Jamin

Een week of 2 geleden is hier op Curaçao een Jamin geopend. Ellen heeft er ongeveer alle dagen naar gevraagd. Wanneer gaan we er heen??
Ik heb het 2 weken uit kunnen stellen. Maar ja, het moet er toch een keer van komen. Eerst zouden we zaterdagmiddag gaan, maar dat kwam toch niet goed uit. Dus... eindelijk vanmiddag. Ellen had nog een bon van Zuikertuintje, de shoppingmall waar Jamin ook zit. Net als de Bruna en de Top-1-toys.
Natuurlijk hebben we samen eerst kwijlend door de winkel gelopen. Het ziet er zo mooi uit, en zo lekker. Echt één groot paradijs met alles wat ongezond is! Nou ja, dat kan geloof ik niet.
Aangezien ze een bon van 25 gulden had, had ze van mij de keus gekregen: je mag snoep kopen, maar dan moet je er ook van uitdelen aan de broers.
Liever had ik gezien dat ze wat leuks bij de Bruna had gekocht... Helaas, ze ging toch voor het lekker. Vooruit dan maar. Een grote zak (ze hield nog wel wat geld er aan over en daarvoor heeft ze een blad gekocht bij de Bruna...) waar haar grote broers heel blij mee waren! Die deelden in de feestvreugde.

mmmmm, lekker!!

Theo was ook al gelukkig: kreeg vandaag een 6 terug van Papiamentu. Hij vertelde dat ze maar een paar cijfers krijgen voor dit jaar. Dus als je dan een voldoende staat voor het eerste trimester, dan is dat heel verheugend! Zo doorgaan.

Toen ik vanmorgen voor het ziekenhuis stond werd ik gebeld. Een collega was ziek, of ik naar Muizenberg wilde gaan. Prima, geen probleem. Ik mocht wel gelijk gaan, maar dan zou ik daar heel vroeg staan. Dus heb ik eerst nog de dagopening gedaan. Tenslotte had ik dat al voorbereid. Om kwart over 7 ging ik weg en was ik nog ruim op tijd bij de prikpost.
Daar was het net druk genoeg om lekker bezig te zijn. Geen gekke dingen, iedereen goed te prikken. En om kwart over 11 weer terug naar het ziekenhuis.
Daar heb ik nog een uurtje hard gelopen om alles op tijd klaar te krijgen: alle buizen en materialen voor verzending registreren en verpakken.
Zodat ik om goed half 1 bij Ellen haar school was. En we samen naar Zuikertuintje konden gaan. Thijs was naar vriend Kiet, (beetje pech voor hem, hij weet nog niet dat we er geweest zijn...).

Uitgerust.

Vanmorgen waren we natuurlijk al vroeg bij de kerk. Zoals elke zondag. Wat is het toch fijn om elkaar op zondag weer te zien, te ontmoeten. Bij elkaar te zijn, te zingen, te bidden, te leren. En dan daarna samen koffie te drinken.
Na de kerkdienst hebben we thuis ook nog een bakkie koffie gedaan, met Joram. Heerlijk relaxed op de achterporch.
De kinderen vermaakten zich met van alles en nog wat, maar vooral met alles wat op de laptop te doen is. Al wilden ze er wel even bij komen voor een glas fris en wat chips.
Tussen de middag hebben we het ook maar simpel gehouden: broodje gezond. Er was nog genoeg sla over van gister bij de wraps.

'stilleven' van wier

weer eens een dikke jongen op de foto gezet...

Lekker vroeg waren we klaar om naar de baai te gaan. Iedereen mee, bij de laptop vandaan gesleurd. Tijd voor afwisseling en een beetje gezonde zeelucht. Alleen ik bleef thuis, kon ik vast de soep voor vanavond klaarmaken: zelfgemaakte kerriesoep. Ze zijn er allemaal dol op, alleen vond Thijs de vermicelli geen goed idee. Dat had ik er door gedaan omdat het nog een klein restje was... Ik heb hem plechtig beloofd dat ik dat de volgende keer niet weer zal doen.
Dus ben ik eerst een poosje in de hangmat gegaan. Maar eigenlijk was het daar te warm voor...

Ard heeft Joram laten zien hoe het werkt met een Hawaïan sling. Bijna hadden ze nog een grote morene gevangen.

In ieder geval was iedereen weer goed uitgerust, kunnen we de nieuwe werkweek weer aan...

Van een judotoernooi, een feestje en een beurs...

Oftewel, van alles en nog wat. Denk nu niet dat het judotoernooi geleid heeft tot een feestje. Alhoewel, Thijs was tweede en Theo en Arjan ook. Hoe het allemaal precies gegaan is... eerlijk gezegd weet ik het niet. We zijn voor het einde vertrokken, gezien de drukke bezigheden in verband met de toetsweek. Thijs had toen net zijn medaille binnen. Het toernooi was afgelopen, Arjan zat te kniezen met een zere enkel en voet, maar de prijsuitreiking was nog niet klaar en kon nog wel even duren....

De ochtend begon al lekker. Ik zou Ellen bij de poort afzetten, zodat ze mee kon rijden met haar vriendinnetjes (naar de Zeeverkenners). Na 20 minuten gewacht te hebben, zijn we maar vertrokken. Uiteindelijk bleek dat ze helemaal niet kwamen omdat hun moeder op Bonaire zit. Balen! Voor ik weer terug was waren we meer dan een uur verder.

Toen ben ik met Joram naar de Marchena geweest om verfspullen te halen.

Na een bak koffie, en 2 wassen verder, was ik wel benieuwd hoe het met de jongens ging. Nog niks van Ard gehoord... Bleek dat ze alledrie één wedstrijd hadden gewonnen en één verloren.
Na een hoop logistiek gegoochel is Ard naar Ellen gegaan om haar op te halen, en ben ik naar Suffisant gegaan om de jongens op te halen. Waar ik dan net voor Ard aankwam. Aangezien het helemaal niet opschoot met de prijsuitreiking, zijn we met elkaar naar huis gegaan.

Theo heeft zich direct gestort op zijn Nederlands. Hij moet voor maandag een power point presentatie maken. Dat is nu klaar. Maar het was wel enige uren werk.
Arjan moest nog Spaans leren. Het lukte niet zo best. Hij had hoofdpijn, maar later begrepen we dat het waarschijnlijk migraine was. Heeft-ie nog niet eerder gehad, ik wel! Met paracetamol heeft hij een paar uur geslapen, toen ging het weer een beetje. Alleen denk ik dat er niet veel is blijven hangen van het Spaans.

Ellen had nog een feestje van haar beste vriendin, Zita. Ze gingen met elkaar barbecueën. Daarbij hebben ze allerlei leuke spelletjes gedaan. Gewoon thuis. Alle kinderen enthousiast! Een vader en een moeder en een grote zus die allemaal meehelpen. Heerlijk, zo'n gezin. Ik snap wel waarom Ellen daar zo graag komt.

Na het eten, en de instructies aan de jongens, zijn Ard en ik naar een Living-beurs geweest. Het was leuk. Maar de stand waar ik het meest in geïnteresseerd was, meubels van pallethout, die was er nou juist niet. Verder hebben we genoeg meegekregen. Pennen, sleutelhangers, visitekaartjes. Ard heeft zijn netwerk weer uitgebreid. We zijn te weten gekomen dat de weg bij de Albert Schweitzer aangepakt gaat worden. Want het ministerie van Ruimtelijke Planning (enzo) stond er ook. Geen overbodige luxe, die weg. De gaten zijn wel een halve meter diep. Geen wonder als je wielen scheef gaan staan.

 

Ard heeft gelijk ook even een klachtenformulier ingeleverd over de 11 hobbels op de weg langs de waterzuivering. 11 hobbels op, wat zal het zijn, 2 kilometer?? Beetje veel van het goede. Wie weet, halen ze de helft eruit.
Ook was er een stand van de bloedbank. De link ontging me een beetje. Maar het was wel leuk. Even een gesprekje gehad. Ze hebben over 2 weken een sponsorloop. Aangezien Ellen en Thijs steeds vragen hebben over bloed-geven, leek ons dit een leuk evenement. Ze willen vast wel meedoen... Die 2 zijn altijd in voor sociale acties. Op zondagmorgen om 6.30 uur een wandeling van 5 kilometer. Kan mooi voor kerktijd. Alleen even iemand anders regelen voor de beamer.

Vossenjacht

Vanmiddag hebben we een vossenjacht gehad in Punda. Erg gezellig! Er waren 21 juffen en 1 meester om op te zoeken. De één was makkelijker te herkennen dan de ander. En soms liepen er mensen rond waarvan je eigenlijk dacht dat het een vos was, maar dan was het niet zo. Oftewel, er lopen best veel bijzondere mensen rond!
Wij hebben niet alle vossen kunnen vinden. Tot grote ergernis van Thijs. Als je dan een spelletje speelt, dan wil je wel winnen. Gelukkig kon ik hem van te voren al aan het verstand brengen dat je, zelfs als je alles goed hebt, niet hoeft te winnen omdat er vast heel veel kinderen zijn die alles goed hebben. Waarop hij aan het kans berekenen ging.
"Als er 200 kinderen meedoen (volgens mij waren het er nog veel meer...) dan heb ik een half procent kans om te winnen." Die hoef je niet veel meer uit te leggen. Idd, Thijs en Ellen hebben niks gewonnen. Maar het plezier was groot. Tot 5 minuten voor het eind, toen Thijs doorkreeg dat we niet alle vossen zouden gaan vinden.

is dit een vos, of niet?

broodje hotdog

Thijs en Kiet, alles samen delen

Daarna moesten we Arjan naar de Pizzahut brengen, die had een etentje van de klas. En daarna ging ik met Ellen en Thijs naar de Albert Schweitzer, happy hour vieren. Al met al een geslaagde middag.

Vanmorgen heb ik nog een poosje lekker aan de baai gelegen. Dat doe ik eigenlijk nooit, maar het was erg lekker! Voor herhaling vatbaar. Het is dan nog erg rustig aan het strand, kun je lezen, zwemmen, relaxen, zonder gestoord te worden. Aangezien ik nog wat geld had van mijn verjaardag, heb ik mezelf getrakteerd op een frozen cappuccino. Dat is zo lekker!!!

Theo en Arjan hebben hun eerste toetsen erop zitten. Ze zijn redelijk tevreden.
Morgen is er een judotoernooi. Vooral Theo vindt dat dat echt niet kan, in de toetsweek. Maar wij kunnen ons niet voorstellen dat je de hele zaterdag nodig hebt om te leren. Juist goed om even lekker je uit te leven.

Dan nog 1 week knallen met die toetsen, dan is het vakantie! Daar zien we allemaal naar uit.

Heel grappig

Dacht ik vanavond: laat ik eens uitproberen wat er gebeurt met Applicaties van Google Chrome. Ik had een beetje tijd over. Vanmiddag al genoeg gezweet...
Kom ik allerlei grappige apps tegen. Nu maar hopen dat er geen rare dingen gebeuren met mijn laptop.
Bij de meeste is het net zo makkelijk om ze erin te zetten als om ze weer te verwijderen. Dat scheelt. Maar onder andere de app van Wunderground, een wereldwijde weer-site, pikt gelijk op dat we op Curaçao wonen. Krijg ik het bericht dat het morgen iets koeler zal zijn dan vandaag. Is dat even fijn! Als ze gelijk krijgen, dan hebben we de komende dagen ook T-storms (onweer) en regen en veel wolken. We wachten het wel af. We zien het wel als het zo ver is.
Verder heb ik een leuke look gevonden voor de achtergrond van Google. En Gmail offline, kan ook heel handig zijn als je internet niet werkt!
Kortom, ik heb me lekker een poosje vermaakt met zinloos gegoogle. Af en toe is dat heel lekker.

Vandaag was het rustig op het Lab. Kon ik mooi een tijdje filen, dat is papieren opbergen in de goede mappen. Echt een werkje voor mij. Alleen is de plank net een beetje te laag, zodat ik nu nog mijn rug voel.

Thijs had een 8 voor zijn spreekbeurt. Hij vertelde het gelijk in de auto, toen we bij de Dividivi wegreden. Zegt-ie gelijk erachteraan: Slecht hè?
Oeps, lat een beetje hoog gelegd?
Hij zei van de week al tegen mij dat de kinderen die een spreekbeurt gehouden hadden allemaal een 9 of hoger kregen. Dat was een eitje, volgens hem.
Dan valt een 8 iets tegen, al vind ik het zelf best nog een goed cijfer, wat ik uiteraard ook tegen hem gezegd heb. Misschien de volgende keer een onderwerp kiezen dat iets makkelijker is??

green-town, onze droom voor het Isla terrein...

Ellen had ook een 8, maar dan voor Spaans. Die was natuurlijk heel gelukkig met dat cijfer. Hoe verschillend kunnen kinderen zijn! Volgende week heeft ze een speech bij Engels. Ze kent het nu al bijna, dus dat komt wel goed.

Theo en Arjan hebben geleerd voor de toetsweek. De één iets meer dan de ander... Theo gaat er wel echt voor. Kom ik bij hem op zijn kamer, liggen er allemaal boeken en schriften, netjes naast en onder elkaar, op zijn bureau. Komt vast goed met hem. Ik ben heel benieuwd hoe hij zich er doorheen slaat, de komende weken.
Arjan denkt er iets makkelijker over. Die heb ik dan ook de keus gegeven: als je niet genoeg tijd besteed aan je huiswerk en je komt met onvoldoendes thuis, dan ben je voor een paar dagen je laptop kwijt.
Hij leert heel makkelijk, maar er zijn een paar vakken waar hij ook echt zijn best voor moet doen. Misschien minder leuk, maar het leven is geen spelletje... Hopen dat hij eieren voor zijn geld kiest!

Yes, yes, yes!!

We gaan een weekend naar Bonaire. Ku Dios ke, zeggen ze dan hier. Bijna alles is geregeld. Ik ben een vrijdag en een maandag vrij. Dat wil zeggen: dagen geruild... De kids zijn onderdak (Norin: hartelijk dank!) Er zijn toch maar weinig mensen die ik ons hele stel in één keer durf te geven. Maar Ben en Norin zijn zulke mensen. Heerlijk.

 

 

Nu nog de vlucht boeken. Het leukste is dat we hopen te verblijven in het appartement van de mensen die afgelopen week in ons appartement logeerden. We hebben dus nog maar kort kennisgemaakt, maar het smaakt naar meer! Dus is het heel bijzonder dat we elkaar zo snel al weer zien: 18 oktober. Ondertussen komen er Bonairianen in ons huis. Zo helpen we elkaar.

Verder had ik vandaag een bijzondere ervaring. Terwijl ik dacht dat ik de enige was die een tikkeltje verbaasd was over het vakantie-beleid in het ziekenhuis, bleek vandaag dat dat toch niet zo was. Ik viel middenin een verhitte discussie. Die voor mij dan toch lastig te volgen is in het Papiamentu. Ik weet waar het over gaat, maar de details pik ik nog niet op. Hard verder oefenen, dus. In elk geval is het een positief gevoel om te merken dat er meer zijn die hun bedenkingen hebben.
Gelukkig zijn er nog wat dingen waar ik me op kan verheugen, dit najaar! Weekend Bonaire, bijvoorbeeld. Maar ook het bezoek van een nichtje, en later van een tante van mij.

Inmiddels is het appartement met de franse slag gesopt. Nou ja, dat wil zeggen, ik heb de ramen niet meer geboend. Waarschijnlijk kan Joram er zo ook nog wel doorheen kijken. Maar het is in elk geval weer netjes. Hij kon er zo zijn koffer inschuiven toen hij thuiskwam van een baai. Alleen het bed heeft-ie zelf op moeten maken, dat lukte net niet meer.

Nog even gauw...

Soms hebben we van die dagen, dan is het te gezellig. En komt er niets meer van schrijven. Gister en vandaag waren van die dagen.
We hebben weer van die leuke gasten van Bonaire (daar hebben ze alleen maar leuke gasten....) Zo fijn om dan eens met anderen te praten over van alles waar je tegenaan loopt. En in het verleden tegenaan gelopen bent. Trouwens, ook gewoon ervaringen delen. Bijvoorbeeld hoe je yoghurt maakt! Toch maar eens proberen.
Verder heb ik vanmiddag  met Joram een auto gehuurd. Die man van de autoverhuur stond wel raar te kijken naar ons. Zo van: hoe moet ik dit zien?? We hebben maar even uitgelegd hoe onze relatie in elkaar steekt. Was toch iets anders dan hij op het eerste gezicht dacht.
Leuk autootje! Kia, die heeft meer leuke auto's. Hier op Curaçao rijden er heel veel Kia's rond.

Thijs en Ellen inladen...

...en hoppetee, naar de baai!

Gister was Thijs vrij. Die heeft Joram, bezig gehouden. O.a. met Bassie en Adriaan kijken. Zo grappig dat kinderen dat blijven kijken. Net zoiets als Jip en Janneke, dat blijft ook boeien.
Vandaag waren Theo en Arjan thuis. Theo is enthousiast bezig geweest met zijn voorbereidingen voor de toetsweek. Presentaties, werkstukken en weet ik veel. Het klonk wel echt serieus.
Arjan ziet het nog niet zo, ben ik bang. De laptop blijft meer boeien. Nou ja, ze hebben ook wel voor mij het snoeiafval uit de tuin gehaald. En de was afgehaald en nieuwe was opgehangen. Ze zijn van alle markten thuis.

Er kan nog meer bij...

Na een fijne dienst, vanmorgen, en een rustige tussen-de-middag, is Ard met Ellen en Thijs naar Hato gegaan. Daar kwam Joram aan. Hij komt hier anderhalve week logeren. Eerst bij ons, daarna in het appartement.

Ard heeft met Ellen en Thijs een setje vliegtuigstoelen gespot toen ze aan het struinen waren op Hato.... Maar ook een grote propellor en een aantal afgedankte vliegtuigen en luchtvaartattributen.
Ze hebben een eerste poging gedaan om alvast aan te kondigen dat ze een plekje in en rond ons huis gaan krijgen. De eerste indruk is dat niet iedereen hier even blij van wordt. Vooral moeders heeft nog even tijd nodig om aan het idee te wennen ;-)

Vooral Ellen en Thijs denken, geloof ik, dat hij voor hun fun is gekomen. Thijs probeerde het vanmiddag al steeds bij Ruben..... uhh...... Joram: 'wil je een spelletje met me doen?'
Je zal maar net een korte nacht en een hele lange dag achter de rug hebben!! Dan ben je niet echt in voor spelletjes. Dus: nee. Maar die overheerlijke worsten en andere kadootjes: super bedankt! Helemaal niet nodig maar wel erg welkom pa en ma Van Twillert!!

Vanmiddag in de kerk kwamen er mensen die Ard via andere contacten en omwegen kende. Ermelo, containers met leermiddelen, Luchtmobiel en familie van familie......
Morgen en overmorgen gaan ze een training geven voor de leerkrachten. En zo kom je hier regelmatig voor verrassingen te staan. Mensen die je niet verwacht. Aangezien we een leerdienst hadden, waarin we erg interactief bezig zijn, leren we zo ongemerkt ook veel van onze gasten!

clean up....

Clean up time!

 

De wekker stond vanmorgen al weer vroeg, Ellen moest om 6.45 uur al klaar staan om met haar groep van de Zeeverkennners te vertrekken naar Caracasbaai om daar samen met nog heel veel anderen de boel eens goed schoon te maken.

 

Om 8 uur startte vervolgens de nationale actie en ben ik (Ard) aan de slag geweest met de regionale coördinatoren om af te spreken wie welk deel voor zijn rekening zou nemen. Met bewoners van Blue Bay zouden we het eerste deel van de toegangswegen voor onze rekening nemen. Thuis moesten de mannen uit bed worden gesjord en was de animo eerst nergens te vinden, maar al met al stonden we toch om negen uur gewapend met gereedschap van Blue Bay Services, gesponsorde vuilniszakken van een medeparkbewoner en een jug vol koud water (Blue Bay Security) bij de toegangspoort klaar. 

 

 

de vroege vogels van 8 uur...

BlueBay bewoners sluiten aan...

Troep(en) verzamelen

 



We waren met 4 volwassenen en 10 kinderen, geen enorme delegatie, maar we hebben wel een hoop werk verzet. Zakken vol rommel, glas, plastic, botten en kaken van dieren (??!! ja gewoon langs de weg gooien....) hebben we bij elkaar gehaald. Langs onze route lag een verzamelplaats van Selikor, de ophaaldienst, en steeds meer bigbags, pickups met losse spullen en vuilniszakken kwamen daar op een grote hoop te liggen.

een bak vol Bluebaykids...

gesponsord gereedschap 

 

De eerste meters viel het nog wel mee...

We hadden geen enorm grote ploeg, het voorbeeld van de volwassenen was maar beperkt helaas, maar als er dan wel 10(!) kids mee doen die de handen echt heel erg flink hebben laten wapperen en niets te beroerd waren om veel viezigheid en rotzooi van anderen op te ruimen... Chapeau!! Wellicht moeten we het gewoon omdraaien en de volwassenen een voorbeeld aan de kinderen laten nemen...
Management van Blue Bay opgelet: er loopt jeugdig talent rond... voorbeeldrolletjes!

 

 

 

De berg afval groeide tot 11 uur maar door... en toen was het ineens helemaal stil, de andere ploegen waren vertrokken en na het lozen stonden wij daar 'met alle schillen en dozen...'

Er lag ook veel losse rommel bij die we na die tijd nog maar in zakken van Blue Bay hebben ingepakt. 

 

Ik hoop dat we nu, als we het kleed optillen, voorlopig geen rommel meer zien en dat deze druppel op de plaat wel gaat leiden tot een mentaliteitsverandering. Die hebben we namelijk wel nodig hier....

stroomuitval

Het was weer even geleden, maar vanmiddag hadden we weer eens stroomuitval. Net toen de jongens thuis waren uit school.
Dus konden ze niet op de laptop, en dan ga je andere dingen verzinnen. Bijvoorbeeld:

...een boom omhakken

kleine broer helpt grote broer

het was weer flink hakken en zagen

en daarna de kleinere takken in de mondi dumpen

maar het is gelukt! Nog 5 stammen te gaan...

Arjan had, met Camiel, een opdracht af te maken. Samen een huis bouwen van karton. Het is heel aardig gelukt. Ze waren net op tijd klaar voor het eten.

weekend!

4 dagen achter elkaar gewerkt. Blij toe dat ik morgen niet hoef. Even lekker thuis aanrommelen. Zorgen dat het hier een beetje schoon en opgeruimd wordt. Want we krijgen zondag nog een logé...
Zaterdag doen we mee aan "Curaçao, clean up". Ik vind het super dat dit initiatief genomen is. Met z'n allen gaan we ervoor zorgen dat er een hoop troep langs de weg opgeruimd wordt. Ard heeft bij Blue Bay gevraagd of ze dit willen sponsoren. Echt sponsoren is het niet, maar ze promoten het wel.

Er zijn al medebewoners die gereageerd hebben.
Ellen gaat met de Zeeverkenners hard aan de gang bij Baya Beach. Om half 8 moet ze er zijn, zaterdag. En verder gaat er op allerlei plekken op ons Dushi Korsou ge-clean-upped worden. Met dank aan (o.a.) Dolfijn fm.

 

 

 

Dus vandaar dat ik morgen eerst ons huis moet boenen. En daarna heb ik afgesproken bij de baai! Even relaxen met Henriët.

Kennismaking

... met het Sehos. Oftewel, het Sint-Elisabeth-Hospitaal. Een stuk groter dan "mijn" ziekenhuis. Arjan moest er heen om foto's te laten maken van zijn kaak. En eigenlijk vond ik het wel een uitje. Leuk om weer eens een ander ziekenhuis van binnen te zien.
Gelukkig wist ik min of meer waar we moesten zijn. De ingang schuin tegenover Kranshi, waar ik al zoveel ben geweest met Theo.
Ze hadden gezegd, bij de tandarts, naast de Eerste Hulp. Dan denk je: OK, goed te doen. Maar toen we ervoor stonden dacht ik: Huh?? Röntgen?? Waar dan??
Eerst maar eens achter een paar andere mensen aan gelopen. Bordje "apotheek", nou nee, daar moesten we niet zijn.
Ondertussen de buitenkant bewonderd van het 150-jaar oude SEHOS. Echt antiek. De verf bladdert er aan alle kanten van af. Kapotte ramen, ik mag hopen dat de ruimtes daarachter niet meer gebruikt worden. Ik begrijp werkelijk niet hoe je een ziekenhuis zo ver af kunt laten takelen zonder er iets aan te doen. Er wordt al 50 jaar gesproken over nieuwbouw. Maar elke regering wil het weer anders en doet alle onderzoek weer overnieuw.

de voorkant van het ziekenhuis (SEHOS), van een afstandje

...en de acherkant. Rijp voor de sloop!

Gevraagd aan een bewaker: Ja, daar! Wees hij. Naast de ABO.
Teruggelopen, wat zou ABO zijn? Op een bijna onleesbaar bord boven de deur stond EHBO, ambulance ervoor.
Denk dat die man EHBO bedoelde te zeggen, onduidelijk of te snel.
Nog steeds zag ik de Röntgen niet.
Wel de ingang van de Polikliniek. Daar maar eens naar binnen. Een aardige portier, bewaker, gastheer, hielp me verder. U moet eerst een ponsplaatje laten maken! Oeps, moet dat ook?
We mochten vervolgens, met een nummertje voor het ponsplaatje maken, toch eerst naar de Röntgen om ons aan te melden. Bleek dat de deur naar de Röntgen naast de Eerste Hulp zat, onzichtbaar vanaf de parkeerplaats. Enige bewegwijzering op het terrein zou geen overbodige luxe zijn.
Daar bleef Arjan zitten met zijn huiswerk. Dat ponsplaatje kon ik ook wel alleen af.
Terug, plaats genomen. Binnen een half uur was ik klaar met het ponsplaatje. Had ik nog geluk, eigenlijk moest ik Arjan zijn paspoort erbij hebben. Ik had alleen het pasje van hem van de BZV, de zorgverzekering. Een aardige mevrouw...
En weer terug naar de Röntgen. Daar weer wachten. Eindelijk was Arjan aan de beurt, tenminste, hij mocht mee. Vertelde hij later dat hij daar toch nog een poos had zitten wachten. De foto zelf was in 2 minuten klaar. Die kregen we toen mee op een schijfje! Dat dan weer wel.

Toen ik thuis in de Amigoe keek, onze middagkrant, stond er net een groot artikel in over de plannen van de regering met de nieuwbouw van het SEHOS. De laatste drie weken schijnen ze geheim overleg gehad te hebben en samen met het SEHOS zijn de plannen nu zo goed als rond. Er staat zelfs in dat ze dit jaar nog willen beginnen met bouwen. Nou, nou, poeh, poeh!
Overigens wel positief dat ze toch de bestaande plannen willen gebruiken met de aannemer die er al voor gevraagd was. Uiteindelijk zal het dan toch in Otrobanda gebouwd gaan worden, vlakbij waar het ziekenhuis nu ook staat. Wie weet, gaan wij het dan toch nog beleven dat er een nieuw ziekenhuis komt!
Eerst zien, dan geloven....

Ik heb ooit op de OK gewerkt, daar leer je een hoop over hygiëne. Al die theorieën zijn mooi in een strak gestructureerd Nederland. Hier is dat allemaal toch iets lastiger... Al denk ik dat het op de OK wel goed zit.

Curaçao True Nature, nieuw promo filmpje!

Vandaag heeft onze lokale 'VVV' weer een heel mooi filmpje gelanceerd! Met beelden van de vlakte van Hato, de ruige noordkust en onderwaterwereld... de favorieten van ons...
Curacao heeft natuurlijk veel meer te bieden, maar dit zijn wel echt de hoogtepunten, geniet maar even mee!

Het werkt!

Ja, mijn creatieve idee werkt! Wow, de leguanen blijven bij de uien uit de buurt. Onze planten krijgen tijd om te groeien. Ben wel benieuwd hoe lang het duurt voordat een ui "uitgewerkt" is...

zakjes met gesneden uien aan de plant gehangen

en kijk eens hoe mooi die frisse groene bladeren groeien!

hier zie je nog dat ze pas aan de jonge bladeren hebben gevreten, maar er zitten ook mooie bloemknopjes in

We hebben allemaal weer hard gewerkt vandaag. Gelukkig kon ik op tijd vertrekken bij het Lab, zodat ik mooi op tijd was bij Thijs zijn school. Voelt wel zo fijn.
Ellen vertelde, toen ik haar opgepikt had bij Daniël, dat ze met rekenen door mocht gaan zover als ze wilde. Tot aan het volgende hoofdstuk. Maar ze vond dat ze gister hard genoeg gewerkt had, kon nu wel een tandje lager...
Theo had een betoog gemaakt voor Nederlands. Een 8! Hij was zelf lichtelijk teleurgesteld, door een domme fout had hij een halve punt verspeeld. Aangezien het gemiddelde van de klas op een 5,6 lag, waren wij wel tevreden. Daarbij, hij had niet één grammaticale fout gemaakt. Ga zo door! Je kunt altijd nog leraar Nederlands worden...
En vanavond had ik al weer de zesde les van Papiamentu. Veel woordjes stampen, vooral werkwoorden. In de auto luisteren naar radio Tele-Curaçao, en dan gaat het steeds beter.

Deze lusten de leguanen niet, gekregen van Ard!