hoe doe je dat?

De auto van opa en oma Vreugdenhil staat bij ons geparkeerd. Maar hij mocht nog wel een eindje verder gereden. Dus, ik dacht: dit is mijn kans! Even kijken hoe dat ook al weer gaat in een auto met schakelsysteem.
Sleutel in het contact. Voeten op de pedalen. Maar wat was wat?? O, o, een hoop kabaal, maar er gebeurde niks.
Mijn vader zat op de porch van het appartement te kijken. Die hield zijn hart al vast... iemand die al dik anderhalf jaar in een automaat rijdt, die kan niet meer met goed fatsoen in een 'gewone' auto. Ik stelde hem gerust: alleen een rondje op het park.
En o, ja: het allerlinkse pedaal is de koppeling.
Dus, koppeling intrappen, gas langzaam op laten komen, versnelling in zijn achteruit, en gaan met die banaan.
Het ging prima. Langzaam de kavel af, het pleintje over, de weg op. Oeps, even in zijn 2 zetten...
Maar daarna was het gevoel er weer. Rondje gereden en de auto mooi achter in de tuin gezet.

Voor de rest is er weinig spannends gebeurd. Kinderen gaan naar school, niemand ziek. Ard beleeft een spectaculaire week op kantoor, maar ja, dat zijn geen dingen om hier op het internet te gooien.
En mijn ouders zijn aan hun laatste week op Curaçao begonnen. Morgen gaan we iets minder cultureels doen: lekker de stad in. Op tijd weg en dan op ons gemak leuke winkels kijken. Bij de kraampjes langs die langs de Annabaai staan. En na schooltijd met Ellen en Thijs erbij naar Zuikertuintje. Ze moeten tenslotte ook nog even het lekkerste ijs van Curaçao proeven...

Kurá Hulanda

Vanmorgen zijn we naar het slaven-museum geweest. Eigenlijk is het nog wel meer: ook Afrikaanse cultuur enzo. Maar wij vonden vooral het deel dat gaat over de slavenhandel de moeite waard.
Er was van alles te zien: martelwerktuigen, verslagen van overtochten, kleding, tekeningen. Mama heeft het boek 'Tula' al uit.

Met dit beeldmateriaal erbij begint het wel te leven! Bepaald geen geschiedenis om trots op te zijn.
Ik vind zelf het meest verwerpelijk nog dat de kerk (Rooms Katholiek en Protestants) de slavenhandel goedkeurde. En dat ze de kleurlingen geen mensen vonden. Te erg voor woorden.

Rianne was ook mee. Die nam aan het eind papa en mama weer mee naar huis. Ik haalde Thijs en Ellen op. En toen wij thuis kwamen was de tafel gedekt (en de was al weer opgevouwen...)

Vanmiddag heb ik opa en oma Vreugdenhil naar Hato gebracht. Die zijn voor twee-en-een-halve week in Nederland. Even wat doktersbezoek en andere zaken regelen. Dan komen ze weer terug!

Ard was vanmiddag een paar uur thuis. Die had vanavond een diner. (Wat een rotbaan...) Hij nam de gelegenheid waar om oma Koops de eerste beginselen van het snorkelen te leren. Ik zei al: straks gaat het net als met Sander, ontdekt ze op de laatste dag hoe leuk snorkelen is.
Dus, nu kan oma nog een week genieten van de vissen onder water.

Theo was weer helemaal beter. Ging prima op school. Gelukkig maar.
Ellen heeft een nieuw vriendinnetje: een buurmeisje van haar leeftijd. Die zijn hier net vorige week komen wonen. Na ruim 2 jaar bouwen was eindelijk hun huis zo ver af dat ze er in konden. Kijk, het kan altijd nog erger dan bij ons...

zoals gewoonlijk...

Vanmorgen gebiebt. Het was rustig. Ellen haar klas was er niet, althans, niet in de bieb. Juf had andere dingen aan haar hoofd. De andere 2 klassen kwamen wel, maar dat loopt best soepeltjes. Dus heb ik nog een kast schoongemaakt. Dat is ook hard nodig, zo snel als het stof zich ophoopt!

Rianne heeft een ochtend meegelopen op de Albert Schweitzer Havo-Vwo. Daarom nam zij vanmorgen de jongens mee, en Thijs mee terug. Heerlijk om eens zo van school naar huis te kunnen rijden zonder eerst een rondje stad te moeten doen.
Theo ging niet mee: die had vannacht alles eruit gegooid. Mocht een dagje rustig aan doen... Aangezien hij vanavond weer genoeg praatjes had gaat hij morgen weer gewoon naar school.
Nadat we op ons gemak een broodje hadden gegeten met elkaar (behalve Arjan en Ard...) moest Thijs al weer naar de oefentherapeut. Die is erg tevreden. Het gaat ook goed! Ze verwacht dat het niet meer zo lang nodig is. Mooi, want we zijn wel de halve middag onder de pannen...

Opa is nog druk geweest met de laatste takjes. Jammer genoeg konden we die niet meer opfikken. Dus nu ligt het allemaal ergens achter in ons bosje. Zal wel verteren, langzamerhand.
Oma heeft het druk gehad met mijn wasjes... Wow, thuiskomen en de was droog en opgevouwen vinden! En gestreken. Helemaal super.

Morgen een dagje cultureel: het slavenmuseum in Otrobanda, Kurá Hulanda.

Dagje West

Vanmorgen zijn we, papa, mama en ik, naar de noordkust gegaan. Eerst bij Shete Boka gekeken. Het waaide stevig, dus er waren flinke golven. Het blijft mooi, ik zou er elke week wel willen kijken. Die kracht achter de golven waardoor het water meters omhoog stuift.

We hebben een rondje gelopen van Boka Tabla naar de Natural Bridge en weer terug naar de auto.
Daarna hobbel-de-bobbel naar Boka Pistol gereden. Daar wordt het water in een smalle spleet geperst en weer teruggegooid.

Toen gingen we eten bij Jaanchies. Alleen liep het daar goed fout. We hebben 2 uur gewacht op ons eten. Vervolgens was de zeebaars van papa te taai om te kauwen... Balen, hoor. Aan verschillende tafels werd er gemopperd en gevraagd of het een beetje opschoot. Nee, dus. Er gingen zelfs mensen weg! Wij kregen toen net ons eten, daarom zijn we maar blijven zitten. Jammer, het was geen succes.
Tot ziens, zei het meisje bij de kassa. Nou, voorlopig maar even niet.

Bij playa Forti hebben we even naar beneden gekeken. We hadden onze zwembroek niet aan, daarom zijn we niet gesprongen...

Op de kaart stond een 'butterfly-garden' waarvan ik me steeds al afvroeg wat dat zou zijn. We zijn daar gestopt en ik heb gevraagd wat dat kost (we blijven hollanders...). Ze hadden op dit moment niet zoveel 'spinnen' zei het meisje, ik denk dat ze 'vlinders' bedoelde. Als je tenminste een vlindertuin hebt! Maar daarom kostte het nu maar 7 gulden per persoon. Nououou... dat vonden we toch een beetje te gek. Het zag er allemaal erg duur uit en erg luxe. Niet echt wat we verwacht hadden.

Even overlegd met de kaart erbij. Wat doen we?? Laten we lekker naar Blue Bay gaan en daar van de baai genieten. Zo gezegd zo gedaan. Het was nog even heerlijk op het strand.

Aangezien Ard met de kinderen naar Target was en Thijs bij Kiet was, konden we net zo lang blijven als we wilden. Dat was tot zonsondergang. Echt genieten!

Beetje afscheid

De laatste zondag voor Ard zijn vader en moeder, hier op Curaçao... voor even dan. Want half maart komen ze terug voor 2 maanden. In elk geval hadden we vanmorgen een feestelijke kerkdienst, met Avondmaal. We konden merken dat het vakantie is in Nederland. Veel vakantiegangers in de kerk.
Na de kerkdienst gingen we met elkaar koffiedrinken bij Gerard Buitenhuis. Voor mijn ouders ook een bijzondere ervaring: een hele gemeente (nou ja, een groot deel) die dan meegaat om gezellig samen te zijn. En alles gaat door elkaar, vaste gemeenteleden, vakantiegangers voor kortere of langere tijd, stagiaires. Leuk om allerlei mensen te spreken.

Ard heeft vanmorgen na kerktijd Thijs naar een feestje gebracht. Ik dacht dat het gisteren was. Stond ik met Thijs bij Hato Caves, zeggen ze daar: maar dat feestje is morgen! Thijs balen, ik balen... Tja, wat moet je dan? In elk geval heeft Thijs vanmorgen dan een leuk feest gehad.
Ellen had zelf geregeld dat ze bij Etty en Nora mocht spelen. Die was ook onder de pannen. Hoe zij het toch altijd voor elkaar krijgt om vriendinnen te krijgen uit meisjesgezinnen! Zoek het evenwicht, zullen we maar denken.
Ard ging voor zijn ontspanning naar de baai, ik in de hangmat. Ieder zijn voorkeur. En de jongens waren zoet op de laptop.

Vanavond hebben we met de opa's en oma's koffiegedronken. Er moest nog het één en ander afgesproken worden over spullen die uit Nederland moeten komen. Dit is een mooie gelegenheid (korte broeken voor mij...) Nieuwe judopakken voor de jongens! Ha, opa en oma gaan met een lege koffer naar Nederland en komen met een volle terug. Ideaal.

tuin winterklaar!

Vandaag hebben we eerst eens rondgekeken op de ASHV, de school van Theo en Arjan, daar was een open dag. Rianne en opa en oma Koops waren (om verschillende redenen) erg benieuwd hoe het daar was.
We hebben ons er een halve ochtend vermaakt en zijn toen thuis weer gelijk aan de slag gegaan om de boel in de tuin netjes te krijgen.

We hoopten vandaag eigenlijk wel de takkenbossen weggewerkt te hebben en de zaak af te ronden. Dat is aardig gelukt! We hebben de mensen op Veeris weer een lading kampvuurhout bezorgd en zelf hebben we de kleine rommel opgefikt in de ton totdat....  een vriendelijke doch gedecideerde meneer van de security met een stevige kuch en een vriendelijk 'bon dia' aankondigde dat we er mee moesten stoppen.... Wij blij dat het de laatste restjes waren!

 

Ondertussen heb ik (Ard) nog een serie foto's gemaakt van Mariette en haar ouders, een voor op de beamer in de kerk van Leek (lekker jaloers maken...?!), een profielfoto voor Facebook en voor gewoon in een album of zo... De foto's op het werk laten zien hoeft natuurlijk niet meer..

Thijs logeert een paar dagen bij Rianne, die wien we morgen weer terug in de kerk en Ellen heeft met een lief mailtje aan tante Norin geregeld dat ze morgen bij de familie Bolhuis kan gaan spelen... leve internet.

 

 

Vanavond zijn we, na een uitgelopen maaltijd, nog naar Fort Nassau geweest met Theo en opa en oma Koops. Onderweg hebben we nog een pitstop gemaakt bij Veeris om weer een lading hout te dumpen (voorlopig echt de laatste!). Op het fort hebben we genoten van de lichtjes en het uitzicht.

 

  

 

En dan nu lekker ons mandje in... de dag is weer op en we hebben wel een lekkere nachtrust verdiend.

 

En nu van San Michiel naar Vaersenbaai

We hebben vanmorgen dus een ander paadje gewandeld. Eerst een klein eindje met de auto, naar San Michiel (of Boka Sami). Daar hebben we bij de baai de auto geparkeerd en daarna zijn we de route gaan lopen. Laatst hebben Marlies, Sander en ik dat pad ook gelopen.
't Is goed te doen. Alleen aan het begin en aan het eind heb je een flinke helling. Wat af en toe een beetje eng is voor mensen die het platte Nederland gewend zijn. Maar het is allemaal goed afgelopen. Onderweg heb je dan ineens een geweldig uitzicht over de zee, met vlak voor je een bijna verticale rotshelling naar beneden.

oeps, volgende keer zal ik de horizon eerst even recht zetten...

Na de wandeling hebben we snel een bakje koffie gedronken. Toen zijn mama en ik boodschappen gaan doen. Waarna we snel-snel weer weg moesten, want we gingen nog even naar Ard zijn kantoor.
Niet handig, eind van de ochtend. Want het is dan zo druk aan die kant van de ring! Daardoor waren we te laat bij Thijs zijn school, en nog later bij Ellen. Gelukkig hadden ze het niet zo door, ze piepten er niet over.

Theo kwam helemaal in de gloria thuis. (Zijn oog is erg meegevallen...) Hij had een 6 teruggekregen van Engels!!! En een 9 voor Nederlands. Ik geloof dat hij blijer was met zijn 6 dan met zijn 9. Zie je wel, zei hij, het gaat met mij altijd beter na Oud en Nieuw.
Inderdaad, Theo! Dit is het vijfde jaar dat het zo gaat. Je zou dan denken dat ik het wel weet. Maar ja, in november, december weet je nog steeds niet zeker dat het in februari echt beter gaat... Deze periode is korter dan de andere, maar toch, hij heeft nog niet een onvoldoende terug gekregen. Wow.

Aan het eind van de middag kwamen opa en oma Vreugdenhil. Die namen de kinderen mee. Feestje omdat opa jarig is vandaag. Hieperdepiep! 't Was een beetje proppen in de auto, maar ze propten vrolijk mee. Lekker eten bij de Mac.

Na het eten mocht Thijs logeren bij Rianne. Nog meer feest.
En wij gingen met de opa's en oma's gezellig naar de Handelskade. Daar hebben we heerlijk iets gedronken en bitterballen gegeten. Mmmmm. En schepen voorbij zien varen.

de pontjesbrug gaat open

Weer gewandeld

Vanmorgen hebben we weer gelopen: de Mango-trail. Maar nu heen en terug. Even goed waren we net zo lang onderweg als maandag. Het was heerlijk weer om te lopen. Zeker zo 's morgens vroeg.

Daarna hebben we heel relaxed een kopje koffie (en nog één, en nog één) gedronken op de porch.
Dan zeggen papa en mama: "daar zitten we nu in februari". Niet te geloven dat het in Nederland koud en nat is.
Aan het eind van de ochtend zijn ze naar het strand gelopen. E-readers mee, broodje mee.
Thijs is vanmiddag, toen zijn computertijd om was, ook naar de baai gegaan. Toch wel super dat dat dan kan.

Theo had een opdracht voor CAV. Ik weet niet wat de opdracht was. In elk geval moest hij zijn korte broek en slippers mee. In het vuur van het drama liep er iets fout. Met als gevolg dat Theo nu met een blauw oog rondloopt. Ze hadden wel een 8,5 gekregen. Maar een blauw oog als je 16 bent... dat is echt dramatisch. Ik zal er maar geen foto van maken.

spontaan opkomende palmpjes??

Takkezooi

Vanavond hebben Thijs, Ellen en ik 'Wie is de Mol' zitten kijken. We hebben expres vroeg gegeten. Theo en Arjan naar judo. Konden wij ons favoriete programma zien! Het is een leuke serie.

Zagen, zagen...

Nadat Theo (en Ard) hard bezig waren geweest om bomen in de achtertuin om te zagen en te hakken, lag het aan de zijkant van ons huis vol met stekelige takken. De doorgang was zo'n beetje versperd. Omdat opa ook in de vakantie graag een beetje bezig is, waren er al heel wat takjes afgeknipt. Zodat er iets handzamer stammetjes kwamen te liggen.
Tijd voor het grovere werk.
Dus hebben we vanmorgen een andere zaag gekocht. En een sterkere steel voor de hark, want die had het loodje gelegd.
En dus zijn opa en Theo samen aan het zagen gegaan. Leuk gezicht.

Daarna gingen alle kleine takjes in de vuurton. Aan het eind van de middag gaat daar dan de fik in. En zo hebben we al heel wat van die rotzooi weggebrand. Nu hoop ik maar dat de Security niet meeleest. Want dat is het risico als je dubieuze praktijken in je blog zet... Denkend aan het verhaal van de illegaal meegenomen geweien! Wie de schoen past...
We mogen dus geen vuurtje stoken op de kavel. Maar het scheelt een hoop gedoe als je die droge takken zo weg krijgt.

Vanavond hadden we Bijbelstudie. Voor de verandering hebben we nu een nabespreking gedaan van de preek van afgelopen zondag. Genoeg gespreksstof!

Herinneringen…

14 jaar geleden moesten we onze lieve Femke plotseling weer aan haar Vader teruggeven. Het blijft voor altijd een dag van herinneringen: dat we gezellig een dagje uit zijn geweest. Hoe we terugreden in de auto en Femke zat te ‘zingen’ op haar peutermanier: Jij bent van God mijn kind, je bent als pasgeborene, al in de kerk gebracht, God had aan jou gedacht. Waarom schrei je, ben je bang? Toe blijf niet huilen, je mag je leven lang, bij je Vader schuilen.

Hoe Ard, met Theo, nog even naar zijn werk ging aan het eind van de middag. Terwijl ik vast pannenkoeken ging bakken en Femke op haar stoeltje bij mij stond te kijken. Tot ze in de kamer bij het raam ging kijken om te zien of papa al weer terug kwam.

Dat ze daar een stuipje kreeg, viel en ging braken… De ambulance die kwam. De reanimatie. En het besef voor ons dat ze het niet ging redden. Pas veel later beseften we dat ze toen voor altijd gered was! Wij misten haar wel, nog steeds. Maar zij is gelukkig in de hemel. Daar zullen we haar weer zien. Het afscheid is maar tijdelijk. Wat zijn we ongelooflijk rijk dat we deze troost hebben.

Natuurlijk hebben we vaak gedacht: Waarom?? Een antwoord hebben we niet gekregen. Misschien later… Misschien ook nooit… Hoe dan ook: God is bij ons geweest. Die dag, 19 februari 1999. De dagen daarna. De weken daarna. De jaren daarna. Wat hadden we gemoeten zonder die Vader?

Zo konden we ook vandaag verder. Vanmorgen hebben we eerst met elkaar psalm 139 gelezen. Onze trouwpsalm die altijd belangrijk is geweest voor ons. Toen Theo en Femke geboren waren. Toen Femke stierf. Toen daarna Arjan, Ellen en Thijs geboren waren.

Zo konden we ook ‘gewoon’ aan het werk. Daaraan kun je merken dat het verdriet verandert in de loop van de jaren.

Toch was het fijn om met de andere kinderen erover te praten, vandaag. Ellen is voor het eerst gaan lezen in ons boekje. Ik zal het in de gaten houden hoe ze er op gaat reageren. Maar ik snap ook wel dat ze zelf wil lezen hoe het was. Zeker nu ze zelf ook steeds beter kan lezen.

Iedereen die een berichtje achter heeft gelaten voor ons (vooral op Facebook): bedankt. Het is heel erg fijn om te merken dat er zoveel mensen met ons meeleven!

Wandeling

Het was erg leuk, onze wandeling vanochtend. Iets later dan ik had gedacht gingen we op pad. Maar het was nog goed te doen, qua warmte.
Eerst naar de security, alwaar het jogging-pad begon.

"Mango-trail" (je moet hier wel engels kunnen begrijpen). Langs de rand van het resort liepen we, heuvel op en af, naar de zee. Paar leuke foto's gemaakt.
Ik had gedacht dat we dan naar het strand zouden kunnen lopen. Maar dat was niet zo.

We hebben verschillende wegen geprobeerd. Konden zelfs de baai zien, de parkeerplaats ervoor, de weg ernaartoe. Maar het was echt te steil en te bossig om ons te laten zakken.

Dus moesten we de weg terug zien te vinden. Zodoende zijn we bijna 2 uur onderweg geweest.
Thuisgekomen smaakte de koffie érrug lekker!
Hadden we net de was binnen (en een nieuwe aan de lijn...) plenst er ineens een flinke bui naar beneden. Blij toe dat die niet een half uurtje eerder was gevallen. Goed voor de plantjes, zeggen we dan. Dat wel.

Met Ellen haar spreekbeurt ging het goed. Zegt ze. Morgen geeft de juf een cijfer. Ze is de eerste van de klas die een spreekbeurt heeft gehouden. Dan kan het vriezen en dooien. Ik ben benieuwd.

Arjan kwam thuis met een 5,9 voor Spaans. Best aardig. Een dikke 8 voor Techniek. Goed. En een 9 voor Verzorging. Dat is niet bepaald zijn ding. Dus Prima! Laat dit nou net een toets zijn geweest voor alle leerlingen op het eiland. Degenen die het hoogste cijfer hebben in hun klas mogen naar het ministerie van Volksgezondheid. En dat vindt Arjan dan wel heel erg leuk!! Hoe kun je leerlingen motiveren... Nou, zo dus.

Het ziet er naar uit dat opa lichtelijk gehavend terug zal keren naar Nederland, tzt. Vanmiddag heeft hij weer een tak in zijn voet gehad: het bloed stond in zijn schoen..., er zitten al ettelijke krassen op zijn benen (van de pika's) Zo fanatiek is hij om de grote, stekelige takken in stukken te knippen. Ard en Theo maken er dan weer een vuurtje van. Maar het ruimt wel lekker op in de tuin. En ook in de verbanddoos.

alweer voorbij

...gevlogen, dat weekend. Maar we hadden een gezellige zondag.
Eerst naar de kerk, vanmorgen. Een fijne dienst. Daarna uitgebreid koffiedrinken. Het was nog onze beurt om de koffie met de koek mee te nemen. Dat betekent dat je dan ook tot het eind moet blijven om de boel op te ruimen en schoon te maken. Het is zo leuk om allerlei mensen te spreken. Bekend en onbekend.

Thuis gaan de kinderen gelijk op de laptop. Met elkaar zitten ze in een spel. Ik snap er niet veel van, maar het schijnt leuk te zijn. In elk geval vermaken ze zich zonder ruzie. Komisch om ze dan te zien zitten.
Wij konden napraten over de preek en andere geestelijk zaken. Onder het genot van een virgin piña-colada.

Na een snel bordje soep met stokbrood zijn we naar de baai gegaan. Arjan, Ellen en Thijs zijn op zoek gegaan naar het zeepaardje. Hij, of zij, was weer alleen. Maar ze hebben lekker gesnorkeld.

 

Later waren de 'stagiaires enzo' er ook nog. Thijs en Ellen schuiven dan gezellig aan. Dolle pret met elkaar. En ik kon mooi het boek van Ineke Baron uitlezen over PDD-NOS. Aangrijpend, herkenbaar! Het kriebelt dan wel om ook te gaan schrijven.

Vanavond zijn Rianne en Gerriejanne nog langs geweest om foto's over te zetten van gisteren. Ze hebben toch wel een hoop lol gehad met elkaar. En te zien op het filmpje kon Theo zich goed op de plank houden met wake-boarden!

een echte zaterdag....

Ellen was vandaag eindelijk weer naar de Zeeverkenners, die maakten dit keer het water buiten Caracasbaai onveilig want er waren zeilwedstrijden waar ook van zeeverkensters aan meededen, dus de hele groep ging supporten. In de baai ligt een joekel van een werkplatform en daar achter en omheen krioelden Sunfishes en Optimisten die om de haverklap op hun kop lagen door de harde wind.

Ondertussen ben ik (Ard) eerst maar eens op bandenjacht gegaan, twee verse banden voor de pickup dus we kunnen weer lekker 'los'.... al met al ben ik hier wel wat rubber kwijtgeraakt het afgelopen jaar. Daarna nog weer een gasbommetje bij Curgas gevuld zodat we weer stereo kunnen koken op bL 34b en toen was de morgen maar zo weer om.

droog oefenen..

en gelijk lekker los!

Intussen had Janwillem gesms't dat het leuk zou zijn als Theo ook mee zou gaan wakeboarden, dus die vertrok aan het begin van de middag naar het Spaanse Water, waar ik net met Ellen vandaan was gekomen. Na een broodje zijn we in etappes vertrokken naar de baai, gewoon een middagje aan onze thuisbaai. Ellen en Thijs waren druk met bedienen en barhangen en wij hebben genoten van veel wind en zon. Een echt lekkere dag weer en ideaal om weer wat meer kleur op te doen. Na de laatste schaatsritten op de 5-duizend (lekker hoor, in je korte broek voor de laptop) was ik ook klaar om richting het water te gaan en had Mariette de boodschappen in huis, dus tijd voor ontspanning.

gezellig met z'n tweeen

 

ik kon er maar zo bij....

 

opa en oma bekijken het van alle kanten

 

Blue Bay is ondertussen haast een, hoe zal ik het zeggen, soort van onderwatermanege geworden, als je begrijpt wat ik bedoel, bedacht ik maar zo (dank je wel Marlies voor de inspiratie ;-).....).
Dankzij een vriendelijke leerling van de ASHV mocht ik een loodgordel lenen van de duikschool zodat ik wat makkelijker op de bodem bleef tijdens het snorkelen en fotograferen. Ook Ellen heeft de ('ach, zoooo cute, papa....') nieuwe baaibewoners uitgebreid bewonderd, jawel, ik heb dus ineens een paartje zeepaardjes gezien, nog nooit eerder gespot, maar de 'catches of the day' breiden zich uit! Nu hoorde ik dat er vandaag ook haaien zijn gezien, in de baai bij Playa Forti... het kan dus nog spectaculairder.

 

Verpleegsterhaaien, volkomen ongevaarlijk!

 

 

Vanavond hebben we koffie gedronken met de opa's en oma's en zijn afspraken gemaakt voor dagjes uit en een avondje Mac (voor de kids..). Opa en oma Vreugdenhil hebben besloten straks snel weer (binnen twee weken na aan komst in februari) terug te komen naar Curacao voor een tweede termijn hier, dus het a.s. afscheid is maar heel tijdelijk. Opa en oma Koops hebben de eerste week erop zitten, zijn helemaal geacclimatiseerd en beginnen lekker bij te kleuren. Nu nog de laatste dingen voor de zondag (strijkje, powerpoint en even flink douchen), dan kruipen we weer ons mandje in voor een goeie dut.

Van zeepaardjes en roodborstjes

Vanmorgen is mama mee geweest op een rondje door de stad. Eerst naar Albert Heijn. Heb ik daar een nieuw-gekochte bezem bij de kassa laten liggen. Dom, dom. Morgen nog maar even vragen of ik hem alsnog mee kan krijgen. Hopelijk weten ze dan nog waar ik het over heb...
Toen door naar de Albert Schweitzer. Thijs gehaald. Die komt altijd vol verhalen uit school. Hij had de nieuwe stagiaires gesproken op het schoolplein. Dat verbaast me niks, Thijs een beetje kennende.
Daarna door naar de Dividivi-school. Ellen wilde graag afspreken met Sam. Ze hebben de afgelopen dagen geheimzinnige briefjes uitgewisseld. Nu moeten we maar een keer bellen voor een speel-afspraak. Vandaag vond ik niet zo'n goed plan.

Thuis hebben we de hele boel opgeruimd en de tassen gepakt voor de baai. Thijs ging mee onder protest. Als ik niet naar de baai ga wil hij persé. En als ik wel naar de baai wil, wil hij niet mee. Snap je dat nou? Uiteindelijk ging hij wel mee (en vond hij het ook wel leuk) omdat ik gedreigd had dat hij anders gelijk na het eten in bed moest. En vrijdag is opblijfavond! Dat helpt.

Ard kwam ook, die dook even het water in, en: een zeepaardje! Nog een grote ook. Vroeger dacht ik altijd dat ze alleen in sprookjes voorkwamen, maar ze zijn er echt! En ze zien er echt zo uit als in de sprookjes. Zo mooi!
Aangezien het zonnetje zo lekker scheen en de wind zo lekker waaide zijn we met elkaar goed verkleurd. Papa heeft heerlijk liggen slapen op het strand. Mama en ik hebben ook nog even gezwommen en op het vlot gezeten.

Vanavond, toen Theo en Arjan judo hadden, is Ard met papa en mama nog de stad in geweest. Punda laten zien. Daarna waren ze aan het eind van hun latijn. Dus lekker vroeg naar bed...

Valentijn

Dat wordt hier vrij groots gevierd. Wel grappig. Ellen mocht in rood-witte kleding naar school. Een leuk gezicht: al die kids in rood en wit.
Een gelukje voor mij dat ik vanmorgen op de Dividivi was. Meester Wendell, het hoofd, trakteerde op puddinkjes met een chocolade-hartje erbij. Mmmmm, heerlijk. Daarna was er nóg een chocolade-hartje van de juf van Ellen. En als toetje nog een lekkere muesli-reep van een jarige jongen. Ik ben de ochtend wel goed doorgekomen, kun je zeggen.
De kinderen zijn dan wel gelijk helemaal hotel-de-botel. Eigenlijk kunnen ze dat niet hebben: carnaval, vrij en dan Valentijn er achteraan waarbij alles weer anders is dan normaal. Het is maar goed dat we nu voorlopig allemaal normale weken hebben. Tot aan Pasen.

Vanmiddag hebben Ellen en ik haar spreekbeurt afgemaakt. Met het lied van Kinderen voor Kinderen erbij, over ADHD. Ellen heeft gevraagd of ze haar spreekbeurt mag doen in het lokaal met digibord. Dan kan ze het zo afspelen. En ze wil ook nog een spelletje erbij laten zien. Heeft ze zelf op internet gevonden. Ik heb het vanmiddag gezien. Het is echt heel leuk. Waarom je de dingen doet zoals je ze doet, als ADHD-er. Alleen is het een demo. Moet je hem eigenlijk bestellen... Dat doen we maar niet. Helaas voor Ellen.

Ard en Theo zijn vanavond naar de kerk geweest. De muziek is weer geregeld voor zondag. Nu de power point nog...

Naar de baai

Theo en Arjan gingen vanmorgen al op tijd naar de baai. Gebroederlijk togen ze om kwart over 9 te voet richting strand.
Zo, dat ruimt op. Ze hebben zich prima vermaakt.

Samen met een stel klasgenoten van Theo. Toch wel stoer dat Arjan dan ook mee mag.

Met Ellen heb ik haar spreekbeurt afgemaakt. Met power point.

Morgen moet de juf het hebben. Die beoordeelt dan of het goed is. Maandag heeft ze dan haar spreekbeurt.

Thijs heeft nog een paar woordjes geoefend. Hij had er niet veel puf in.

Maar ja, juist als je dyslectie hebt is het belangrijk om te oefenen: woordjes met au en auw. Morgen maar weer verder met woordjes met ei en ij. Tenslotte was het nu ook nog vakantie. (De d en b komen later wel...)

Vanmiddag zijn Ellen en Thijs met opa en oma naar het strand geweest. Het was eindelijk weer eens goed weer. Geen regen, maar een paar wolkjes. Veel zon. Opa heeft de knieën al verbrand...
Het water uit de kraan wordt aan het eind van de middag al warmer. Een goed teken. De ergste kou hebben we gehad!

Pas was er op de radio dat het nieuws niet meer beheerst word door politiek. Dat betekent dat het de goede kant op gaat. Normale mensen in de politiek.
Is er net vanavond te lezen op Persbureau Curaçao dat er een civiele enquête komt naar het wanbeleid van Gerrit Schotte en zijn vrienden. Ik denk dat het voor het eerst is in de recente geschiedenis van Curaçao dat ze dit gedrag aan de kaak gaan stellen. Laat het een afschrikwekkende waarschuwing zijn voor incapabele bestuurders!
Voor de liefhebbers hierbij de link naar het artikel:

http://www.qracao.com/index.php/persberichten/6059-om-curacao-dient-enqueteverzoek-in