Zaterdags...

Vanmorgen hoefden we niet naar de Zeeverkenners te racen, dus konden we in alle rust opstaan, ontbijten en de dag beginnen. Theo was er van schrik vroeg uit. Thijs daarentegen sliep schrikbarend lang uit.
Ellen was ook al op tijd uit de veren, ondanks dat ik haar gezegd had dat we ons niet gingen haasten. Ze kon bijna niet wachten om de stad in te gaan.
We zijn met z'n tweetjes mooi geslaagd: Ellen heeft van haar kleedgeld een jeans gekocht, een paar schoenen en een ringetje. Nu is haar geld weer op. De schoenen waren dan ook van een prijs waar ik het zelf niet voor gedaan zou hebben, maar ze is zelf de baas over haar geld. Het waren "new arrivals" dus ja, dan betaal je de hoofdprijs. Ze zijn ook wel leuk, dat is waar.

sorry, de foto wil niet gekanteld... maar het is wel duidelijk :)

Vanmiddag kwamen Kirstens ouders met een koffer vol spullen. Het paste zelfs niet eens in 1 koffer... Voorlopig hebben we weer heel veel leesvoer! Verder zaten er de andere Wii-dvd's bij, dus nu staan de jongens weer te tennissen en andere sporten te doen.
Ook hebben we nu fatsoenlijke lampjes naast de bedden in het appartement. Ard en Arjan hebben ze in sneltreinvaart en vakkundig in elkaar gezet. Ik zou niet weten hoe ik al die spullen hier had moeten krijgen! Dus bij dezen nog een keer: hartelijk dank!!

hé, hij doet het!

En als laatste actie op deze zaterdag, vanwege het 45-jarig huwelijk van Ard zijn ouders mochten wij hier ons eigen feestje maken: we zijn heerlijk uit eten geweest bij de Buurvrouw. De rest van de familie heeft in Nederland gekampeerd, dat zit er hier voor ons niet in... Maar dit was een heerlijk alternatief.

de mannen kozen de kipspies, die krijg je dan aan een spies hangend boven je bord

kwartet

Vandaag was ik de pineut, moest ik werken terwijl de rest thuis was. Het ziekenhuis had besloten dat ze heel patiëntvriendelijk gewoon open moesten zijn. En, idd, er waren genoeg mensen die daar heel blij mee waren.
Maar toen ik thuis kwam, na de boodschappen van de AH nog mee genomen te hebben, was het huis wel schoon en netjes! Dus hier hadden ze ook niet stil gezeten.
Bij de achterburen hadden ze trouwens ook niet stilgezeten: de tuinman, een onverstaanbare Haïtiaan, was bezig om die hele grote cactus te lijf te gaan. Hij is al een heel eind gekomen.

onze leguanencactus

als je goed kijkt zie je achter die plaat hout de stapel cactussss liggen in de bak van de auto, zo wordt het afgevoerd, vraag me niet waarheen...

en dit is nu ons uitzicht op de achterburen

Om 5 uur had Ard afgesproken met de beide Antons, en met Arjan. Ze zouden gaan duiken met Hawaiian sling. Het mannen A-kwartet heeft flink huisgehouden langs de ruige kust: 24 lionfishes waren het haasje. Inmiddels zijn ze schoon en liggen ze in de vriezer. We kunnen gerust een feestje geven!

de buit uitgestort

en gesorteerd: 24 stuks

toen moesten ze nog schoon

2 uur later...

Natuurlijk...

Vanmiddag hebben we een poosje ons vermaakt bij de baai. Bijgepraat met Herman en Anja. En daarna zijn we aan de wandel gegaan over Blue Bay. Je kunt hier echt ongelooflijk leuk wandelen. Als je het hele rondje loopt, dat is bij ons huis de Papaya-trail opgaan en bij de westelijke rand van het park langs tot aan de zee, dan over de rotsen, de B-sectie naar de baai en vervolgens aan de andere kant van de baai de Mango-trail op en langs de oostelijke grens terug richting de ingang van Blue Bay. Dan ben je zo'n anderhalf uur onderweg als je stevig doorloopt.
Het was vandaag een bewolkte dag. Geeft niet, dat loopt wel zo lekker. Anders was het wel erg zweten geworden, zo halverwege de middag.
We hebben ook de tijd genomen om foto's te maken...

een ruige zee, zelfs aan de zuidkant!

kibra hacha, bijna uitgebloeid, we waren net op tijd

na de flinke regenbui van vorige week zie je alles groen worden

dit mini-boompje ook: vol kleine groene blaadjes

nog een beetje geel maar vooral veel licht-groen

en nog even zonder zonnebril

Alles is te leren

Thijs zijn fiets stond al weer een poosje met lekke banden. Dat is echt wel een nadeel van hier. Misschien moeten we maar eens bij de fietsenmaker vragen om sterkere banden, kan ook nog eens schelen.

In elk geval, vanmiddag heeft grote broer een poging gedaan om Thijs zelf te leren zijn banden te plakken. Helaas mislukte de poging, want er zat een scheurtje in het ventiel. Eerst een nieuwe band, dus. Maar goed, hopelijk kan Thijs dan wel weer even vooruit.
Zoals Arjan, die allerlei kunstjes doet op zijn eenwieler, vooruit-achteruit, sprongetje over een tak die tussen 2 blokken geklemd zit, 90 graden draaien in een sprong. Hij is wel blij met de banden die ik uit Nederland had meegenomen.
Nu probeert Arjan om Thijs ook op een eenwieler te krijgen, alles is te leren... Maar Thijs gaf vanmiddag als antwoord: Kom over 5 jaar nog maar eens terug met die vraag.
Redelijk bijdehand, kun je wel zeggen. Voorlopig zal hij het niet proberen, dat is duidelijk.

Vanmiddag was ik op Marktplaats op zoek naar een campingbedje. We konden nu voor onze gasten eentje lenen van buren, maar het is toch wel handig om zelf één te hebben liggen.
Ik heb me vermaakt met de dingen die er nog meer te koop worden aangeboden. Bijvoorbeeld een doopjurk, waar dan bij staat: met het prijskaartje er nog aan. Dan denk ik: hoe heb je dat gedaan? Kaartje naar binnen gefrommeld of het kind toch maar niet laten dopen? Of was-tie der al uitgegroeid, er stond ook nog bij: voor ongeveer een jaar... Bijzonder.
Ook een leuke was:
Voor koopje af te halen

2 grote kerstmannen
4 kleine beeldjes
2 dozen goudkleurige kerstballen (mat en glans)

Of deze:
 te koop

mooie advokado planten te koop, momenteel 50cm
Kun je hier advokaat uit melken ofzo? Doe mij er dan maar een paar...

Dit is ook grappig:
Wij zoeken dakplaten om een (groente) terrein af te schermen tegen leguanen.heeft u oude dakplaten liggen waar u vanaf wilt? 

Die kan ik me wel voorstellen... Je kan ook een katapult aanschaffen, natuurlijk.

Deze zal ik maar niet aan de kids laten zien, dan gaan ze onmiddellijk collecteren:
Vrijstaande afwasmachine. Werkt prima. Werkend te zien. 220V. Vervoer kan geregeld worden. NAFL 150,-- . Prijs onderhandelbaar.

Echt lachen, zo'n surftocht over marktplaats!

Huwelijk!

Vandaag hadden we een bijzondere gebeurtenis: Carlos en Jantine, die bij ons in de wijk zitten (kerkelijk) gingen trouwen in de kerk. Een hele happening, want dat maken we niet zo vaak mee, hier. Daarbij kennen we ze ook goed, want Carlos heeft de duikcursus gegeven aan Ard en Arjan.
Gelukkig kon ik het zo regelen met mijn werk dat ik alleen de eerste helft van de ochtend hoefde te werken. Consequentie is wel dat ik dan morgen de hele ochtend moet. Maar het was het waard. Jantine is juf, dus de halve kerk zat vol kindertjes. Ze hebben ook zo hun best gedaan om mooi te zingen! Wow, heel bijzonder.
Al met al een feestelijke gebeurtenis.

Jantine zingt vaak mee in de band, zo zong ze vandaag dan ook 2 liederen mee

waarop Carlos erbij kwam...

cadeau van de kerk: een trouwbijbel

het is me een stelletje...

Hieronder een paar foto's van onze malloten. Samen even alle stress eruit gekken. Hoeveel wasknijpers kun je op de gezicht krijgen? Theo bracht het tot 52, de helft van het wereldrecord en Arjan had er 34. Alle examens zijn geweest, het wachten is nu op de uitslag, op 12 juni.

Nog eentje

Theo moet nog één examen, dan is hij er door. Hij verwacht dat hij het wel gehaald heeft, al ging het ene vak beter dan het andere. Ter gelegenheid van zijn laatste dagen op school, deed hij vanavond aan tafel een boekje open over zijn heldendaden. Vooral op de basisschool, in Nederland... lang geleden, was het bar. Te weinig structuur en begrenzing, dat was wel duidelijk. Want vervolgens op het Groevenbeek ging het een stuk beter, zoals wij dat dan benoemen. Zelf zei hij: Daar waren ze een stuk strenger! Evenals hier op het Marnixcollege.
De rest, Arjan, Ellen en Thijs, dachten ook stoere verhalen te kunnen vertellen. Maar vergeleken bij Theo... laat ik mijn mond erover houden. Die heeft, zullen we maar zeggen, voor 4 kinderen tegelijk boevenstreken uitgehaald.
Zegt-ie tegen Arjan: Als een leraar iets aan je vraagt zeg je: Mag ik wegzwemmen?
Wegzwemmen, zal er dan gereageerd worden.
Ja, naar de volgende kwal.

Of: Mag ik naar de wc?
Leraar: Moet dat?
Zeg je: Ja, dan kan ik naar mijn eigen gezeik luisteren.

Ze lagen allemaal in een deuk van het lachen. Maar ik heb ze op het hart gebonden om zulke ongein niet echt uit te proberen, want het is genoeg om geschorst te worden.
Ellen vroeg nog: Wat zou meester Wendell hiervan vinden? Zal ik het zeggen?
Nou, meisje, doe dat maar niet, lijkt me niet verstandig.

Theo komt bijna overal mee weg, want op het laatst bekende hij dat hij die van dat "gezeik" bij een leraar gezegd te hebben. Waarop de leraar de humor wel inzag en hij naar de wc mocht gaan.
Waarna we het gehad hebben over hoe je je dan in een werksituatie moet gedragen. Theo gaf nogal verontwaardigd aan dat hij best snapt dat je zulke dingen niet moet doen/zeggen.
Mooi. Blijft voor mij de vraag waarom je het dan wel op school doet? Maar dat zal wel onnozel zijn van mij, dat ik dat niet begrijp. Hopen dat de ergste wilde haren er nu af zijn.

Marine en kustwacht

Gistermiddag was er een show, soort van..., voor onze kust. Ter gelegenheid van het feit dat er 2 patrouilleschepen van de marine hier lagen. Dat schijnt eigenlijk nooit te gebeuren. Je zou je af kunnen vragen waarom het nu dan wel zo is? In elk geval leek het mij wel leuk om even bij de baai te gaan kijken of ik er vanaf het strand iets van kon zien. Met enige inside-information wist ik dat ze deze kant op kwamen en dat het ongeveer halverwege de middag zou zijn. Dus om 10 over 3 ging ik met Ellen, de enige die ik mee kreeg, naar de baai en, tata!! ze voeren recht voor onze neus. Snel mijn camera gepakt en knipperdeknip, zoveel mogelijk plaatjes geschoten. Tot opeens de batterij leeg was. Balen.

Een ander, nogal shocking, nieuwtje was dat Gerrit Schotte, bekend en berucht, opgepakt was. Samen met zijn partner Cicely van der Dijs. Hier zaten we met z'n allen op Curaçao al meer dan een jaar op te wachten. Nu worden ze verhoord, ze zitten nog steeds vast. Eerst voor 2 dagen, maar eventueel nog een paar daagjes langer.
Zouden ze misschien problemen verwacht hebben??
Hoe dan ook, het is vrij stil rondom GS. Tot nog toe geen problemen. We hebben wel roeriger tijden meegemaakt.

Vandaag heb ik voor de verandering eens een hele dag gewerkt. Om een beetje door de scan-toestanden heen te komen. Maar ik zie nog geen licht aan de horizon, het is een verschrikkelijke klus. Volgende week maar eens met mijn leidinggevende overleggen, ik zie nog niet gebeuren dat ik 4 maanden gescand krijg. Ik ben al blij dat ik alle nieuwe aanvragen kan bijhouden!

Project

Arjan zijn project is zo goed als af. Hij heeft het voor elkaar gekregen om 2 lantaarnpalen te knutselen met lampjes die echt werken als je er een batterijtje tegenaan houdt. Hij heeft, zeg maar, één tegel gemaakt, zijn groepsgenoten ook, tesamen moet het dan een geheel zijn. Ik vind het in elk geval mooi geworden.

Een ander project is ons bankproject. Een tijdje terug hebben Theo, Arjan en Ellen een bankrekening bij de MCB gekregen. Compleet met pasje. Nu moesten we nog een e-pass scoren, zodat ze ook aan internetbankieren kunnen doen. Daarvoor moesten we met een ID met foto naar de bank. Dat zijn altijd van die onhandige acties. Ik twijfelde of de kids daarvoor zelf mee moesten (niet handig, met 4 baldadige kinderen in zo'n omgeving, ik spreek uit ervaring) of dat het op een andere manier zou kunnen. Vandaag was zo'n moment om dit uit te proberen. Ik met alle paspoorten, inclusief die van mijzelf, samen met Ellen op naar de bank. Staan we daar voor de deur, zeg ik tegen Ellen: Nee hè, jullie bankpasjes vergeten. Ik was zo gefocust op die ID, pasjes helemaal vergeten. Nou ja, toch maar proberen.
Blijkt dat het geen enkel probleem is, met paspoorten krijg je zo een serie e-pasjes mee. Hoppeta, klaar.
Nu moet de hele familie nog leren hoe het werkt. En dat is geheel anders dan bij de ING, kan ik je vertellen. Ik heb het geleerd met een Engels woordenboek naast me.

en dit is, en passant, een nieuwe vensterbank...

Nog een project: aanrecht schuren en lakken. Na alle olie, die we eerst op het houten aanrechtblad hadden gesmeerd, hebben we een tijdje geleden de hele boel geschuurd en gelakt. Lijkt die olie toch weer er doorheen te komen. Balen, als je bijvoorbeeld een papiertje op het aanrecht legt, plakt het er aan vast. Dus, dachten we, schuren en lakken, probleem over. Maar nee, Ard heeft zich met alle macht op de schuurmachine geworpen, het blijft plakkerig. Lading terpentine erover, toen werd het beter. Nu zit de eerste laag lak erop. Goed laten drogen en hopen dat het beter wordt.

Inderdaad, rust.

Vanmorgen waren we naar de kerk. Altijd weer fijn om daar te zijn. De kerkdienst mee te maken, elkaar te ontmoeten, te zingen, te bidden en te danken...
Na de koffie bij de kerk zijn we naar huis gegaan. Van plan om te genieten van deze rustdag. Daarom had ik ook een simpele maaltijd op het oog: broodje gezond, broodje hamburger en soep uit een zakje. Iedereen blij...
Na het eten ging Ellen gelijk naar de baai. De afspraak is inmiddels hier dat ze 's middags niet op de laptop gaan (op zondag). De jongens hebben zich op andere manieren vermaakt. Ze hebben hun eigen spel bedacht op eenwielers en skeelers met een stok en een balletje.
Dus Ard en ik konden ook naar de baai. Het was zulk mooi weer, bijna geen wolken. Heerlijk liggen aan het strand en af en toe even afkoelen in de zee. Lezen met op de achtergrond het geluid van de golven, dat verveelt nooit! Mij niet, tenminste.

Later op de middag kwam Denise (iemand die ook op het park woont) vragen of Ard zin had om mee te gaan duiken. Wat een kans! Snel zijn duikspullen gehaald, geleend van de vader van Kiet. Die had die spullen laatst hier gebracht zodat Ard en Arjan eens konden gaan duiken, hoeven ze alleen nog een fles te huren. Een fles had hij ook wel, maar die had hij bij de opslag gelaten. Laat nou pas die opslagruimte uitgebrand zijn! Wat was hij blij dat zijn andere spullen hier bij ons lagen, anders was hij alles kwijt geweest. Zodoende zijn de duikspullen nog steeds bij ons, hij moet er eerst een ander plekje voor hebben...
In elk geval heeft Ard een duik kunnen maken, heel veel lionfish gezien (maar geen speer mee). Het schijnt dat de lionfish steeds dieper gaat zitten, dus je moet eigenlijk met flessen duiken om ze te kunnen speren.

Vanavond hebben we eindelijk weer eens een spelletje Kolonisten gedaan. Nadat Ard en ik eerst een paar spelletjes Padvinderen met Thijs hadden gedaan (ik had alles verloren...). Kolonisten won Arjan glansrijk. Hij moet altijd wel heel goed nadenken, maar het loont wel. Dat blijkt.

daarna wilde Theo nog even chillen in de zithangmat...

Strand en meer!

Vandaag zijn we lekker naar de baai geweest. Was voor mij al weer bijna 2 weken geleden, hoogste tijd dus... Thijs moest verplicht mee, vervolgens vermaakt hij zich prima. Theo ging thuis aan het oefenen met examens. Tenslotte moet er nog een examen scheikunde, biologie en geschiedenis gemaakt worden, de komende week. En zondag is bij ons echt rustdag.
Ellen was vanmorgen naar de Zeeverkenners. Ze is, heel stoer, nu bij de junioren. Dan worden de opdrachten allemaal wat moeilijker. Ze moest bijvoorbeeld 3 meter ver-springen. Was even oefenen geweest, maar toen was het wel gelukt, vertelde ze. Ze was er blijkbaar ook wel aan toe om een stapje hoger te gaan, want ze was laaiend enthousiast. Heerlijk. Vanmiddag kwam ze natuurlijk ook naar de baai. Die laat zo'n gelegenheid met gezelligheid niet liggen.
Want Anton en Henriët waren er met de kinderen en vrienden van hun die uit Nederland over zijn, verder nog een stel dat we kennen van de kerk: Mark en Hanneke met kids en wij. Het was best rustig voor de zaterdag, maar dat vonden we niet erg.
Ard heeft nog een lionfish gespeerd en hem daarna aan een murene gevoerd.

Aan het eind van de middag zijn Ellen en ik naar een voorstelling geweest van "de Gelaarsde Kat". Het was bij landhuis Klein St. Michiel, hier dus vlakbij. Daar speelde een vriendinnetje van Ellen in mee, meisje van de kerk. Ze laten het verhaal dan lopen terwijl je een wandeling maakt. Steeds een stukje van het sprookje. Heel knap. En heel leuk om mee te maken.
Aliyah was één van de vertellers van het verhaal, mooi geschminkt en mooi aangekleed! Daar hebben we natuurlijk een foto van gemaakt:

Arjan

Arjan moet het momenteel zonder laptop doen. Niet leuk, maar dan ga je natuurlijk wel andere creatieve dingen bedenken. En creatief is hij wel!
Voordat we uit Nederland vertrokken kreeg hij van opa Koops een soldeerbout. Daar was hij wel blij mee, maar toen kon hij daar nog niet alleen mee uit de voeten. Nu wel. Zo heeft hij dan vandaag een lampje gemaakt dat echt kan branden. Door de boel aan elkaar te solderen. Kijk, mijn technisch inzicht is niet zo groot, dus ik weet niet hoe het zit. Maar ik kan wel zien dat het werkt. En zijn voldoening dat het is gelukt. Maandag krijgt hij van de juf van techniek nog een kleiner stukje tin om mee te solderen, dit was eigenlijk iets te grof, zei hij. Dan kan hij lampjes maken in zijn project. Dat moet dinsdag dan klaar zijn.

Verder eenwielert hij veel, hij leest en leest. En af en toe mag hij even een uurtje op mijn laptop... Ja, het is balen voor hem, maar je leert op die manier wel weer hoe je je kunt vermaken zonder digitale snelweg.