Echt waar

Vanmorgen, ergens halverwege de ochtend, betrok de lucht. En plotseling stortregende het. Het was heerlijk om die verfrissende bui naar beneden te zien komen. De hele familie stond zich te verheugen voor het raam. Echt waar. Dat had ik 3 jaar geleden ook niet gedacht... Maar als het dan zo warm is, en het ís warm de laatste tijd!, dan is het heerlijk als er even verkoeling komt. Even goed scheen vanmiddag de zon weer aan een wolkeloze hemel. En was het dus weer warm. Maar we klagen niet. We kunnen altijd nog even een duik nemen bij de baai.
Daar hadden de kinderen vandaag geen zin in. Die gingen liever voetballen op het pleintje. Niet te geloven! En Ellen en Thijs hebben nog kappertje gespeeld.

o ja, Ard heeft gister een muur in Thijs zijn kamer blauw geverfd. Het is heel mooi geworden!

Ellen had bij Thijs een punkkapsel gemaakt. Hij vond het prima, tot Theo en Arjan commentaar gaven... Aangezien Ellen er flink gel ingesmeerd had, kon hij het niet zo even platkammen. Jammer genoeg heb ik er geen foto van. Nu heeft hij het weer gewassen.
De mannen zijn vanavond naar een honkbal wedstrijd. Het scheen een spannende wedstrijd te worden.
Ellen moest nog bezig voor Engels. Ze moeten voor komende week een klein werkstuk maken over 3 personen die bekend/beroemd zijn. Uiteraard in het Engels en dat is best lastig. Gelukkig hebben we internet... en dan nog is het een hele klus!

De zieke vogel is aardig aan de beterende hand. Maar het is de vraag of hij echt zijn eigen weg zal gaan. Vanmorgen nam Theo de bak met vogel mee uit zijn kamer, naar de achterporch. Hij zette de bak neer en de vogel vloog zo, hop, over het randje, de tuin in. Hij vloog gelijk laag over de grond tot aan het hek met de achterburen. Maar verder ging hij niet. Hij hopte wat door de tuin. In de hectiek van alle huishoudelijke klussen, regenbuien en dergelijke, hebben we geen erg meer gehad in wat de vogel precies deed. Maar vanmiddag zat hij weer bij de achterporch. Ard gaf hem wat kruimels, Theo gaf hem een kapje brood. Ja, zo hou je hem wel in de buurt, denk ik. Hij vloog alsnog niet echt, maar lopen ging wel veel beter. Al herkennen we hem wel aan zijn aparte loopje. Heel grappig. Uiteindelijk heeft Theo hem weer gevangen en bij de schildpad in het hek gezet. Toen het donker werd signaleerde Ellen dat hij een plekje had gezocht onder een halve ton. Welterusten vogel.