Ontmoeting

Deze dag stond in het teken van ontmoetingen, in allerlei vormen. Allereerst natuurlijk in de kerk. De dominee is van de week vertrokken en de kerk was half-leeg. Nu weet ik niet of daar een verband mee te trekken is. Tenslotte zijn de schoolvakanties in Nederland ook zo goed als voorbij.
Gelukkig hebben we mensen die preek kunnen lezen. Zo hadden we dan toch een mooie kerkdienst. En na de kerkdienst had de jeugd een ontmoeting: Target. In een ietwat nieuwe vorm. Niet meer op maandagmiddag, vanaf nu op zondag na de kerkdienst. Het is even wennen, maar ik ben er wel blij mee. Scheelt op maandag een gerace heen en weer. Even goed ben ik nu extra heen en weer geweest: want ik was als eerste aan de beurt om te koken. 7 liter kerriesoep. Dat is een heel grote pan vol. Zelf ben ik ook lekker blijven eten, heel gezellig. Voordeel is wel dat ik de rest van het jaar niet meer hoef. Want het koken verdelen we heel eerlijk en meestal komt het precies uit dat iedereen uit de gemeente een keer de maaltijd verzorgt. Ik ben er dus klaar mee.

nog een geluk dat het onderweg in de auto goed gegaan was, want de pan zat bijna vol!

Daarna was ik precies op tijd thuis om nog even te skypen met mijn ouders. Alle nieuwtjes uitgewisseld. Ook hun vakantie is voorbij.
Toen op naar de baai. Daar waren Herman en Anja ook, inmiddels. Ard en Thijs waren al eerder gegaan. Later schoven Samuël en Galina aan met kids. Heel gezellig voor Ellen, die vermaakte zich dus met kleine Jaïsa en klasgenoot Daniël.

Ellen had zelfs het geluk dat ze haar grootste vriend Sam ontmoette, die was vandaag ook bij de baai.

dat is gezellig: met z'n drieën vissen... ze hebben zelfs nog wat gevangen

En nog later kwam Anton, die samen met Ard ging duiken. Ruim 3 kilo lionfish hebben ze boven gehaald. Een minder fortuinlijke ontmoeting voor die lionfish...

dit is onze nieuwe munt, compleet met koning...

en een lekker kopje thee in de avond, met honing voor Arjan die al een week keelpijn heeft

Loos alarm

De ene keer racen de hulpdiensten af en aan en denk je dat er van alles gebeurd moet zijn in de nabije omgeving. De andere keer hoor je schoten en geen sirenes. Soms is er geen touw aan vast te knopen. In elk geval hebben we niks meer gehoord over wat er gister gebeurd was. Zal dan wel loos alarm geweest zijn.
Gelukkig hebben we hier ook niet vaak echt onraad in de buurt. Af en toe een ongeval... erg genoeg, maar dat kan overal gebeuren. Laatst nog, bij een nogal onveilige oversteekplaats. Was een man zomaar (met de auto) overgestoken zonder op de rest van het verkeer te letten. Dat liep heel verkeerd af, hij heeft het niet overleefd. Vlak daarna kwamen de verhalen los dat hij waarschijnlijk bolletjes had geslikt. In elk geval was hij heel beroerd geworden, zodat zijn familie had gezegd dat hij naar de dokter moest gaan. De dokter heeft hij helaas niet gehaald. Triest...

Verder hadden we vandaag een zaterdag volgens normaal recept. Ellen naar de Zeeverkenners, die geniet van het feit dat ze bij de junioren hoort! Regelmatig gaan ze zeilen en dat vindt ze helemaal geweldig. De sportieveling.
Arjan en Thijs waren thuis, moesten hun kamers soppen. Wij deden de rest... Kunnen we er weer een weekje tegenaan.
Er was natuurlijk nog genoeg te doen in huis, maar we zijn toch vanmiddag lekker naar de baai gegaan. Het was lekker weer. Lekker warm ook, dus na al dat gezweet van huishoudelijk werk is het heerlijk om af te spoelen in het warme zeewater.
Theo heeft weer hard gewerkt bij de baai. Hij vond vanmorgen de sporen van 1 klein schildpadje, dat de weg naar zee gevonden heeft. Misschien dat er vannacht nog wel meer uitkomen. Ard dacht er nog over om te gaan kijken. Theo had het wel gezien, die dook op tijd zijn bed in.

Voor wie het ontgaan mocht zijn: de werelddealweken van de KLM zijn begonnen. En de maand december hebben we het appartement nog vrij. Dus, wie wil...?? In elk geval van harte welkom!

Schietpartij??

Pff, zit ik rustig op onze porch, presentatie voor zondag klaar, ratelt er achter mij een serie schoten. Of zou het toch vuurwerk zijn? In elk geval slaan alle honden aan. Maar ja, dat doen ze al bij het minste of geringste.
De vorige keer dat het raak was, echt raak..., duurde het 20 minuten voor de politie met loeiende sirenes er aan kwam. het is nu half 11 in de avond. Binnen 20 minuten hoop ik wel richting mijn bed te zijn. De dag heeft lang genoeg geduurd, vanaf half 6 vanochtend.
En dat was een stressie moment. Want mijn wekker liep niet goed. Ik hoorde Arjan naar de wc gaan. Dus ik keek op mijn wekker: 1.30 uur. Mooi, nog de hele nacht voor de boeg, dacht ik. Alleen had ik het gevoel dat ik al een heel stuk nacht gehad had. Dus ik loerde onder het gordijn door, of de lamp op de porch al brandde. Een teken dat Theo uit bed is. Dat was het geval. Hmm, toch maar even op de klok gaan kijken. En helaas, het was al 5 over half 6, de hoogste tijd om uit bed te komen.
Gelukkig was het vrijdag, mogen we morgen iets langer blijven liggen.

Het meest bijzondere van deze dag was de verrassende uitspraak in de zaak Wiels: dat "monster" Kuwas, levenslang heeft gekregen. Hij zal vast met zijn advocaat in hoger beroep gaan, maar toch. De rechter heeft in elk geval het OM gelijk gegeven. En dat is voor heel Curaçao een opluchting. Heel Curaçao dat niet in de criminaliteit zit, tenminste.
Nu nog afwachten hoe de rechtszaak afloopt die de naam Maximus heeft gekregen.

Ellen is naar de fysio geweest vanmiddag. Hij begon gelijk over of ze op haar rug slaapt, ja of nee. Vaak niet, soms wel. Maar ik kan me niet voorstellen dat ze daar last van krijgt van haar schouder. Hij heeft in elk geval een beetje gemasseerd, toen een apparaatje erop gezet om te "trekken". De spier wat uitrekken, lijkt me? Komende woensdag moet ze weer.

Arjan had nog een leuk experimentje, vanmiddag. Hoe werkt electrolyse. Hij heeft een constructie in elkaar gezet. Helaas had ik geen tijd om foto's te maken. Maar later vertelde hij dat het werkte. Aan de ene kant, bij de plus pool, kwam er O2 vrij. Dat zag je als belletjes naar boven gaan. Aan de andere kant, bij de min-pool kwam er? Juist, H2 vrij.

Hoe je dat kon zien? Nou, aan de kleine belletjes. Die hij dan weer opving in een ballon. En die hij vervolgens met een vlammetje liet ontploffen. Toch fijn als je alle ruimte hebt om zulke experimenten te doen.
Soms zou ik wel eens een jaar of 10 vooruit willen kijken om te zien wat hij dan doet. Werk of studie. De richting is wel duidelijk. Techniek. Maar precies?? De tijd zal het leren.

Komkommertijd

Thijs kreeg vandaag van zijn juf komkommerplantjes mee. Hij eet meestal in de klas een stuk komkommer, vindt hij lekker en ik vind het gemakkelijk. Echte Curaçaose komkommers, niet zo lekker als de Emmense komkommers die we 20 jaar geleden aten... maar wel een stuk lekkerder dan de Venezolaanse, die zijn heel bitter. En natuurlijk zijn ze niet duur, net als de paprika's van het eiland. Dat soort dingen wil hier wel goed groeien. Nu had juf Joyce komkommerzaadjes waar Thijs wel wat van mocht hebben. Inmiddels groeit er al een sliert plant uit. We houden ze nog even in het bakje en dan gaan ze de tuin in. Op hoop van zegen dat de leguanen zich er niet aan te buiten gaan.

zo zien onze komkommers er ongeveer uit: korter, dikker en krommer dan de Nederlandse

Ellen heeft iets nieuws gevonden om met elastiekjes te maken: diertjes. Het is een heel gepriegel, maar wel leuk. Morgen maar eens even foto's maken. Ze is er nog steeds eindeloos zoet mee! Het is maar goed dat ze dat leuk vindt, want school en huiswerk is een hele uitdaging. Heerlijk om dan daarna lekker bezig te zijn met iets wat je echt leuk vindt om te doen.

Theo was vrij vandaag. Die heeft mijn lamunchi in de grond gepoot, viel nog niet mee, vertelde hij. Het is dan ook niet helemaal goed gekomen... Hopelijk regent het nog veel de komende tijd, dan kan het iets meer inzakken en de wortels in de aarde wortelen.

Arjan heeft vanmiddag een stopcontact gerepareerd. Heel fijn. Hij had er zelf ook baat bij, want het is ons enige stopcontact met 110 Volt (in huis). Daar moet hij zelf zijn telefoon aan opladen en dat lukte bijna niet meer. Het hele stopcontact hing los.
We moesten eerst de stop omzetten. En hoe vind je de goeie stop?? Ik zei dat we een fan erop konden aansluiten, als die uit gaat heb je de goeie te pakken. Maar dat vond Arjan te omslachtig. Hij had wel een spanningzoeker die hij erbij kon gebruiken. Ik moest dan in de berging één voor één de stoppen omzetten terwijl hij de spanning opmat. Na enige piepjes her en der uit huis, en protest van sommigen hier, hadden we de juiste te pakken. Toen moest het echte werk nog beginnen.
Binnen de kortste keren had hij gevonden waar het aan lag en heeft hij de boel weer stevig in elkaar gezet. Nu zit het geheel prima aan de muur en kun je rustig een stekker erin en eruit halen zonder dat je bang hoeft te zijn dat je een compleet stopcontact meetrekt. Zo zie je maar dat iedereen hier zijn eigen hobby's heeft!

Ard z'n hobby lijkt dan momenteel wel verven. Want inmiddels is de hele boei netjes blauw geverfd, op ongeveer anderhalve meter na: toen was het blik leeg. Da's erg jammer. De muren zijn ook al een heel eind opgeknapt. Het was dan ook wel hard nodig, want de Isla geeft een heel vieze aanslag. Vooral het laatste jaar. Groenig en vettig. We blijven hopen dat de Isla binnen afzienbare tijd sluit...

Morgen is de uitspraak in de zaak Wiels. Heel spannend. Het eiland houdt zijn adem in... maar eigenlijk zijn we met z'n allen bang dat het OM toch niet genoeg echt bewijs gevonden heeft. Tja, en dan??
Hoe dan ook, we hebben wel geleerd hoe het er aan toe gaat bij de Rechtbank.

Verder begint morgen ook het Curaçao North Sea Jazzfestival. Niet dat wij erheen gaan (alleen de prijzen al) maar wij horen wel de muziek, als de wind een beetje gunstig is. En de sfeer eromheen is erg leuk.

Zo zie je maar weer, zo heel erg komkommertijd is het toch niet. Behalve voor de komkommers.

Opgefrist

Vannacht viel er al een bui. Vanmorgen was de lucht bewolkt. En vanmiddag regende het. Hoe heerlijk kan dat zijn... Daarbij was het nog wel warm. Tenminste, als je flink bezig was. En dat was ik. Strijken enzo...

Vanmiddag, net toen er een bui viel, was ik met Ellen naar de dokter. Ze kreeg zondag ineens rare blaren op haar handen en voeten. Ze dacht zelf dat het al eerder begonnen was, maar ik had het niet eerder gezien. Ard dacht dat het schimmel was. Maar, zei de dokter, daarvoor waren de blaren te groot. Het zou wel een allergie zijn. Oké, kan natuurlijk. Er zitten allerlei allergieën in de familie. dus eentje meer of minder kan er ook wel bij. We hebben er maar niet te veel tijd aan besteed om uit te zoeken wat voor allergie het zou zijn. Hij heeft een hydrocortisoncrème voorgeschreven, dan moet het met een week over zijn. Ook de handen goed insmeren met vaseline.
Omdat we dan toch bij de dokter waren, konden we gelijk vragen hoe het met haar schouder moest. Daar heeft ze al wel een jaar last van. Huppekee, een verwijzing voor de fysio.
We zijn een uur weggeweest en in die tijd hebben we de dokter gehad, medicijnen gehaald bij de Botika en een afspraak gemaakt bij de fysio. Vlot geregeld.

Toen we zaten te eten kwam het gesprek op taal, spelling en zinsontleden. Thijs vertelde dat hij ook al zinsontleden heeft, persoonsvorm enzo. Ik was helemaal verbaasd. Hadden wij dat ook al in de vierde klas? Als ik Thijs zie vind ik het nog zo'n klein mannetje, maar ja, dat hou je met je jongste, denk ik... Theo en Arjan gooiden nog wat andere kreten op tafel, voorzetsels, telwoorden en dergelijke.
Arjan vertelde dat hij volgende week een toets heeft van spelling, 2 hoofdstukken. Maar ze hebben nu nog maar 1 hoofdstuk gehad. Ik opperde dat hij zelf ook naar het tweede hoofdstuk kon kijken. Hij bekeek me of ik niet goed bij mijn hoofd was. Nee, dat was echt geen optie. Oké, zie zelf maar hoe je het oplost! Ik heb mijn handen vol aan Ellen en Thijs, Arjan mag het zelf doen... En Theo klinkt af en toe alsof hij het jammer vindt dat hij niet meer naar school gaat.

Groot nieuws hier op het eiland is dat het met de Taamskliniek slecht gaat. Ze kunnen hun personeel niet meer uitbetalen. Patiënten zijn verkast. De minister zegt dat hij geen particuliere instellingen gaat ondersteunen. Spannend hoe dat afloopt. Kan natuurlijk ook gevolgen hebben voor ons ziekenhuis. Bij de Taamskliniek zeggen ze dat het komt doordat ze te weinig krijgen voor behandelingen en onderzoeken. Wij krijgen dezelfde vergoedingen en bij Advent komen ze wel uit met het geld...

We zullen zien hoe het vannacht gaat met de regen. In elk geval leggen we een handdoekje in onze vensterbank, want daar wil nog wel eens een plasje water overheen stromen.

Warmmmm

We weten wel weer dat we in de warmste tijd zitten. Allemensen, wat een warmte! Zelfs als je niks zit te doen, parelen de zweetdruppeltjes op ons gezicht... Zoals nu, in de avond, terwijl ik mijn blog zit te schrijven.
Het douchewater is nu ook in de avond nog warm of zelfs heet. Hangt er een beetje van af aan welke kant van het huis: de ene kant, waar de zon de hele middag op staat is heter dan de andere kant, die alleen 's morgens een tijdje in de zon is. Sprak ze, met de luxe van 2 badkamers.
We hadden net een rondje gelopen, en dat is ook zweten!, dan is het heerlijk als je allebei gelijk kunt douchen.

Op de prikpost, waar ik nog steeds werk, doet de airco het al maanden niet meer. Dat is ook niet fijn, zacht gezegd. Zolang je op je stoel kunt blijven zitten met de fan ongeveer langs je rug waaierend is het wel uit te houden. Voor de rest kun je me aan het eind van de ochtend zo'n beetje uitwringen. Voorlopig is er nog niet veel hoop op verbetering. In de eerste plaats is het regenseizoen nog niet aangebroken. In de tweede plaats geven mensen elkaar de schuld en wacht iedereen op een ander om het probleem van een kapotte airco op te lossen.

Ach, dan plof ik 's middags gezellig met Ellen en Thijs aan tafel voor het verplichte huiswerk-moment en dan rust ik lekker uit....
Ellen zag kans om vanmiddag bijna alleen haar taal-oefeningen te maken. Een paar zinnen waar ze niet uitkwam, vroeg ze aan mij. Als ik dan zeg: zet die zin in de verleden tijd, tettert Thijs even vlot het antwoord er tussendoor. Ik begrijp niet hoe hij dat zo snel heeft geleerd.
Ellen heeft ook helemaal alleen haar redactiesommen gemaakt. Elke dag moet ze er 5 thuis maken. Ik heb ze niet meer gecontroleerd. Jammer, maar toen was er al weer van alles wat me afleidde. Want als ze dat echt zelf gedaan heeft en ze ook goed heeft gemaakt, dan gaan we rap vooruit!
Maar ik moest Thijs overhoren voor zijn geschiedenis. Over de Indianen, die 4500 jaar geleden vanuit Zuid-Amerika naar Curaçao en Bonaire kwamen. Eerst gingen ze op Rooi Rincon wonen, dat is bij de vlakte van Hato. Maar later gingen ze op de Veerisberg en de Sint Michielsberg wonen. Daar zitten wij nu tussenin. Wel een grappig idee. Thijs kende het al goed. Die vindt zoiets ook interessant, dus dan onthoud je het wel.

Als nieuw

Thijs was aangenaam verrast toen hij vanmorgen in zijn klas kwam. Er was namelijk zaterdag heel hard gewerkt: het hele lokaal was onder handen genomen. Fris geverfd, wat natuurlijk al erg fijn is, maar vooral heel mooi geschilderd. Wat een creatieve ouders! Ook de juf is er heel blij mee, het werkt prettiger in een fris lokaal dan in een saaie, grijze ruimte.

Ellen en ik hebben vanmiddag heel hard gewerkt. Sommen, taal: persoonsvorm (oei, ik moest even snel de les doorlezen voordat ik weer wist hoe het zat...) en papiaments. Ze moet woorden Papiaments-Papiaments leren. Beetje mission impossible, maar we hebben ons best gedaan. Nu moet ik de juf nog vriendelijk vragen of ze de woorden die geleerd moeten worden of op papier of digitaal verstrekt kunnen worden. Want verwachten dat een kind met dyslectie woorden van een vreemde taal foutloos overneemt vanaf het bord, dat kan niet. En ik kan ook niet alle fouten eruit halen, zelfs niet met het woordenboek erbij.

Theo en ik hebben net bekeken waar de lamunchi-boom in de grond moet, die ik van hem heb gekregen. Ard vertelde dat de lamunchi die zij vroeger bij het huis hadden staan wel zo hoog als de dakgoot kwam! Dus we hebben een beetje rekening gehouden met de groei. Zo heerlijk om steeds meer groen te zien groeien rond ons huis.
Ineens denk ik dan weer aan de maggiplant die we in Zeewolde in de tuin hadden. Die deed het daar zo geweldig in de klei, dat het ook tot aan de dakgoot kwam! Zo lekker!!

Ard is naar een EHBO cursus, kreeg hij gratis aangeboden van iemand waar hij wel mee samenwerkt. Zulke dingen slaat hij niet af. Ook wel een fijn idee dat je kennis weer opgefrist wordt.
Gister is hij zelf nog geprikt door een lionfish. Waarschijnlijk is de spine er op het topje van zijn duim ingegaan en een centimeter lager er weer uitgekomen. Hij had hem gelijk door, dus heeft het flink uitgeknepen. Het was wel wat dik en pijnlijk toen hij uit het water kwam, maar niet zo extreem als toen hij in de steenvis was gestapt. Gelukkig hadden we ook nog heet water, wat we nog iets verhit hebben in een blikje op de bbq. Daar heeft Ard zijn duim een uurtje in gehad en vandaag was de zwelling al weg. Je kunt de gaatjes nog wel zien, maar het viel hem alles mee. Risico van het (jagers)vak...

Dubbel...

Vandaag zijn we met de hele gemeente naar Santa Cruz geweest. Daar zijn grote palapa's, een soort overkapping met een dak van palmbladeren.
We zouden om 10 uur beginnen. Maar ja, het is Curaçao, grote kans dat het dan wat later wordt. Nu zijn wij mensen die meestal wel op tijd zijn, zondags in de kerk. Beamer opstarten enzo. Nu hoefde dat niet en prompt waren wij aan de late kant. We werden eerst wakker van het onweer, vanmorgen. Toen zagen we een donkere lucht aankomen en voorbij trekken. We hadden niet veel zin om in die bui terecht te komen, dus zijn we er achteraan gegaan. Ach, we waren nog lang niet de laatsten.
Al met al was het waarschijnlijk wel een uur of 11 voordat we met de dienst begonnen. Gaf niet, we hadden alle tijd, deze zondag.
Een fijne dienst, helaas de laatste van dominee Anne op Curaçao. Hij heeft in de turbulente tijd die achter ons ligt heel veel gesprekken gehad. We zijn hem met z'n allen heel dankbaar dat hij hier wilde zijn, dat hij met zijn rust mensen weer bij elkaar heeft gebracht. Dat hij de kinderen en ook de tieners speciale aandacht heeft gegeven. Maar bovenal zijn we onze Hemelse Vader dankbaar dat Hij alles zo wonderlijk geleid heeft. Na 3 maanden intensief optrekken zal het gemis gevoeld worden. In elk geval bij ons, maar daar heb ik meer mensen over gehoord...

de kinderen hebben iets gemaakt voor de dominee, kan mee in de koffer

uitleg van de wapenrusting uit Efeziërs

Na de dienst ging de barbecue aan. Broodjes en salade kwamen op tafel. Juice, prik en ander drinken stond gekoeld. Want het zijn warme dagen hier! Zelfs op Santa Cruz, waar het altijd mega waait.

afscheidscadeautje, we hebben er allemaal iets in geschreven

Er is nog gesnorkeld, gedoken, gezwommen. Gepraat en bijgepraat. Al met al een fijne dag. Maar wel een beetje dubbel...

en nog een feestje van de Tula-tour, ik had een flash-back...

Hieperdepiep hoera!

Vandaag was het dan mijn verjaardag. Het was erg gezellig. Van 2 tot 11 uur 's avonds visite gehad en het was zeer geslaagd. Zie de foto's:

een blender gekregen, wat ik al heel lang graag wilde, en aangezien vorige week de staafmixer stuk ging..., verder nog een warmhoudmok, een voetverzorgingsborsteltje, een psalmboekje in het Papiaments en een lamunchiplant (van Theo)

Arjan helpt Daniël op de weight-balance

hoe hoog kun je de toren krijgen met bekertjes water?

en dan Thijs

11 rijen hoog!

rolletjes lionfish met spek eromheen en spines erin, toch leuk!

met z'n allen op de porch, salade eten, lionfish, frituurhapje.

hopi gezellig

Stank!

Er liggen stekels van de lionfish af te koelen. Ard heeft ze in de oven gehad om ze morgen te gebruiken ter decoratie/als satéprikker in mijn lievelingshapje: lionfishfilet in spek gerold. Dat is zo verschrikkelijk lekker!! Maar die spines stinken nu zo verschrikkelijk... Ze moesten eerst in de oven worden verhit zodat het gif gestold is, dan kun je ze gebruiken voor de lol.
Oké, je moet er dus wat voor over hebben om een lekker hapje te krijgen.

Vanavond hadden we strikjes macaroni. Nog een erfenisje van Marthe en Rieke. Thijs vroeg wat we gingen eten en ik vertelde hem dat het macaroni of spaghetti zou worden. Daar houdt hij erg van, dus hij was wel blij. Alleen zei hij tegen mij: "Als het dan maar geen tweedehands is." Wat is het toch een heerlijk kind, met zijn originele opmerkingen. Hij bedoelde dat hij liever geen macaroni uit de diepvries eet. Zoveel hou ik tegenwoordig niet meer over, we eten met elkaar zo'n 500 gram pasta per keer! Sinds Theo aan het werk is eet hij als een slootgraver. En de rest lust ook wel wat.

Verder geniet ik van mijn vrije avond. Wow, wat een luxe! Aangezien we zondag met de hele kerk naar Santa Cruz gaan, zullen we geen gebruik maken van de beamer. En zo heb ik nu dus een vrij weekend. Dat komt heeeel goed uit, zo op mijn oudejaarsavond.
Ik heb lekker gelezen uit Lynn Austen. Ik had eigenlijk nog niks van haar gelezen, tot ik laatst een stel e-books van haar kreeg (dank je wel, Esther!!). Ik kan er geen genoeg van krijgen, het boeit enorm. Pas las ik een boek van haar over het einde van de slaventijd in Amerika. Aangrijpend!
Morgen zal ik vast niet zoveel tijd hebben om te lezen. Want 's middags en 's avonds staat het huis open voor gasten, als ik jarig ben en we ook nog een beetje Ellen haar verjaardag vieren... (met lionfish, dus :) )

Blij toe!

Vandaag hadden we gewoon weer water. Wat een opluchting. Even goed was het nog rustig. Helaas was ik mijn USB vergeten, zodat ik niet verder kon met mijn project op de laptop. Ik had me al suf gezocht: in mijn uniformjas, alle zakken 2 keer doorzocht. Hij zat al in de wasmachine, die nog niet aan stond, en ik was bang dat hij een wasbeurtje zou krijgen. Heb ik ook al eens gehad met een USB van mezelf. Ze kunnen ertegen, maar worden er niet beter op, althans, die van mij kan nu geen foto's meer uploaden. Wel gewoon tekst en powerpoints, maar geen foto's. Toch jammer. Maar goed, geen USB in de wasmachine, dus. Mijn hele tas overhoop gehaald, ook niet. Andere tas, ook niet. Tot ik me realiseerde dat ik de stick wel eens in de computer op het lab zou kunnen hebben laten zitten. Helemaal zeker was ik er niet van. Dus aan het eind van de ochtend, na de prikpost, was mijn eerste gang naar de computer: en ja, daar was hij. Net zo als ik hem gister erin gedaan had. Pff, blij toe! Morgen maar weer de laptop mee en verder knutselen.

Vanmiddag zijn Ellen en ik naar tante Erna geweest. Ellen kreeg een leuk setje oorbelletjes. Ik had een tijdje geleden geholpen om ze uit te zoeken, maar dat was ik al lang weer vergeten. We hebben een uurtje gezellig zitten babbelen. Afgezien van haar knieën, waar het niet goed mee gaat, gaat het verder best met tante Erna. Ze blijft belangstellend vragen naar de hele familie. Geniet van alle bezoek dat ze krijgt.
Gelukkig was Theo vrij, die kon mooi een oogje op Thijs houden, terwijl die zijn huiswerk maakte. Vandaag had hij zijn geschiedenis mee. Ook dat begint dicht bij huis: de geschiedenis van Curaçao. Ik moet zelf
het boekje nog doorlezen, maar het eerste hoofdstuk is wel leuk. Vindt Thijs ook, gelukkig.

En vanavond hadden we dan een info avond bij Ellen op school. Ook voor het laatst... de juf gaat er helemaal voor om ze goed voor te bereiden op de EFO, in mei. Wat een gemotiveerde juf! En zo rustig. Die Ellen treft het weer.

Geen water!

Het zal je maar gebeuren: geen water. Vandaag op de prikpost. Nog een geluk dat ik maar 3 patiënten heb gehad. Waarvan er eentje naar huis is gegaan met een potje voor ontlasting, had ik dus niet zo veel werk aan. En de anderen waren ook vlot klaar. Beetje vervelend wel als je dan niet je handen kunt wassen... bijvoorbeeld. Hopen dat het morgen opgelost is, anders moet ik alarm slaan bij mijn eigen leidinggevende. Tenslotte kun je hier alles verwachten: stroomuitval, geen water, geen internet... maar er zijn grenzen. De meeste stroomuitval moet ongeveer geweest zijn, want er zijn nieuwe generatoren op het eiland gekomen. Hele grote, schijnt. Die moeten zorgen voor één-derde van de stroom. Als ze opgestart zijn, en dat duurt nog een paar maanden.
Ik heb me best vermaakt, overigens. Want er was nogal wat digitaal werk te doen. Ik had mijn eigen laptop mee en zo kon ik een nieuwe lijst maken van bepalingen.
In het Sint Jansdal Ziekenhuis hadden we zo'n mooi klein boekje waar alle bepalingen instaan, compleet met normaalwaarden enzo. Wie weet, gaan we dat hier ook nog eens realiseren. Als ik nog meer tijd overhoud op de prikpost :)

Vanavond was er een info avond van Thijs zijn klas. Ze gaan leuke dingen doen: aardrijkskunde, te beginnen bij de haven van Curaçao. Speciaal gemaakt voor de kids hier. Geschiedenis. Verkeer. Biologie: Thijs kent het hele verhaal al over vleermuizen. Dit zijn juist de vakken die hij leuk vindt.
Met rekenen had hij al een 5 gehaald op tafelsommen. Tjaaaa, wat ga je daar aan doen, Thijs?? En vandaag had hij een 7. De fouten die hij had zaten in de tafelsommen en deelsommen. Toch maar eens oefenen? Ik ga er geen drama's meer van maken. Arjan heeft ze ook nooit goed geleerd en rolt er ook doorheen. Maar wellicht dat de juf nog kans ziet om hem te motiveren. Je weet maar nooit.
We hebben, als ouders, juf ingelicht over Bloon. Ze heeft nog geen internet, zelfs thuis niet (net een week of 6 op het eiland...) maar zodra ze weer op de digitale snelweg kon zou ze kijken hoe het zat met Bloon. Tot die tijd kunnen we er altijd gebruik van maken door zelf een account aan te maken. Thijs oefent al ijverig. Je moet toch wat als je verplicht bent om van 2 tot 4 huiswerk te maken. Laten we hopen dat het zoden aan de dijk zet. Anders moet hij toch weer naar de RT-er.
Verder hebben we afgesproken om half september weer een happy hour te doen. Is elk jaar een succes. Het is wel erg leuk om nu zo'n beetje alle ouders te kennen. Er zijn 3 kinderen vertrokken, naar Nederland. Maar er zijn ook weer 3 nieuwe kinderen voor in de plaats gekomen. Valt best mee voor Curaçaose begrippen.

Meisje van dertien...

Vandaag hebben we dan eindelijk Ellen haar verjaardag gevierd! Ellen was er zelf al heel vroeg uit. Om 5 uur had ze haar wekker gezet, dan kon ze eerst rustig douchen, aankleden en zo meer. Theo gaat er ook altijd zo vroeg uit als hij moet werken, dus huize Vreugdenhil was al op tijd uit de veren.
Ellen was super-blij met haar cadeaus. Het is ook nooit moeilijk om voor haar iets leuks te kiezen. Het knutselgehalte was dan ook weer hoog: een grote doos looms (met dank aan tante Katinka),

 een doos "hip haken" (Thijs las het en zei: O, hip hakken?? ) een blok met sjablonen om haar en make-up te maken op papier (mams had in april in Nederland geshopt...) een set haar elastieken en een frummel voor friemelaars. zo'n soort armband waarmee je kunt draaien enzo. Ik zal hem nog wel eens op de foto zetten. Speciaal uitgeprobeerd door ADHD-ers, voordat hij voor het grote publiek op de markt kwam.

Onderweg naar school heeft ze gebeld met Dolfijn.fm. Iedere dag hebben ze de "go-to-school-request" waarbij kinderen hun favoriete liedje kunnen aanvragen. Tussen kwart voor 7 en 7 uur. Dus als ze allemaal onderweg naar school zijn. Ellen belde tegen kwart voor 7 en had gelijk Kasper Kooij aan de lijn. Ze vertelde dat ze jarig was, welk liedje ze wilde horen en verder vroeg hij haar van alles. Eerst werden er nog wat andere liedjes gedraaid maar om 5 voor 7 bleek dat ze Ellen haar gesprekje opgenomen hadden en hoorden we haar op de radio. En wij niet alleen, de rest van de school ook, zei Ellen vanmiddag. Ze was zo trots dat het gelukt was! Een hoogtepuntje...
Natuurlijk was er ook het feest van de "vrije kleding". Daar hadden we gister al discussies over. Wat er wel kan en wat niet. Spaghettibandjes mag zeker niet. Ze had een jurkje uit de kast getrokken die ze van iemand anders gekregen heeft en die ze nog nooit aangehad had. Nu paste het, maar ik vond het te bloot. Had ze bedacht dat ze er een T-shirt onder aan kon doen en een legging. Ook haar kapsel was een belangrijk onderdeel van aandacht. Zo langzamerhand kan ze zelf er best iets moois van maken... Tja, als je alleen maar broers hebt moet je het zelf wel doen!

op de parkeerplaats bij school

Vanmiddag mocht haar grootste vriend, Sam, mee ter verhoging van de feestvreugde. Hij past zich moeiteloos aan aan Ellen haar bezigheden. Armbandjes maken, bijvoorbeeld. Samen zijn ze naar de baai geweest, met elastiekjes. Maar ze hebben daar ook gezwommen, althans, de handdoeken waren nat.

Thijs was bij Kiet vandaag. Hij vond het vreselijk, was bang dat hij van alles zou missen. Bijvoorbeeld de pizza van vanavond. Maar ik heb hem beloofd dat hij morgenmiddag nog eentje krijgt, als we uit school zijn.
Ard moest plotseling nog een training verzorgen tussen 6 en 9, vanavond. Daar had hij Theo ook bij nodig. Zodoende zaten Ellen en Sam, Arjan en ik met z'n vieren aan tafel, genietend van onze pizza's. Best relaxed, eigenlijk.

Nou ja, en voor je het weet is de dag weer voorbij! Al volgen er nog wat verrassingen, deze week. Woensdag naar tante Erna, bijvoorbeeld. Die heeft nog iets voor Ellen... ssstttt....
Zaterdag feest, als ik ook jarig ben. En dan in september nog haar party met vriendinnen en vrienden. Voor deze keer, omdat het voor het laatst op de basisschool is, mag ze wat meer kinderen uitnodigen en gaan we lekker naar het strandje bij Boka Sami.

Kalmte

Het weer wordt iets rustiger. Tot voor kort waaide het onophoudelijk. Zo hard dat we de voordeur stijf dicht moesten houden, anders vloog er van alles door de kamer. Maar nu kunnen we 's morgens en 's avonds de deur weer open laten. Natuurlijk is het heerlijk als het flink waait, hier. Scheelt een slok op een borrel in de warmte. Maar als het iets minder hard waait is dat ook wel fijn. Geeft een gevoel van kalmte.
En lekker om dan weer op de voorporch te zitten. Overdag met het zicht op de Jack Evertsberg. En in het donker de sterren te zien fonkelen.

Vandaag hadden we een fijne zondag. Vanmorgen hebben we samen met de Papiamentstalige gemeente het Avondmaal gevierd. Onze tijdelijke dominee samen met domi Rudsel, een prima combi! Voor mij altijd een spannende aangelegenheid wat beamen betreft. Want je weet nooit precies waar het heen gaat met de liederen. Maar vooral met het formulier. Vandaag ging het aardig goed. In elk geval het beste tot nog toe.
Afgezien daarvan was het een feest om in de kerk te zitten. De warmte te ervaren van het samen zingen, samen bidden, samen luisteren. En samen van het brood en de wijn eten en drinken.

domi Anne krijgt als afscheid van domi Rudsel een foto van ons kerkgebouw. Hij zal gemist worden!

staande in een grote kring ontvangen we brood en wijn

Na de dienst gingen Herman en Anja met ons mee. Alvast een beetje feest vieren voor Ellen, die morgen jarig is. Ze stuitert als een Teigetje door het huis, al minstens een week. Maar goed, we hebben de meeste stress gehad. Morgen is het echte feest en dan is de stoom wel van de ketel. Ze zou nog aan de juf vragen of ze minder huiswerk hoefde te doen. Want haar vriendje Sam komt morgen mee uit school en natuurlijk willen ze dan graag naar de baai. Eens zien of de juf om te praten is.

zaterdags katern

Vandaag een bijdrage van Ard..

De afgelopen periode is er nogal wat veranderd  in mijn dagelijkse werkzaamheden. De aanleiding en de planning zijn niet bepaald zelfgekozen geweest, maar in een proces van ontdekken en ´herontdekken´ben ik nu aan de slag op een manier die weer veel beter bij mij past.

De oplettende lezers hebben achter de facebookpagina wellicht de naam AV Connect al ontdekt, mijn eigen bureau voor coaching en training. Door me als zelfstandige in te schrijven kon ik aan de slag met mijn ´oude passie´. Ik bied onder de naam AV Connect vooral trainingen aan.

De omgeving hier op Curacao, maar ook de contacten en informatie uit verschillende organisaties hebben mij geïnspireerd om weer aan de slag te gaan met outdoor, mijn coaching-opleiding en ook weer direct met studenten te willen werken.

Zo begeleid ik stages van lokale studenten van een lokale universiteit, veel werkplekbezoeken en stagebeoordeling, vergelijkbaar met de CHE. Volgende week verzorg ik een aantal introductiedagen met een ´buitenprogramma´voor een lokale MBO opleiding en ga ik weer les geven, nu op een MBO in de richting verzorging.

Daarnaast staan er regelmatig teambuildings dagen in de agenda voor (internationale) bedrijven en instellingen, vaak met als focus het verbeteren van de samenwerking, communicatie en planning. Deze trainingen zijn zowel in het Engels, Papiamentu als Nederlands. De uitgewerkte opdrachtkaarten zijn dus langzamerhand ook allemaal drietalig geworden. Veel van deze trainingen zijn eerst uitgeprobeerd op de kinderen, vooral Arjan vind het leuk om ´challenges´  te bouwen en hij helpt ook om materiaallijsten te maken en te digitaliseren. Op de hikes van de kerk hebben we verschillende elementen ook al ingezet en zelfs sommige opdrachten uit trainingen die ik in Nederland al gaf, zijn hier zo 1 op 1 in te zetten.

 

Daarnaast ben ik weer veel nauwer betrokken bij de verslavingszorg, door mijn bijdrage aan Speransa. Mijn intervisiecontacten en relaties uit het verleden met deze betrokken en hardwerkende mensen helpen ons nu om elkaar snel te verstaan, aan te vullen en ondersteuning te kunnen geven bij schrijfwerk en trainingen.     

Als laatste grote opdracht werk ik voor een lokale organisatie die de relatie tussen onderwijs en werkveld versterkt. Ik ga daar workshops geven die (gebaseerd op EVC) de samenhang versterken, weer via triades en driehoekjes….. en daarmee ben ik weer bij de basiselementen die ik in de coaching en het werk voor o.a. de CHE, het Leger des Heils en Sprank heb geleerd. Ik ben daarmee weer terug bij mijn passie en doe weer werk waar ik plezier in heb, mijn ei goed kwijt kan en wat past bij mijn vaardigheden en persoon.

Oh ja, mijn zookeepers worden inmiddels via een lokale winkel aan de man gebracht en ik lever daar aan op bestelling. Inmiddels heb een ´cute and handy´ 2^e versie gemaakt voor snorkelaars en freedivers. De Lionfish die we vangen wordt verkocht aan particulieren en rechtstreeks aan restaurants op het eiland. Liefhebbers genoeg….

Ik werk dus voor een deel voor derden en deels voor mezelf, hoe de verhouding wordt is nog niet helemaal duidelijk en zal nog wel wat schuiven denk ik. Voorlopig is het druk en hoef ik me niet te vervelen, maar ik zal me nu zelf weer moeten bewijzen!