broek aan in Nederland, die niet afzakt (want ik kan nu met goed fatsoen een riem om doen...).

we zijn er nog...

Na een paar dagen van radiostilte, hier weer een berichtje van ons. Er was wel een reden om even geen berichtjes te plaatsen. Als je dan (bijna) elke dag blogt dan valt het meteen zo op als je er niet bent...


Ik zal niet in details treden, maar het gaat op dit moment niet zo lekker bij ons. Er zijn vervelende dingen gebeurd in Ard zijn werk. Ard is nu een poosje thuis met buitengewoon verlof. Een paar weken en daarna gaan we verder kijken. Hij is ondertussen druk met afstand nemen, gesprekken met diverse mensen en de boel weer even op een rij zien te krijgen. Als je gewend bent lange dagen te maken en altijd druk te zijn met van alles, valt dat niet mee.
Het is wel beter zo, maar ook niet leuk, zo net voor mijn reis naar Nederland. Ik hoop toch wel te kunnen genieten van alle familie, vrienden en contacten.


Straks de koffer van de zolder halen, ook die van Ellen, want Ellen gaat een week logeren bij oom Herman en tante Anja (als we die toch niet hadden...). Dan nog een paar naaiklussen doen, want je kunt moeilijk op reis gaan met losse lussen en dergelijke.
Mijn Hema- en Zeeman lijst is klaar. Gisteren kwam ik er tot mijn schrik achter dat de kids wel een heel eind gegroeid zijn. Hier passen ze netjes in de maten, maar die zijn anders dan in Nederland. Het gaat op leeftijd: 8, 10, 12, 14, 16... dat betekent dat onze kinderen redelijk gemiddeld zijn, hier. Heel handig.
Alleen als ik dan kijk naar de Nederlandse maten, dan is het verschil met 3 jaar geleden wel groot. Gelukkig maar, want anders zou het ook niet goed zijn. Arjan is bijna net zo groot als ik, de centimeterband was te kort. Ik zei nog: Nee, dat kan niet!
We zijn samen voor de spiegel gaan staan en het was echt waar. Tegen de 1.60 meter is hij. Die zit in een groeispurt, zoals het hoort.
Ellen is nu ongeveer 1.48 meter. 3 jaar geleden was ze ongeveer 1.30... Laatst dacht ik al wel: Wat is die jurk toch gekrompen. Die was toen nog te lang, hing op de grond en nu hangtie minstens 15 centimeter boven de grond. Ja juist, niet de jurk is gekrompen maar Ellen gegroeid.
En ook Thijs loopt met te korte broeken, dus hij hoopt dat ik nieuwe meeneem uit Nederland. Deze komen ook nog van de Hema, maatje 122. Ik dacht een maatje groter te gaan kopen, maar hij is al bijna 1.34 meter. Kan beter 2 maten groter doen, dus. Desnoods nog even de pijpen omkrullen.
Soms gaat het ineens heel hard, veel harder dan je denkt. Maar ook wel grappig om te constateren.


Gisteravond hebben Ellen en ik ons verlekkerd aan de site van de Hema, de H&M, de Zeeman. Ze krijgen allemaal kleedgeld, behalve Thijs dan, dus ik krijg nu de opdrachten mee, deze kans laten de oudste drie zich niet ontgaan. Misschien moet ik toch een extra koffer meenemen :)

Vandaag heb ik met een paar dikke brasa's afscheid genomen op mijn werk. Eén collega zie ik na de vakantie niet weer, zij gaat bij het Sehos werken (dat is het grote ziekenhuis op Curaçao, Sint Elisabeth Hospitaal). Goed om te merken dat iedereen meeleeft en mij een goede reis wenst. En of ik alsjeblieft iets lekkers mee wil nemen uit Nederland, wat je hier niet hebt. Ik dacht aan Spakenburgs hart... Maar eventueel een grote zak paaseitjes zou ook welkom zijn, zei een collega die in maart naar Nederland is geweest. Die had zich verbaasd over die grote zakken voor niet al te veel geld. Hier heb je voor hetzelfde geld (omgerekend) een zakje van 250 gram. Maar chocola vind ik altijd een spannend iets, het zal maar te warm worden, dan is er niet veel meer van over.

Verder moet ik nog een binnen- en een buitenband meenemen voor Arjan zijn eenwieler. Misschien dat het hier ook wel te krijgen is (denk het wel) maar in Nederland zijn zulke dingen toch goedkoper. In de binnenband zit een enorme scheur, dat was duidelijk, die kon weg. En zijn wiel is zo verroest, ja wat wil je: zout, zon, wind... daar mag hij even lekker op gaan poetsen. Dat moesten wij vroeger ook om de fiets goed te houden. Arjan wist niet eens dat dat bestond. Dus pap, kunt u nog een blikje poets voor mij opscharrelen? Of is dat er tegenwoordig al niet meer??


Het voordeel van dat Ard nu thuis is, is dat er andere dingen nu wel gebeuren. Ard kan meer voor en met de kinderen doen. Theo heeft het hok voor de schildpad gemaakt en is klaar voor zijn/haar komst, Arjan heeft een speer voor lionfish-schieten gemaakt (met wat coaching...) en het water van de wasmachine loopt nu naar de planten in plaats van naar de septi-tank.  

zondagavond

We zijn net thuis van de wijkkring, waar we met het hele gezin geweest zijn. Ook de jongsten zijn tot het einde toe gebleven, zodat we alles mee konden maken. Anja had een hele tafel vol hapjes en gerechten staan, zodat we eest heerlijk konden eten. Daarna hebben we met een hele grote groep (bijna helemaal compleet) het thema besproken. Het was een goed samen zijn. We hadden twee bekende gasten, Geke en Johan Kingma, jawel uit Zeewolde. en ook een nieuw stel is an=angeschoven en doet enthousiast mee.

Vanmorgen hebben we de stage opvang geombineerd met ander bezoek bij ons te gast gehad. Het was geen grote groep, maar we hebben het gezellig en goed gehad met elkaar.

Helaas heeft de computer van Arjan het begeven, afgelopen vrijdag. Erg zuur en onhandig als je wel heel veel van computers houdt en er dagelijks uren mee bezig kan zijn.... Nu is hij maar aan de slag gegaan om verschillende lanceerinstallaties te bouwen met pvc buizen en zo, knap ingewikkeld, maar het werkt!

Al met al hebben we zo dus weer een zondag achter de rug met verschillende activiteiten, nu is het de hoogste tijd om naar bed te gaan.
Gisteren was het er niet van gekomen een blog te schrijven, we waren druk met heel andere dingen die de aandacht vroegen. Morgen gaan we daar weer mee verder, na deze zondagse rustdag.

weekend...

Vandaag had Thijs zijn spreekbeurt. Over skateboarden. Hij had het goed gedaan, een 9! Wow prima. Hij was er zelf ook zeer tevreden over. Zie je wel dat ik het kan... Lieve schat, ikweet hoe goed je kan kletsen. Dit ligt je beter dan een verslag of een werkstuk.

Arjan heeft met een paar klasgenoten gewerkt aan een werkstuk. Ard zou hem weer ophalen, maar die bleef veel te lang bij de baai, zodat ik Theo meegesleurd heb de auto in. Hij mocht het briefje lezen met de routebeschrijving. Hij zei nog, u bent toch een vrouw, die kunnen twee dingen tegelijk... Maar ik heb hem duidelijk gemaakt dt ik niet kan autorijden en brieflezen tegelijk. Alsnog reden we verkeerd en kon ik Arjan niet meer bereiken op zijn mobiel. Maar we hebben het gevonden, via een heel steile helling, boven op een heuvel in Mahuma.

Toen we thuiskwamen kwam de rest ook net van de baai en kon de bbq aan. De lionfishes van Ard waren weer eens te klein, dus we hebben het gedaan met vlees van de Centrum. Was ook heerlijk. En heel gezellig. Onze gasten vertrekken morgen al weer na een week heel hard werken. Tja, niet iedereen komt hier voor vakantie.

Het zal je maar gebeuren!!

Dat je ergens gaat helpen verhuizen omdat je toch niks anders te doen hebt. Daar mensen ontmoet en aan de praat raakt. Vertelt dat je straks examen doet en daarna een baan gaat zoeken. En dat je even daarna een baan aangeboden krijgt. Dat overkomt Theo dus.
Vanmiddag is hij bij Coral Estate geweest. Daar wordt alles aangepakt. Huisjes gerenoveerd, alle aanplanting gesnoeid, zwembaden vernieuwd. Kortom, het hele park krijgt een make-over. Daarna moet alles picobello bijgehouden worden. De man die dat in zijn beheer heeft gekregen, heeft Theo gevraagd om hem daarbij te helpen. Dat wil zeggen, beginnen met het leren snoeien, beplanten, en alle voorkomende werkzaamheden op te pakken.
Gelijk aan de slag na het examen. Het zal je maar gebeuren! Ik denk niet dat er veel jongeren zijn die zo aan de slag kunnen in deze tijd. Hier niet en in Nederland niet.
Theo heeft er veel zin in. Die ziet het wel zitten. Enige minpuntje is dat het best een eind de andere kant op is, richting Westpunt, bij Daaibooibaai. Dus moet-ie nu als de gesmeerde bliksem zijn rijbewijs halen, dan kan hij gaan sparen voor een autootje.

https://www.youtube.com/watch?v=-u246xipJos 
dit is een leuk You Tube filmpje over hoe het gaat worden...

Thijs heeft een spreekbeurt morgen, over skateboarden. Ik ben heel benieuwd hoe dat af gaat lopen. Het begin klinkt wel goed. Ik hoop dat hij er helemaal uit komt.
En Ellen heeft weer een toets van Papiaments. Ik moet de nieuwe bladzij nog in wrts zetten, dan kan ze gelijk weer verder. Het blijft hard werken, maar het gaat best goed. En nu hebben we ook nog leuke boekjes van tante Norin gekregen!!

Verjaardag Theo

Wat vliegt de tijd voorbij. 18 jaar geleden dat we met de ambulance naar Waalwijk gingen, vanuit Genderen. En dat Theo 's middags om 5 voor 3 geboren werd. Daar hadden we het ziekenhuis wel voor nodig...

En nu werd hij 18 jaar. Staat aan het begin van een nieuwe fase in zijn leven. Wij dus ook, trouwens. Erg leuk, maar ook wel een beetje spannend.

Vandaag was een gezellige dag. Theo was blij met zijn cadeau: een dartboard. En een tangle (ff googlen). Verder mag hij zaterdag een schildpad uitzoeken, waar dan ook een afrastering voor gemaakt moet worden. Dit wilde hij al een tijdje heel erg graag. Aangezien de skeelers toch niet lukten, hier op Curaçao, was dit een leuk alternatief.

Vanmiddag kwamen de dames Bolhuis langs ter verhoging van de feestvreugde, samen met hun vader. Want hun moeder lag plat vanwege een bezoek aan de tandarts. Daarna kwam Kirsten, die bleef eten, en ook Herman en Anja hadden wel zin in een break van de week. En zo werd het een gezellige boel tijdens het eten.
We hebben vooral erg gelachen toen Anja de blauwe kleurstof uitprobeerde, voor het ijs. Het was geen succes. Maar het ijs was wel lekker met slagroom! Extra lekker omdat we dat nooit hebben...

O ja, ik heb een evaluatiegesprek gehad. Want mijn eerste jaar bij het ziekenhuis zit er bijna op. We hebben een goed gesprek gehad, erg positief. Heerlijk! Zij zijn blij met mij, ik ben blij dat ik daar mag werken. Zo doorgaan dan maar.

Ballonnen blazen

Ard vroeg aan Theo of hij er nog prijs op stelde dat we slingers ophangen? Hmm, zei Theo, nou,dat hoeft niet. Maar wel veel ballonnen. Oké, dat moet dan nog.
Voor de rest zijn we aardig klaar. De beschikbare cadeautjes ingepakt. Er komt nog iets achteraan. Spannend... 2 cakes gebakken, de visite kan komen. Morgen. Biertjes in de koelkast :)

Je zal maar 18 jaar worden!








Voor de rest was het ook wel een bezig dagje. Eerst een paar uur gewerkt. Om 10 uur heb ik zo ongeveer alles uit mijn handen laten vallen en ben ik gegaan. De baby die ik aan het prikken was heb ik nog net niet laten vallen. Sjonge, dat was voor het eerst in 20 jaar dat ik weer een baby heb geprikt. Was wel een bijzondere ervaring. Ik mag er wel goed op gaan oefenen, want het ging nog niet zo flitsend. Gelukkig vond die moeder het geen enkel probleem. Het ging met de zogenaamde "hielprik". In Nederland hadden we dan speciale zalf, zodat je mooie druppels krijgt. Die zalf hebben we hier niet, althans, bij ons niet.

Daarna rap naar Aqualectra om de rekening te betalen. Sommige dingen zijn hier zo waanzinnig complex. Op de rekening van Aqualectra staat je verbruik van stroom en water. Logisch, daar zijn ze voor. Maar het is gelijk ook de rekening voor afvalstoffenheffing. En die moet je dan weer ergens anders naar overmaken. Stel je voor dat je het simpel zou doen... Ach, ik mag niet klagen, ik hoefde maar 20 minuten te wachten en toen was ik in 2 minuten klaar.

Met Thijs en Ellen vervolgens naar de bieb, waar ze zelf de leuke boeken uitzoeken. Vandaag een stapel Koen Kampioen. grappig, ze zoeken samen dan zo veel mogelijk de delen die met een speciale letter zijn gedrukt, handig voor kinderen met dyslexie. Het niveau is ook eigenlijk een beetje te laag, Ellen heeft al bijna 2 boeken uit.

Ellen kwam er thuis achter dat ze haar map voor WO op school had laten liggen, terwijl ze er morgen een toets over heeft. Toen was ik 2 tikkeltjes boos op haar, want ik had het op school nog tegen haar gezegd. Natuurlijk had ze alle aandacht bij haar elastiekjes. Dus die heb ik even heel hoog geparkeerd. Zoek het eerst maar even uit met je huiswerk. Dat deed ze, en zo kwam ze op internet hetzelfde blad tegen als die ze op school had, over zoogdieren. Was dat een mazzeltje! En zo heeft ze het toch nog kunnen leren.

Arjan had zijn rapport mee. Ziet er keurig uit. Nog 2 stapjes harder met Nederlands en wiskunde, dan kan hij na de zomervakantie door op het VWO (wat hij ook hoopt). Met een 5 voor Spaans en een 6,4 voor Papiaments en de rest boven de 7 gaat het prima. En dan heb ik nog het idee dat hij het op zijn sloffen doet (maar ik kan me vergissen...)

De wekker 5 minuten vroeger, dan hebben we morgen een beetje extra tijd om Theo te feliciteren. Na het ontbijt, want dan werken de medicijnen!

Rooie ruggen

Volgens Theo was het een saaie dag. Zoals altijd. Hier spreekt een puber...
Hij liet mij vanmiddag een nogal rooie rug zien en zei dat hij zo niet kon judoën. Wat ik me wel voor kon stellen. Dus mocht hij thuisblijven. Arjan was niet zo bij de hand om dit ter sprake te brengen en ik was zo slim om geen vragen hierover te stellen. Beetje suggestief als ik ga vragen of hij ook een zere rug heeft. Nou ja, uiteindelijk heeft hij ook niet gejudood, want wij waren zijn judopak vergeten. Hij was zelf naar Target, met Ellen (en de rest). Ard rijdt dan normaal gesproken langs de kerk, pikt Ellen en Arjan op en gaat door naar de judo. Theo denkt er meestal aan om Arjan zijn pak mee te nemen. Maar ja, Theo ging niet mee. En wij hadden onze aandacht even bij de auto: die van mij was weer klaar, en die van Ard stond nog bij de garage, die moesten we nog ophalen. Dan gaat alles anders dan anders en vergeet je essentiële dingen...
Scheelde in elk geval voor zijn rug.
Ook Thijs zag er nog fraai gekleurd uit. Die heeft wel echt gejudood, met pak en al. Vanmorgen liep alles nog zoals het moest. Thijs was vandaag bij Kiet.
Ellen en ik hebben cadeautjes gekocht voor Theo. Spannend...
Daarna heeft Ellen nog hard geoefend op haar woordjes Papiaments. Het gaat al heel goed. Wat zijn we blij met wrts. Ik merk dat Ellen daar zelf ook steeds beter mee om kan gaan. Het kost haar nu minder tijd dan zo'n 2 maanden geleden. Eigenlijk moeten we nu toch boeken gaan lezen, zodat ik kan zien of ze de woorden ook echt opslaat en kan gebruiken. Morgen gaan we naar de bieb, een mooie gelegenheid om bij de Papiamentstalige boeken te kijken. De keuze is een stuk kleiner, dat is jammer.

Morgenochtend ga ik eerst nog een paar uur werken. Ze zitten erg omhoog, één collega heeft een oogontsteking. Zij moet morgen eerst naar de dokter. Ik ben benieuwd of ze wel mag werken. Dan ben ik er in elk geval een paar uur om de drukste uren door te komen. Daarna had ik andere plannen. Die had ik sowieso wel, trouwens. Eigenlijk moest ik heel nodig de berging uitmesten. Zien of ik nog een muizefamilie tegenkom. Dat wordt dus morgen weer niet. Want 's middags is natuurlijk geen optie voor zo'n klus. En ik moet nog cake bakken voor woensdag...

Kwart over 10, Ard komt thuis van de kerkenraad. Een heel nette tijd! Bijna bedtijd...

Oeps...

Vanmorgen zijn we na de kerkdienst op bezoek geweest bij Anton en Henriët, vrienden uit de kerk. Ze zijn verhuisd en het werd hoog tijd om eens bij hun te gaan kijken in hun nieuwe huis. Wow, heel mooi! Groot, ruim, grappig ingedeeld en, voor onze kids niet onbelangrijk: met een zwembad. Ze gingen zonder protesteren mee...
Alleen waren we een beetje vergeten om ze in te smeren. Oeps, verbrande ruggen. Dus die heb ik vanavond flink ingesmeerd. Onder protest, dat wel. Thijs en Ellen vinden het heerlijk als ik hun rug en de rest lekker insmeer, maar Theo en Arjan zijn daar eigenlijk niet meer van gediend.

We hebben dus een heerlijke dag gehad. Baby Kyra een beetje vertroeteld, Ellen heeft hun kleine mannetje bezig gehouden. De jongens van Anton en Henriët zijn een tikkeltje jonger dan die van ons, dus dat is dan wel stoer. Spelletjes in het water, met de bal overgooien, achter elkaar aanzitten (totdat Thijs over de grond schuift en het minder leuk is...)
En nog een spelletje Koehandel. O ja, zo leuk was dat! Tijd om ons eigen spel weer op te zoeken. Van de week maar eens hier thuis gaan spelen.

Nu nog de voorbereidingen voor de verjaardag van Theo, komende woensdag. 18 jaar, een heuglijke gebeurtenis!

Feestje!

Vandaag hebben Ard en Arjan hun padi gehaald. Voor de leken onder ons: dat is een duikbrevet. Nu mogen ze zelf gaan duiken. Ellen is de volgende die staat te trappelen om ook te mogen....

Carlos, Arjan en Ard

vandaag op Blue Bay, door de ring die vlakbij het vlot in de zee hangt

Ard en Arjan

hun duikboekjes

grote lionfish gespot, die gaat natuurlijk eerdaags aan de speer...

kreeftjes

Ze waren vanmorgen al vroeg op pad, Ard en Arjan, en ik kon lekker in bed blijven liggen. Want mijn auto is bij de garage. Gelukkig is hij maandag al weer klaar, zoals het nu lijkt. Het viel mee.
Maar Thijs was het eerst uit bed, want toen Ard in de kamer kwam lag er al een briefje van Thijs: Goeie morgen, ik ben aan het fietsen, naar het kanon, ben om 8.00 terug, Thijs.
Oké, onze vroege vogel.
Toen ik uit bed kwam, uur of 9, was ook Ellen al weg. Trouwens, toen was Thijs dus al weer terug... Ellen had onder Thijs zijn berichtje geschreven: Ik ben naar de baay.

Ellen heeft visjes gescoort bij de baai. Zo kan het ook: niet uit de zee, maar uit een soort vijver. Die gaat verdwijnen, dus de visjes moesten eruit. Neem maar mee...

Thijs mocht zijn laptop terug, maar hij moest dan wel eerst met zijn spreekbeurt aan de gang. Over skateboarden. Kun je ook leuke plaatjes bij vinden.

Gisteravond had ik geen puf meer voor de presentatie. Herman en Anja waren toen ook nog gekomen, dus dat werd niks meer. Maar ja, dan ligt het er nog wel. Daar ben ik dan vandaag mee zoet geweest. Er zat een bult werk in. Dat was dus geen feestje... Ik hoop dat de tijd snel komt dat we hier ook een werkbaar systeem hebben met snelle ppt's maken.

Vanavond zijn we, Ard en ik, naar een feestje geweest op Landhuis Brievengat. Vroeger, 20 jaar geleden, ging Ard daar dansen. Er zijn vast nog meer mensen die dat herkennen (ik niet!). Nu was er een feestje van Monumentenzorg en Ard had de uitnodiging gekregen via de VPCO. Zo'n gelegenheid is natuurlijk te leuk om te laten liggen. Al was het wel jammer dat dat feestje alleen buiten was. Ik was graag dat Landhuis eens helemaal doorgesnuffeld. Ze lieten een leuke film zien waarin allerlei mensen hun droom mochten vertellen over straten en wijken, hoe het er over 60 jaar uit zou zien (Monumentenzorg bestaat 60 jaar op Curaçao). Tussendoor lieten ze opgeknapte panden zien. Onder andere het pand van Speransa, verslaafdenzorg. Goed om te zien dat er, met de weinige middelen die er zijn, toch zoveel gedaan wordt. Landhuis Brievengat is zelf ook door Monumentenzorg weer helemaal opgeknapt. Het blijft hier altijd een strijd met het klimaat: zout, zon, wind en hitte.

mooi hè?

Gat gedicht

Ard was op tijd thuis, vanmiddag. Om onze gasten te ontvangen, die voor de ICT van de scholen komen. Maar de KLM had nu eens vertraging. Gebeurt niet zo vaak, gelukkig.
Nu was er nog even tijd over. Kon Ard kijken naar de fiets van Thijs, die al meer dan een week met een platte achterband stond. Theo had er vorige week al naar gekeken, maar die kon geen gat vinden. Had de hele band al door een emmer water gehad...
Gelukkig vond Ard wel een gaatje. Ik denk dat Theo te lang geen banden heeft geplakt. Het was wel duidelijk dat er iets aan de hand was, want die band stond na vorige week zaterdag meteen weer lek. En ja, nu is het goed!
Thijs was héél gelukkig. Hij mocht natuurlijk ook vandaag nog niet op zijn laptop. En wat moet je dan?? Lekker fietsen. Hij is naar de B-sectie gegaan. Dat is bij Blue Bay helemaal naar boven, langs de rotsen bij de zee. De sectie waar Marco Borsato een huis had (heeft?). Daar was hij dan naar het kanon gegaan en naar waar het kamp van de soldaten was in de oorlog. Ja, wij hebben daar een heus monument. Ik ben er zelf nog nooit geweest, maar dat moet nu hoog nodig eens gebeuren. In elk geval is het interessant genoeg.

Ellen had vandaag vliegerdag. Ze was vanmorgen al spontaan haar bed uit gerold en stond in no time kant en klaar. Over de vlieger, waar Ard nog zo zijn best op had gedaan, had ze ernstig haar twijfels. Die is dan ook niet de lucht in geweest. Verder had ze zich best vermaakt.

Bij fort Beekenburg hebben ze vanmorgen een kanon dat naar beneden was ge-e---donderd, weer omhoog gehesen met een Cougar helicopter. Een bijzondere gebeurtenis. Als de Spanjaarden komen, kunnen we tenminste weer schieten.
Zie de mooie foto's van Bea Moedt:

Koekje van eigen deeg

Vandaag was Maria er weer. Ik heb met de kinderen de afspraak gemaakt dat ze zorgen dat hun eigen kamer opgeruimd is, donderdagsmorgens. Dan kan Maria schoonmaken (en opruimen moeten ze zelf kunnen...) Daarin zijn ze nogal verschillend, kan ik wel zeggen.
Theo kan er woensdag een puinhoop van hebben, 's avonds is het keurig netjes. Op de één of andere manier heeft hij toch een paar genen van mij, denk ik. Hij ziet kans om er orde in te brengen. Heel fijn.
Arjan zou wel willen, maar hij ziet het niet. Ik hoop voor hem en voor mij dat dat nog komt voor hij uit huis gaat. In elk geval herinner ik hem dinsdags al aan het feit dat het de volgende dag woensdag is. Zelfs dat is voor hem niet altijd logisch. Maar dan nog hou ik mijn hart vast als het donderdagmorgen is. Zo ook vandaag. Zijn bureau was opgeruimd, althans, ik kon zien dat hij ermee bezig was geweest. Maar er lagen stapels pijltjes. Nieuwe hobby van de jongens. Alleen, dat schiet niet op, geeft bepaald geen opgeruimd idee. Dus ik heb de hele mikmak in een tas gekieperd en zijn laptop even een ander plekje gegeven.
Ellen liet mij gisteravond even kijken en zei trots: Kijk, alles netjes.
Oeps, daar had ik toch een andere mening over. Maar als ik dan aanwijs wat ik nog aan troep vind, dan ruimt ze met een vrolijk gezicht kleren, slippers, haarelastiekjes en armbandjes op waar ze horen. Eind van het liedje is dat het dan toch netjes is. Oké, mooi op tijd.
En Thijs, zelfs als ik dingen aanwijs vindt hij dat ik zeur. Dat is uw troep, zegt hij dan, u hebt het aan mij gegeven... ehm, dacht het niet.
Zo heb ik dan maar alle zooi in een krat gemikt en ook zijn laptop tot zaterdag opgeborgen. En een briefje op zijn tafeltje gelegd. Fijn dat-ie lezen kan!
Hij keek lelijk op zijn neus, toen we vanmiddag thuiskwamen. Maar hij zei niks.

Als ze dan niet op de laptop kunnen, dan bedenken ze wel andere spelletjes. Bijvoorbeeld het oeroude spel: pijltjes schieten. Vandaar ook die stapel bij Arjan. Die had er zelfs nog creatievere ideeën over. Maar dat komt later nog. Zie fb.
Vanmiddag hebben ze met z'n vieren hier de tuin op stelten gezet. Achter elkaar aan, als je geraakt was was je af. Allerlei ingewikkelde spelregels kwamen er bij. Maar ze zijn de hele middag zoet geweest, pas aan het eind ging het mis, toen kreeg Ellen een pijl toch wel hard tegen haar wang. Nu heeft ze daar een wondje zitten. Ik snap niet hoe die pijltjes zo hard kunnen zijn...

Vond ik later op onze kamer de legodozen van Thijs. Met een briefje... Koekje van eigen deeg!

alstublieft, ruim zelf die troep maar op...

Lekker gewerkt...

Vanmorgen was het prettig druk bij ons op de afdeling. Maar dankzij het nieuwe systeem, de secretaresse voert de patiënten in in de computer, liep het van een leien dakje.
Toen hoorde ik ook nog dat het toch elke maand een beetje drukker wordt. Dat wordt nauwkeurig bijgehouden... Ondanks dat loopt het beter! Dat betekent dat we het werk beter verdelen.
Als je dan ook nog een complimentje van het hoofd krijgt dat het goed gaat, dan werk je echt wel prettig. Fijn om te merken dat je gewaardeerd wordt.

Even goed ben ik blij dat ik morgen weer thuis ben. 3 dagen werken is voor mij een goede mix. Morgen het appartement weer schoonmaken (als Maria mijn huis doet...). Dan kunnen vrijdag onze nieuwe gasten er in.

Ard kwam er net achter dat hij zondag een preek moet lezen. Oeps, lang leve internet! Hij wist al wel waar hij wilde zoeken en nu is de liturgie al naar de muziekgroep, dus dat komt goed.

Theo en Arjan hebben morgen weer een half-uurs-rooster. Binnenkort dus het rapport. De laatste van Theo, een heuglijk moment. Nog even doorzetten, dan is het examen al. En gaan we weer spannende weken in...

Rondje Schottegat

Vanmorgen wilde ik verschillende zaken regelen. Achteraf niet in de meest effectieve volgorde, maar dat heb je soms.
Allereerst ben ik naar Curoil gegaan. Dat zit vlak achter de prikpost waar ik gister werkte. Maar je kunt moeilijk daarheen gaan als de patiënten op je zitten te wachten. Terwijl ik heel snel klaar was. Kwestie van je adres opgeven, je naam bevestigen en betalen. Klaar is Kees. Nu afwachten hoe snel of ze zijn. Ze hebben door problemen bij de Isla al een achterstand. Gister kwam de geruststellende mededeling dat de machine van de Isla weer gemaakt is, nu kunnen ze in gaan lopen met de levering van gas.

Toen bij de bank langs. De overzichten van februari (die hadden we maar voor de helft gekregen...) en maart halen. Kan ik tenminste zien wat er wel en niet gedaan is. Meer niet dan wel.
De wachttijd is daar minstens 3x zo lang als bij Curoil, alleen had ik wel gelijk wat ik hebben moest. Ik heb het ter plekke gecheckt.

En weer door. Op naar De Jongh's Sporthuis. Op zoek naar skeelers voor Theo. Die wil hij graag voor zijn verjaardag hebben. Hij skeelert veel en die van nu zijn versleten. Helaas, geen skeelers in zijn maat op het eiland. Dat wordt dan misschien zoeken in Nederland. Jammer dat ze zoveel wegen...

Daarna twijfelde ik wat ik zou doen. De boodschappen moesten nog komen, bij de Centrum. En ik moest daar UTS nog betalen, dus ik moest er wel heen. Nog afgezien van het feit dat ik ook eten moest halen voor vanavond. Mijn plan was om de boodschappen nog thuis te brengen, zodat het de koelkast in kon, maar ik had al wel in de gaten dat ik dat niet meer ging halen.
Wel naar de Centrum en gelijk door, terug, naar de Dividivi.
Nee, dit was geen goeie planning...
Ellen gehaald en door naar de Albert Schweitzer. Thijs opgehaald en nog 2 jongens die we in Julianadorp af moesten zetten. Aangezien ik mijn auto nog steeds niet vertrouw in de hitte van de middag en met de file bij de brug, zijn we de andere kant langs gereden. Het stuk weg wat ik al een paar keer eerder had gezien vanmorgen.
Ik was blij toen we thuis waren. Niks voor mij, dat heen en weer gecross van hot naar her. Gelukkig mag ik morgen weer bloedprikken...